Βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, στη δράση ενός μανιακού δολοφόνου που τρομοκράτησε το Σαν Φρανσίσκο στα τέλη της δεκαετία του 60, η ταινία του David Fincher είναι μια κατάδυση σ’ ένα ερεβώδες σύμπαν ανάλογο του Seven.
Τέσσερις άνδρες βρίσκονται στο κυνήγι του Zodiac και η σύλληψη του θα γίνει γι’ αυτούς μια αληθινά επικίνδυνη εμμονή, κάτι που θα τους μετατρέψει σε φαντάσματα των εαυτών τους. Ο Zodiac όπως είναι το ψευδώνυμο του μανιακού δολοφόνου υπήρξε ένα αληθινός θρύλος , ο Τζακ Αντεροβγάλτης της Αμερικής. Ο αληθινός αριθμός των θυμάτων του ποτέ δεν έγινε γνωστός. Όμως αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι σ’ αυτήν καταμέτρηση- απολογισμό των θυμάτων του πρέπει να προσμετρηθούν και οι ζωντανοί.
Ο David Fincher σκηνοθέτης της ταινίας θυμάται: «Αν ήσουν παιδί εκεί, εκείνη την εποχή, μεγάλωνες μ’ έναν παιδιάστικο φόβο που, με κάποιο τρόπο, τρύπωνε μέσα σου. ‘Κι αν ήταν το δικό σου σχολικό λεωφορείο;’ ‘Κι αν εμφανιστεί στη δική μας γειτονιά;’ Δημιουργείς ακόμη περισσότερο φόβο γύρω απ’ αυτή την ιστορία όταν είσαι παιδί, γιατί έτσι κάνουν συνήθως τα παιδιά. Μεγάλωσα στο Μάριν και τώρα ξέρω τις τοποθεσίες όπου συνέβησαν τα εγκλήματα, αλλά όταν είσαι στο Δημοτικό Σχολείο, τα παιδιά δεν πολύ καταλαβαίνουν. Σκέφτονται απλώς, «Θα εμφανιστεί στο δικό μας σχολείο!».
Και συνεχίζει αναφερόμενος στην ταινία: «Δεν κάναμε μια ταινία πανόραμα της δεκαετίας του 70. Δεν θέλαμε να κάνουμε μια ταινία που να αναπαράγει απλώς τη μόδα της δεκαετίας του 70. Δεν είναι μια ταινία τύπου Starsky and Hutch (σ.τ.μ. τηλεοπτική σειρά) -είναι μια ταινία για μια οριακή κατάσταση. Σ’ αυτή την ταινία είναι πολύ σημαντικό τι λένε οι άνθρωποι. Ήταν πολύ σημαντικό οι θεατές να βάλουν σε μια σειρά αυτά τα κομμάτια των πληροφοριών και γι’ αυτό αποφασίσαμε να μην αποσπάσουμε την προσοχή τους από αυτά που λέγονταν. Αυτό οδήγησε σ’ ένα στυλ ταπλώ».
Αναφερόμενος στο είδος της ταινίας επισημαίνει: «Όπως πήρα το σενάριο στα χέριά μου αντιλήφθηκα ότι παρόλο που είχα ζήσει εκείνη την εποχή δεν γνώριζα κάτι. Η ανάγνωση του σεναρίου ήταν κάτι ανατριχιαστικό. Τα πολιτικά νοήματα που υπάρχουν σ’ αυτή είναι πολύ πιο ενδιαφέροντα από μια ταινία τρόμου. Δεν πιστεύω ότι αυτή είναι μια ταινία με μανιακούς δολοφόνους. Είναι μια ταινία εφημερίδα και το ανθρώπινο μυαλό χρειάζεται να προσπαθήσει να καταλάβει κάτι που’ ναι τελείως χαοτικό».