του M. Night Shyamalan
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Οι ταινίες μου είναι ο τρόπος με τον οποίο δείχνω ποιος είμαι και τι αισθάνομαι. Κάθε ταινία θέτει ερωτήματά τα οποία με απασχολούν το συγκεκριμένο διάστημα. Θέλω να είμαι ειλικρινής με το κοινό μου, οπότε προσπαθώ να λέω τα πράγματα με το όνομά τους. Απλά βάζω την αλήθεια στο πλαίσιο μίας φανταστικής ιστορίας, την οποία μπορούν να απολαύσουν όλοι.

Φτιάχνω ιστορίες που λέω στα παιδιά μου χωρίς να έχω προγραμματίσει από πριν την πλοκή. Λέω ό,τι μου έρχεται στο μυαλό εκείνη τη στιγμή.
[Την ιστορία της ταινίας την αφηγήθηκα πρώτα στα παιδιά μου]. Ήταν μία Οδύσσεια. Υπάρχει κάτι στο επίκεντρο αυτής της ιστορίας, που με έκανε να θέλω να τη λέω κάθε βράδυ. Όταν τελείωσε η ιστορία οι κόρες μου και εγώ συνεχίσαμε να μιλάμε για αυτήν και για όλα όσα συνέβησαν στους χαρακτήρες της.

Οι ιδέες για τις ταινίες The Village και Lady in the Water μου ήρθαν ταυτόχρονα. Όταν γύριζα όμως το The Village με βασάνιζαν ερωτήματα όπως Πόσο μακριά θα έφτανα για να σώσω την οικογένειά μου; Θα έφευγα μακριά από την κοινωνία; Τότε, δεν ήμουν έτοιμος για μία αισιόδοξη ταινία. Αυτό που αισθάνομαι τώρα, είναι ένα πολύ πιο ελπιδοφόρο συναίσθημα και η ταινία Lady in the Water αντανακλά αυτό ακριβώς το συναίσθημα.

Το πρόβλημα είναι ότι όταν μεγαλώνουμε ξεχνάμε ότι όλα είναι δυνατά. Οπότε τα πράγματα που κάποτε φαίνονταν πιθανά, αργότερα τα «βαφτίσαμε» παραμύθια. Και μετά γίναμε τόσο κυνικοί που και τα παραμύθια τα λέμε μόνο στα παιδιά. Οπότε ιστορίες που κάποτε ήταν αληθινές τώρα έχουν «μεταμφιεστεί» σε παιδικά παραμύθια.
Στο Lady in the Water υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος πλασμάτων που ζουν σε αυτό το συγκρότημα κατοικιών, οι ένοικοι πρέπει να γίνουν ξανά παιδιά και να πιστέψουν ότι όλα είναι δυνατά, ώστε να καταφέρουν να επικοινωνήσουν με αυτόν τον κόσμο που συνυπάρχει με το δικό τους.

Κάθε φορά που χάνω τον προσανατολισμό μου, είμαι πραγματικά δυστυχής. Όταν βλέπω ανθρώπους που δεν λάμπουν, που δεν μπορούν να σε εμπνεύσουν, ξέρω ότι πρόκειται για ανθρώπους που δεν κάνουν αυτό που θα ήθελαν να κάνουν. Δεν έχουν βρει ακόμα ποιος είναι ο στόχος τους στη ζωή..
Όταν το κοινό βγει από αυτήν την ταινία θα ήθελα να νιώσει μέσα του μια ελπίδα. Αν όλοι δώσουν ένα νόημα στη ζωή τους, τότε θα μπορέσουμε να ζήσουμε όπως πρέπει και όπως μας αξίζει σε αυτόν τον πλανήτη.

Είχε πλάκα το να δημιουργείς κάτι ολοκληρωτικά καινούριο. Έπρεπε να βρω ένα τρόπο για να κάνω αυτά τα πλάσματα να υπάρχουν χωρίς να φαίνεται ότι ο υπόλοιπος κόσμος γνωρίζει για την ύπαρξή τους. Ξεκίνησα λοιπόν, από τα δέντρα και το γρασίδι.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)