του Clint Eastwood
(τα σχόλια του σκηνοθέτη)

Στην ταινία Million Dollar Baby ο Clint Eastwood, παραμένοντας πάντα στον ρόλο του σκηνοθέτη, επιστρέφει μπροστά από την κάμερα για να υποδυθεί έναν ηλικιωμένο προπονητή πυγμαχίας. Στις γραμμές που ακολουθούν δεν σχολιάζει μόνο τα της ταινίας αλλά αναφέρεται και σε πιο ουσιαστικά ζητήματα όπως τι σημαίνει να γερνάς…

Στην ταινία υπάρχει κάτι σχετικό με τις απογοητεύσεις στην ζωή και την απουσία συναισθημάτων που αυτός ο άνδρας έχει, όπως και αυτό το κορίτσι που γίνεται το υποκατάστατο της κόρης του. Υπάρχει κάτι σχετικό με τον αγώνα της να γίνει κάποια, να φθάσει στην κορυφή -και αυτό είναι πολύ κοντά σ' αυτό που είναι ίδια η Hilary Swank. Ξεκίνησε από ένα πολύ φτωχό περιβάλλον και ήθελε να γίνει ηθοποιός, γι' αυτό κατανόησε απολύτως την κοπέλα που υποδύεται. Είναι το λιγότερο προφανές: όντας γυναίκα το να θέλει να γίνεις πυγμάχος για να κερδίσει έτσι μια θέση στον κόσμο.
Ο Scrap ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Morgan (Freeman) είχε και αυτός το ίδιο όνειρο. Δεν συνέβη στον Scrap, όμως αυτός απλώνει ένα χέρι βοήθεια σ' όλους, ακόμα και στο καθυστερημένο αγόρι που εμφανώς δεν έχει κανένα ταλέντο για να γίνει πυγμάχος.
Έτσι υπάρχει η συμπάθεια του Scrap για τους ανθρώπους και υπάρχει η απογοήτευση του Frankie για την κόρη του και την οικογένεια του και συνεπώς το να μη θέλει να κάνει σχέσεις που διαρκούν. Ωστόσο όμως αναζητά το ξανάνιωμα σ' αυτό το κορίτσι. Και ύστερα, όταν συμβαίνει η τραγωδία, γίνεται ο πιο δύσκολος αγώνα, η πιο σκληρή μάχη στην οποία αυτός ή ο οποιοσδήποτε άλλος θα συμμετείχε πότε. Και που οδηγούν αυτά -δεν υπάρχει καμιά απάντηση. Κανείς δεν γνωρίζει τι να κάνει μπροστά σ' αυτή την κατάσταση.

(…...) Επειδή έχω σκηνοθετήσει τον εαυτό μου αρκετά συχνά πηγαίνω από την μια πλευρά στην άλλη: την μια φορά είμαι μέσα στον χαρακτήρα που υποδύομαι την άλλη εκτός. Πάντα κουβαλώ πάνω μου ένα μέρος του χαρακτήρα που υποδύομαι -όμως ταυτόχρονα μπορώ να ζω και να σκέφτομαι και άλλα πράγματα. Ο χαρακτήρας, κατά κάποιο τρόπο, εγκαθίσταται στο μυαλό σου πριν κάνεις την ταινία. Είναι σαν να κανείς ένα θεατρικό έργο. Το έχεις στο μυαλό σου, όμως μπορείς να ζεις την ζωή σου και μετά να "μπαίνεις" ξανά στον ρόλο. Η μόνη διαφορά στο σινεμά είναι ότι αυτό το κάνεις εκατό φορές σε μια μέρα. Είναι μια τεχνική που αναπτύσσεις με το πέρασμα τον χρόνου. Ορισμένοι το βρίσκουν παρά πολύ δύσκολο (να το κάνουν αυτό), άλλοι βρίσκουν ότι είναι όχι εύκολο αλλά όχι και τόσο δύσκολο.
(...…) Στο παρελθόν έχω απειλήσει ότι θα τα εγκαταλείψω, ίσως αυτό όμως είναι ένας αμυντικός μηχανισμός επειδή δεν υπάρχουν αρκετοί καλοί ρόλοι για την ηλικία μου. Αυτό ίσως να είναι αλήθεια και αν τελικά είναι, θα μείνω πίσω από την κάμερα. Ο λόγος που ξεκίνησα να σκηνοθετώ πριν 37 χρόνια είναι γιατί σκέφθηκα ότι μια μέρα εγώ ή το κοινό θα κοιτάξουμε στην οθόνη και θα πούμε "Αρκετά": Βίωσα μια υπεροχή εμπειρία σκηνοθετώντας την προηγούμενη ταινία μου (Mystic River) χωρίς να υποδύομαι κάποιο ρόλο. Πάντα μένω έκπληκτος κοιτώντας άλλους ηθοποιούς καθώς ξεπερνούν τις δυσκολίες διαφορικών σκηνών. Όμως σ' αυτή την ταινία σκέφθηκα ότι ο Frankie Dunn έχει ενδιαφέρον και θα τον υποδυθώ καλά.
(…...) Πάντα πίστευα ότι οι άνθρωποι θα πρέπει να προοδεύουν. Αν υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα καθώς γερνάς αυτό είναι η γνώση και εμπειρία και θα συνεχίζω έτσι και θα διερευνώ αυτό. Όμως αν δεν είσαι διατεθειμένος να αποδεχτείς την ηλικία σου αυτό δεν μπορείς να το κάνεις. Κάθεσαι και λες "Λοιπόν πριν 40 χρόνια ήμουν αυτός ο τύπος που έτρεχε και κρατούσε το απλό". Όχι ότι τώρα σε κάποιο βαθμό δεν θα μπορούσα να τα κάνω αυτό (γέλια), όμως αυτό απλώς δεν είναι σωστό. Μου φαίνεται ότι τώρα είναι σωστό να παίζω ότι ανήκει στην περιοχή μου. Γελοιοποιώ την ηλικία στη ταινία (In the Line of Fire) -τώρα όμως έφθασε ο καιρός να πεις "Αυτός είμαι και αυτός πρόκειται να γίνω". Θα μπορούσα να βάψω τα μαλλιά μου και να πω ότι είμαι πάλι 35 χρόνων. Όμως δεν είμαι, και έτσι δεν το κάνω αυτό. Εκμεταλλεύομαι αυτή τη μεγάλη ευκαιρία που είναι να υποδυθώ ένα πρόσωπο σαν τον Frankie με την σοφία του δρόμου.

(αποσπάσματα συνέντευξης του Clint Eastwood στο περιοδικό Film Comment Jan/Feb 2005).