του Morgan Spurlock

Το ζήτημα της διατροφής είναι καθοριστικό για την υγεία στις δυτικές κοινωνίες. Το "Fast Food" είναι ένα διατροφικό σύστημα που επικράτησε κατά κράτος σ' όλο τον δυτικό κόσμο με αφετηρία  την ΗΠΑ. Καθώς η αμερικάνικης κυριαρχία μετά τον Β! Παγκόσμιο Πόλεμο εξαπλονόταν σ' όλη την υφήλιο και ο τρόπος ζωής μαζί με το διατροφικό στυλ έφθανε σ' όλες τις χώρες. Αυτό το είδος διατροφής αγνόησε τον βασικό σκοπό της τροφής -το να προσφέρει στον άνθρωπο τις απαραίτητες ουσίες για να ζει- και προσανατολίστηκε  αποκλειστικά προς την απόλαυση της τροφής -και αυτό σημαίνει πολλά λιπαρά και ζάχαρη δηλαδή μια ανθυγιεινή  διατροφή.  Συνέπεια αυτών ήταν ότι εξοβέλισε απο την καθημερινότητα τις τοπικές διατροφικές συνήθειες -με καταστροφικά για την υγεία των πολιτών αποτελέσματα.
Η ταινία του Morgan Spurlock με τον εύγλωτο τίτλο Super Size Me είναι ένα ντοκιμαντέρ που επικεντρώνεται στις διατροφικές υπερβολές του γρήγορου φαγητού.  Ο σκηνοθέτης και βασικός ήρωας της ταινίας επέβαλλε στον εαυτό του μια παράδοξη δίαιτα: να τραφεί επί ένα χρονικό διάστημα αποκλειστικά με τα προϊόντα μιας συγκεκριμένης αλυσίδας "fast food". Το αποτέλεσμα επιβεβαίωσε την επικρατούσα άποψη: ο κίνδυνος στην υγεία του ήταν μεγάλος. Το ύφος στο ντοκιμαντέρ είναι παιγνιώδες και ανάλαφρο και η αφήγηση συγκροτείται από τις ημερολογιακού τύπου καταγραφές του σκηνοθέτη πρωταγωνιστή.
Στις γραμμές που ακολουθούν ο Morgan Spurlock κάνει ένα μικρό απολογισμό της εμπειρίας του: «Καθόμουν στον καναπέ του σπιτιού μου την Ημέρα των Ευχαριστιών, 'γεμάτος' από γαλοπούλα και όλα τα καλά του τραπεζιού και έβλεπα τηλεόραση. Είδα λοιπόν ένα ρεπορτάζ για δύο κορίτσια που είχαν κάνει μήνυση στην εταιρία McDonald's. Αμέσως πήρα στο τηλέφωνο τον Σκοτ Αμπρόζι (διευθυντή φωτογραφίας) και του είπα την ιδέα μου! Αφού σταμάτησε να γελά, μου είπε: 'Είναι μία υπέροχη κακή ιδέα!'
(...) «Έχω δει τόσα παχύσαρκα παιδιά και έχω παρακολουθήσει αμέτρητες οικογένειες να τρώνε καθημερινά πίτσες και μπέργκερ. Όταν είδα μάλιστα τη συγκεκριμένη υπόθεση να φτάνει στην αίθουσα του δικαστηρίου, ήμουν πλέον σίγουρος. Κάποιος έπρεπε να ασχοληθεί με αυτήν την ιστορία δημιουργικά, να τη χειριστεί μ' έναν τρόπο που θα αιχμαλώτιζε το ενδιαφέρον αλλά και την προσοχή του κοινού.
(...) Πάντοτε ήθελα η πρώτη μου ταινία να είναι διαφορετική, εναλλακτική και πρωτότυπη. Όλα αυτά τα στοιχεία 'και με το παραπάνω- τα έχει το 'SUPER SIZE ME'. Ξεκίνησε σαν μία διασκεδαστική εμπειρία. Την πρώτη μέρα μπορούσες μάλιστα να διακρίνεις την ηδονή στο πρόσωπό μου! Καθώς, όμως περνούσαν οι μέρες, οι αληθινές επιπτώσεις αυτών των διατροφικών επιλογών γινόντουσαν ορατές στο σώμα μου και τη φυσική μου κατάσταση αλλά και στην οθόνη. Οι μέρες άρχισαν να κυλούν αργά και βασανιστικά. Ήθελα απλώς όλη αυτή η εμπειρία να τελειώσει!»
Η ταινία κέρδισε το βραβείο καλύτερου ντοκιμαντέρ στο Φεστιβάλ Sundance 2004 και είναι υποφήφια για Oscar στην αντίστοιχη κατηγορία.