του Bryan Singer
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Δεν υπάρχει κάποια χώρα όπου δεν ξέρουν τον Σούπερμαν. Η μόνη περίπτωση είναι να δείξεις το χαρακτηριστικό «S», το σήμα κατατεθέν της φόρμας του, σε ανθρώπους που ζουν στη ζούγκλα. Εκεί ίσως να το αναγνωρίσουν μονάχα οι μισοί. Μ’ αυτή την έννοια είναι ένας παγκόσμιος Σούπερ Ήρωας.
Ο συνδυασμός της αγνής ψυχής, του άφθαρτου σώματος και της ικανότητάς του να πετάει είναι που τον κάνει τόσο αγαπητό σε μένα και σε πολλούς άλλους ανθρώπους. Το να κάνεις το σωστό, να είσαι ικανός να αντιμετωπίσεις οτιδήποτε βρεθεί μπροστά σου και να έχεις την ικανότητα να ανεβείς πετώντας στον ουρανό… ε, όλοι έχουμε φανταστεί κάποια στιγμή στη ζωή μας, πώς θα ήταν να ήμασταν σαν κι αυτόν.
Το 1941 [όταν πρωτοκυκλοφόρησε το κόμικ] ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός απ’ ό,τι το 1978 [όταν έγινε η πρώτη ταινία της σειράς], και πολύ πιο διαφορετικός απ’ ό,τι είναι σήμερα. Νομίζω όμως ότι ο θρύλος του Σούπερμαν αφορά λιγότερο την αλλαγή και περισσότερο την εξέλιξη. Σίγουρα, έχει παλέψει με διαφορετικούς κακούς και υπήρξαν αμέτρητες αλλαγές στο κοστούμι του στη διάρκεια των ετών. Και στη δική μας ταινία υφίσταται μεγάλες αλλαγές μετά την εξαφάνισή του για πέντε χρόνια. Όμως ένα πράγμα παραμένει σταθερό: το έμφυτο γνώρισμά του να χρησιμοποιεί τις ξεχωριστές ικανότητές του, να είναι ηγετική φιγούρα και να κάνει καλό στους ανθρώπους.
Ο Σούπερμαν και εγώ ταιριάζουμε στο ότι είμαστε κι οι δυο υιοθετημένοι. Είμαι μοναχοπαίδι και το ίδιο είναι κι αυτός. Γι’ αυτό τον πολύ βασικό λόγο, πάντοτε ένιωθα μία αληθινή σύνδεση μ’ αυτόν κι αυτή είναι η αιτία που είναι ο αγαπημένος μου Σούπερ Ήρωας. Γι’ αυτό ήταν πολύ σημαντικό για μένα να αφηγηθώ την ιστορία του Σούπερμαν με το δικό μου τρόπο.
Προέρχομαι από ένα παραδοσιακό περιβάλλον στην κατασκευή μιας ταινίας. Μ’ αρέσει να γυρίζω με φιλμ. Ο Τόμας (σ.τ.ε. Newton Thomas Sigel, διευθυντής φωτογραφίας) προέρχεται από ένα αντίστοιχα παραδοσιακό περιβάλλον στη διεύθυνση φωτογραφίας και το χειρισμό της κάμερας, οπότε το να γυρίζουμε ψηφιακά την ταινία ήταν μια εμπειρία τελείως καινούργια και για τους δυο μας. Χρησιμοποίησα πιο ευρυγώνιους φακούς λήψης και μεγαλύτερα καδραρίσματα απ’ ό,τι έκανα στις προηγούμενες δουλειές μου, μιας και το μέγεθος και η προοπτική της κάθε σκηνής στο Superman Returns είναι τόσο μεγάλη. Όταν τελικά είδαμε το υλικό από τις πρώτες μέρες γυρισμάτων στη Φάρμα Κεντ, τόσο εγώ όσο κι ο Τόμας καταλάβαμε ότι είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε μία ταινία που να προσφέρει ένα μεγαλειώδες αισθητικό αποτέλεσμα.

(πηγή: σημειώσεις για την παραγωγή)