(στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης)

Παλιός γνώριμος του φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, ο πολυβραβευμένος Ιρανός σκηνοθέτης Abbas Kiarostami παραβρέθηκε ως επίσημος προσκεκλημένος του 40ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης (1999). Κατά την διάρκεια του ο Διευθυντής των Νέων Οριζόντων, Δημήτρης Εϊπίδης τού απένειμε εκ μέρους του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, τον Χρυσό Αλέξανδρο. Σε συνέντευξη τύπου που έδωσε αναφέρθηκε στο κινηματογραφικό τοπίο στην χώρα του -το Ιράν- και σχολίασε τις ταινίες του.
Σε ερώτηση για τον αν υπάρχουν αλλαγές τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τις συνθήκες δημιουργίας μιας ταινίας, ο Abbas Kiarostami απάντησε πως αλλαγές συμβαίνουν κάθε μέρα και στην πατρίδα, αλλά δεν μπορεί να τις χαρακτηρίσει ριζικές. Πιστεύει πως η λογοκρισία έχει γίνει πια μέρος της συνείδησής του, γιατί, παρ' όλες τις υποσχέσεις για περισσότερη ελευθερία που του έχουν δοθεί, πρέπει να τηρεί τους κανόνες της, εφόσον θέλει να συνεχίσει να δημιουργεί. "Δεν μπορώ πια να προσδιορίσω αν οι δημιουργίες μου απορρέουν μόνο από μένα ή κι από τη λογοκρισία", σημείωσε.
Σε σχετική ερώτηση απάντησε πως μέχρι τώρα κάνει αυτό που επιθυμεί και δεν ξέρει αν στο μέλλον ο πειρασμός της έλξης μεγαλύτερου κοινού τον ωθήσει στη δημιουργία διαφορετικού είδους ταινιών. Όσο για την κοινωνική καταπίεση που υφίστανται οι γυναίκες στην πατρίδα του, υπογράμμισε πως θεωρεί άδικο αυτόν τον διαχωρισμό, αλλά πιστεύει ότι οικονομικές πιέσεις υφίστανται και τα δύο φύλα στο Ιράν.
Σχολιάζοντας ο Abbas Kiarostami το τέλος της ταινίας του, Η Γεύση του Κερασιού, είπε πως για τον ίδιο αποτέλεσε ένα σοκ. "Για πολλές νύχτες ονειρευόμουν αν θα έπρεπε να προσθέσω ή όχι τη σκηνή. Δεν ήθελα, όμως, να ολοκληρώσω στο απόλυτο σκοτάδι. Θα ήθελα να τελειώσω το έργο με το άναμα των προβολέων πρώτα στην ταινία και μετά στην αίθουσα του Κινηματογράφου. Ακόμα νομίζω πως το έπαιξα κορώνα-γράμματα το τέλος", ανέφερε χαρακτηριστικά.
kiarosta2.jpg (16161 bytes)Για τις αναφορές στην ποίηση των Omar Khayyam και Forough Farrokhzad στις ταινίες του, τόνισε πως το τέλος της ταινίας Η Γεύση του Κερασιού, καθρεφτίζει το τέλος του Khayyam. "Η οπτική γωνία του Khayyam για τη ζωή με διακατέχει όλο και περισσότερο", κατέληξε. Θεωρεί πως ποίηση υπάρχει στην ίδια τη ζωή και δε δέχεται τον χαρακτηρισμό του ως "ποιητή του κινηματογράφου".
Όσον αφορά τα τοπία που απεικονίζονται στην ταινία του Ο άνεμος θα μας σηκώσει, ο Ιρανός σκηνοθέτης ανέφερε πως έψαχνε για μέρη παράξενα και άγνωστα. Τόνισε πως το σημαντικό είναι ότι οι κάτοικοι στο συγκεκριμένο χωριό όπου γυρίστηκε η ταινία, είχαν πλήρη άγνοια του κινηματογράφου, πράγμα, όμως, που δυσχέραινε τα γυρίσματα. "Οι κάτοικοι του χωριού εργάζονταν πολύ σκληρά. Εμάς μας θεωρούσαν άνεργους και τεμπέληδες", είπε χαριτολογώντας.
Ο Abbas Kiarostami υποστήριξε, επίσης, πως δεν ψάχνει να βρει νέους δρόμους όταν ξεκινά μια ταινία, και ούτε σκέφτεται την πορεία της, αλλά αφήνεται να παρασυρθεί από το "άνοιγμα" της ιστορίας. "Κάθε ταινία όμως έχει τη δική της ζωή και τη δική της φόρμα. Δεν μπορώ να προβλέψω αν η επόμενη ταινία μου θα μοιάζει με τις προηγούμενες", είπε.
Όσον αφορά την εναλλαγή του πράσινου με την έρημο στις ταινίες του, πιστεύει πως πρόκειται για μια φυσική αντίθεση, η οποία διέπει και την ίδια μας τη ζωή.
Τέλος ο Abbas Kiarostami εκμυστηρεύτηκε πως στο τέλος των γυρισμάτων των ταινιών του, δεν αισθάνεται ποτέ ικανοποιημένος, γιατί νομίζει ότι δεν έχουν καλυφθεί όλα τα θέματα που ήθελε από την αρχή να θίξει. "Για κάθε δημιουργό, οι ιδέες του είναι πιο σαφείς και πιο αγνές από τις δημιουργίες του", κατέληξε.

(πηγή δ.τ.)