του Ντένη Ηλιάδη
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Wes Craven (παραγωγός)
Το Τελευταίο Σπίτι/ The Last House on the Left (1972) ήταν αποτέλεσμα της εποχής του. Ήταν μια εποχή παράλογων κανόνων, που όλοι προσπαθούσαν να ξεφύγουν από τη λογοκρισία. Εκείνη την εποχή ήμασταν όλοι αντικαθεστωτικοί. Ο Πόλεμος του Βιετνάμ ήταν εν εξελίξει και οι πιο δυνατές και πραγματικές σκηνές που βλέπαμε ήταν αυτές των πολεμικών ντοκιμαντέρ. Στο Τελευταίο Σπίτι θελήσαμε να δείξουμε τη βία έτσι όπως εμείς την αντιλαμβανόμασταν και παράλληλα να αναδείξουμε τη σκοτεινή πλευρά των Χολιγουντιανών ταινιών του είδους. Ακολουθήσαμε συνειδητά όλους τους κανόνες των Β-movies.
Όταν γυρίσαμε με τον Σον (Sean S. Cunningham) το Τελευταίο Σπίτι Αριστερά, λέγαμε ότι κάνουμε μια μικρή ταινιούλα που θα προβληθεί σε δύο-τρεις αίθουσες. Δεν θα το βλεπε ποτέ κανείς, ούτε θα μάθαινε κανείς την ύπαρξή του, οπότε αποφασίσαμε να δείξουμε πράγματα που το κοινό δεν είχε ξαναδεί σε κινηματογραφική ταινία. Κι έτσι πήραμε την απόφαση να αποδεσμευτούμε από κάθε αναστολή και να κάνουμε αυτό που θέλαμε
Δεδομένου ότι ο προϋπολογισμός της πρώτης ταινίας ήταν πάρα πολύ χαμηλός, υπήρχαν πτυχές της ιστορίας που δεν είχαμε την οικονομική δυνατότητα να εξερευνήσουμε. Ευτυχώς, το ριμέικ έχει πολύ μεγαλύτερο προϋπολογισμό κι έτσι καταφέραμε να διευρύνουμε το θέμα της ταινίας έχοντας τον απαραίτητο χρόνο για να κάνουμε σωστά το γύρισμα.

Ντένης Ηλιάδης (σκηνοθέτης)
Έχω δει όλες τις ταινίες του Γουές και πραγματικά τις λατρεύω. Η ταινία βασίζεται σε μια αρχέτυπη και πρωτόγονη ιστορία, και αυτό σαν βάση είναι καταπληκτικό. Ήθελα να διατηρήσω την επαναστατικότητα και τη δύναμη της αρχικής ταινίας του Γουές και να αναπτύξω την ιστορία πάνω σε αυτή τη βάση με έναν δικό μου τρόπο.
Τον ήρωα πρέπει να τον ανακαλύψεις μαζί με τον ηθοποιό. Στην πρώτη μου ταινία (σ.τ.ε Hardcore), οι πρόβες κράτησαν ενάμιση μήνα. Φτάσαμε σε ένα σημείο που μπορούσαμε να γυρίσουμε πολύ δύσκολες σκηνές πάρα πολύ γρήγορα, κι αυτό γιατί είχαμε εξερευνήσει και αναπτύξει τον κάθε ρόλο στην πρόβα. Όλες οι ακραίες σκηνές βγήκαν πάρα πολύ φυσικές.
Αυτή η ταινία θέλω να σε κατακλύζει και να μην μπορείς να ξεφύγεις. Και ταυτόχρονα θέλω να μας κάνει να σκεφτούμε λίγο περισσότερο την ανθρώπινη φύση. Ποιος είναι πολιτισμένος και ποιος απολίτιστος; Ποιος είναι βίαιος και ποιος όχι; Η ταινία μας σε αρπάζει από τον λαιμό και σου λέει μεγάλες αλήθειες για την ανθρώπινη φύση. Γιατί τελικά, είμαστε πολύ ενδιαφέρον είδος.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)