(Μέσα στην κρεβατοκάμαρα)
του Todd Field

H ιστορία εκτυλίσσεται στην ειδυλλιακή πολιτεία του Mέιν, όπου ο Φρανκ Φάουλερ περνά το καλοκαίρι ψαρεύοντας αστακούς. Tο φθινόπωρο, θα ξεκινήσει σπουδές αρχιτεκτονικής. Xαρούμενο παιδί με συγκροτημένη προσωπικότητα, ο Φρανκ βγαίνει με τη Nάταλι, κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερή του. H σχέση τους είναι εξαιρετικά τρυφερή, κι ακόμα και οι γονείς του Φρανκ, ένα μεγαλοαστικό ζευγάρι, δεν ανησυχούν: ξέρουν ότι, μακροπρόθεσμα, ο γιος τους θα πάρει τις σωστές αποφάσεις.
Ωστόσο, η ζωή τους αλλάξει φριχτά όταν ο Φρανκ θα δολοφονηθεί μέσα στο σπίτι του από έναν εισβολέα, κι όταν ο δολοφόνος του, ο εν διαστάσει σύζυγος της Nάταλι, καταφέρει με διάφορες δικολαβίες να αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση...
Διαδραματιζόμενη στη βορειότερη πολιτεία της Ανατολικής Ακτής των Η.Π.Α. στο ειδυλλιακό Maine, η ταινία του Todd Field διαπραγματεύεται ορισμένα από τα πιο σημαντικά θέματα της επικαιρότητας στις ΗΠΑ: αυτό της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και της επιζητούμενης εκδίκησης. Αν και η ταινία γυρίστηκε το 2000, ωστόσο υπό το φως των γεγονότων της 11ης Σεπτεμβρίου αποκτά μία διάσταση επίκαιρη: η σκηνοθεσία μετατρέπει αυτό το δράμα σε μια εκ των έσω μαρτυρία για τις αναστατώσεις στην ψυχή (και στην ηθική) που προκαλεί το πένθος και η άφατη θλίψη.
"Η ταινία είναι κατά μια έννοια ένα γουέστερν", δηλώνει ο σκηνοθέτης, "όπως αυτά του John Ford. Αυτές οι ταινίες ήταν ηθοπλαστικά δράματα και εκεί υπάρχουν πλήθος από αρχέτυπα". Για το κέντρο βάρους της ταινίας σχολιάζει: "Όταν η εκδίκηση απεικονίζεται σε ταινίες αυτό γίνεται μ' ένα τρόπο ανάλαφρο. Όμως εδώ ο κεντρικός χαρακτήρας, ο Matt, με την εκδίκηση καταστρέφει τον εαυτό του: παραβιάζει την φύση του και δεν υπάρχει ικανοποίηση και ευχαρίστηση σ' αυτό".
Ο Todd Field γεννήθηκε στην Kαλιφόρνια, το 1964. Tα τελευταία δέκα χρόνια, εργάζεται ως ηθοποιός και σκηνοθέτης. Oι δύο μικρού μήκους ταινίες του When I Was a Boy και Alex σημείωσαν μεγάλη επιτυχία στο Φεστιβάλ του Σάντανς. Tο Mέσα στην κρεβατοκάμαρα είναι η πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία.
Στη συνέχεια ο Todd Field δηλώνει σχετικά με την ταινία...

ΠΕΝΘΟΣ
Έχασα μία φίλη νέα σε ηλικία, μ' ένα πολύ βίαιο τρόπο και είχα βυθιστεί σε βαθιά θλίψη και πένθους για τρία χρόνια.
Η βαθιά θλίψη είναι μία κατάσταση που καθηλώνει άνδρες και γυναίκες. Ωστόσο για τους άνδρες είναι πιο δύσκολο, επειδή δεν τους αρέσει να εκδηλώνουν τα συναισθήματα τους.
Στην ταινία ο Matt Fowler (Tom Wilkinson) βρίσκει παρηγοριά στους φίλους του, όμως είναι ακόμα μόνος. Και η σύζυγος του Ruth (Sissy Spacek) απομονώνεται ολοκληρωτικά. Δεν έχει κανένα.
Στο διήγημα του Andre Dubus η γυναίκα είναι πάντα στο φόντο, μέχρι το τέλος δεν είναι στο προσκήνιο. Είπα στο Andre όταν συναντηθήκαμε για πρώτη φορά ότι έβρισκα ενδιαφέρουσα αυτή την γυναίκα, αυτό του γάμο: "Αναπολείς την εικόνα μία γυναίκας εύθραυστη η οποία είναι στο σπίτι, μία γυναίκα που υποφέρει σιωπηλά". Είπα στον Andre: "Νομίζω ότι είναι ένα ηθικοπλαστικό θεατρικό έργο". Μου είπε ότι αυτό ακριβώς σκεφτόταν, όταν το έγραφε.
Στο τέλος αισθάνεσαι ότι είναι η Ruth που δουλεύει. Ο Matt δεν λειτουργεί. Και αρχίζεις να αντιλαμβάνεσαι ότι δεν είναι μόνο η Ruth που είναι κατεστραμμένη: είναι και ο Matt.

ΟΙ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΕΣ ΜΕ ΤΟΥΣ VICTOR NUNEZ & STANLEY KUBRICK
Συνεργάζονται με τους ηθοποιούς. Και οι δύο χρησιμοποιούν μια ή δυο γωνίες λήψης. Έχουν πλάνα μεγάλης διάρκειας γιατί θεωρούν ότι οι ηθοποιοί θα έπρεπε να έχουν μεγαλύτερη σχέση με το κοινό-κάτι που δεν συμβαίνει όταν κινηματογραφούνται με πλάνα μικρής διάρκειας. Και οι δύο είχαν ολιγομελή συνεργασία. Και οι δύο ήταν ταπεινοί, σίγουροι για τον εαυτό τους χωρίς να τριγυρνάνε έχοντας ύφος αφ' υψηλού.
Ο Victor Nunez (σ.τ.μ. o Todd Field συμμετείχε στην ταινία Ruby in Paradise) σε ρωτάει για τον εαυτό σου, μιλά για το παρελθόν του χαρακτήρα που υποδύεσαι μ' ένα τρόπο που δεν τον έχω συναντήσει αφού τελείωσα την σχολή υποκριτής. Δεν κρίνει τους χαρακτήρες. Τους αγαπά όλους.
Ο Stanley Kubrick (σ.τ.μ. υποδύθηκε τον πιανίστα Nick Nightingale στην ταινία Eyes Wide Shut) έλεγε ότι θα πρέπει να' σαι στα αλήθεια τρελός πριν ξεκινήσεις να κάνεις κάτι. Και γι' αυτό το οποίο σε συναρπάζει ίσως να μην θέλεις να μιλάς πολύ. Θα πρέπει να κρατάς κάτι για τον εαυτό σου, διαφορετικά γίνεται αγγαρεία. Αν λες τα πάντα τότε δεν έχει μείνει τίποτε για σένα

(δηλώσεις του Todd Field στην εφημερίδα Guardian)