του David O Russell
(Οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

ΟΙ ΑΠΑΡΧΕΣ
Στα 1990 έγραψα το σενάριο για μια μικρού μήκους ταινία για τα κινεζικά "τυχερά μπισκότα" που έχουν μέσα τους σημειώματα  για το πεπρωμένο. Σ' αυτό υπάρχει ένας τύπος που στήνει αυτί και μανιασμένα γράφει προσωπικά σημειώματα για την μοίρα. Αυτό ήταν μια προσπάθεια για ένα υπαρξιακό ερευνητή που εμμπλέκεται στις ζωές των χαρακτήρων. Είχα τα χρήματα για να το γυρίσω ταινία, όμως σκέφθηκα ότι δεν μπορώ να κάνω άλλη μια μικρούς μήκους ταινία. Αυτοκτονείς γυρίζοντας μικρού μήκους ταινίες, έτσι είπα: "Τώρα είναι η στιγμή να κάνω μια μεγάλου μήκους ταινία ή θα καταντήσω να γίνω ο θείος David που κάποτε ήθελε να γίνει σκηνοθέτης". Έτσι πέρασα 18 μήνες προσπαθώντας να  κάνω το σενάριο ταινία μεγάλου μήκους και αγωνιζόμουν σκληρά πιέζοντας τον εαυτό μου.
Στη συνέχεια χρησιμοποίησα το παλιό κόλπο των συγγραφέων, δηλαδή είχα ένα σχέδιο -ερωμένη. Ήταν σαν να έκανα το πιο αχαλίνωτο σεξ και αυτό το σενάριο ήταν για την ταινία Spanking the Monkey. Προσπάθησα να γράψω πάλι το σενάριο μετά την ταινία Three Kings. Ήταν για ένα κέντρο Zen που είχα πάει στην Νέα Υόρκη το έγραψα, το έβαλα σ' ένα συρτάρι και είπα: "Δεν νομίζω ότι είναι έτοιμο".
Μετά είδα το όνειρο.

Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ
Οι περισσότερες φιλοσοφικέ ςαναφορές προέρχονται από τον καθηγητή Thurman που ασχολείται με τις Ινδο-Θιβεντιανές θεωρίες (σ.τ.μ. πατέρας της ηθοποιού Uma Thurman). Έχω διαβάσει αρκετή δυτική φιλοσοφία και τίποτε σ' αυτή δεν με προκάλεσε το ενδιαφέρον όσο η Ανατολική φιλοσοφία. Μ' ενδιέφερε γιατί έχει μια πρακτική οπτική και σε κάνει να αισθάνεσαι περισσότερο ζωντανός. Η ανατολική φιλοσοφία είναι πιο άμεση για μένα. Η ινδο-θιβετιανή φιλοσοφία και η θεωρία της διασυνδεσιμότητας κατά κύριο λόγο παρουσιάζεται από τους ντετέκτιβ. Η φιλοσοφία ζεν της Caterine (Isabelle Huppert) έχει αρκετά κοινά στοιχεία μ' αυτά, ωστόσο περισσότερο έχει σχέση με το "Μη λες βλακείες, λέγε μόνο αυτό που συμβαίνει τώρα". Είναι όπως όταν αισθάνεσαι θλιμμένος και μιλάς γι' αυτό. Όμως το προωρά παραπέρα προς μια φιλοσοφία της σκληρότητας.

Η ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Αρκετές φορές παίρνεις αποφάσεις για λόγους που δεν τους κατανοείς πλήρως. Ορισμένες φορές είναι ένστικτο. Αναλογιζόμενος λοιπόν εκ των υστέρων γιατί οπτικά , η ταινία έχει μια τυπικότητα,  είναι γιατί την συνέλαβα έτσι. Ενώ διασκέδαζα μ' αυτή, είχε ταυτόχρονα πολύ σοβαρές ρίζες και υπάρχει κάτι πολύ ευρωπαϊκό σ' αυτή: είναι οι ιδέες σχετικά με την ζωή και τον θάνατο. Η ευρωπαϊκή σοβαρότητα ή η ευαισθησία ήταν σημαντική για τους ντετέκτιβ. Μ' αρέσει το πώς δείχνει. Έβλεπα αρκετές ταινίες του Luis Bunuel και ειδικά στη ταινία Διακριτική γοητεία της μπουρζουαζίας επιτυγχάνει μια αρμονία στα χρώματα έτσι που είναι σχεδόν μαύρο και άσπρο.
(..….) Νομίζω ότι η βαθιά πνευματική ενδοσπόπηση και η κωμωδία θα πρέπει να έχουν το ίδιο DNA: Και οι δύο ανατρέπουν το συνηθισμένο, τον εφησυχάσμένο νου. Κάποιος που γλιστρά σε μια μπανανόφλουδα είναι αστείος, επειδή βλέπεις ένα εγώ εκτός ελέγχου. Παρομοίως αν μιλήσω για το άπειρο είναι αστείο γιατί το εγώ σού λέει: "Δεν καταλαβαίνω τίποτε απ' αυτά που λες. Ή θα υποκριθώ ότι το κάνω. Ή πρόκειται να σου πω ότι νομίζω πως είσαι ηλίθιος". Νομίζω ότι οποιαδήποτε πνευματική εμπειρία που έχει μια αξία , έχει σχεση με το εγώ και κατά κάποιο τρόπο σε κάνει ταπεινό. Κάποτε ένας μοναχός Ζεν μου είπε "Αν δεν γελάς τότε δεν το έχεις καταλάβει".

ΗΘΟΠΟΙΟΙ
Μ' αρέσει να αφήνω την κάμερα να γυρνά και να μην σταματά και να μιλώ στο ενδιάμεσο των λήψεων. Έτσι που οι ηθοποιοί να ξεχνούν ότι η κάμερα είναι εκεί. Έτσι είναι καλύτερα παρά να σταματάς και να ξεκινάς, και πολύ συνειδητά να στήνεις από την αρχή την επόμενη ερμηνεία. Τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι χαλαρά. Τους μιλώ στο ενδιάμεσο των λήψεων, πετώ σκηνές που γυρίστηκαν. Ο ρυθμός της γλώσσας και η ενέργεια της σκηνής είναι πολύ σημαντικό για μένα.

Ο ΤΙΤΛΟΣ
Δεν υπήρχε κάποιος τίτλος με τον όποιο να ήμουν ευχαριστημένος. Κόλλησα στο τίτλο που' χει η ταινία επειδή μ' άρεσε που υπήρχε σ' αυτόν η καρδιά. Μου φαίνεται ότι είναι ένα ειρωνικό σχόλιο γι' αυτά τα αυτοκόλλητο, όμως δεν είναι ειρωνικό. Νομίζω ότι στο τέλος υπάρχει μια αποδοχή των Huckabees. Υπάρχει η ολοκλήρωση του Brad και του Albert.

(αποσπάσματα από δηλώσεις του σκηνοθέτη στο site του BBC και στο περιοδικό Film Comment).