του Werner Herzog
(οι δηλώσεις του Nicolas Gage)

[Ο Nicolas Gage είναι παραγωγός της ταινίας αλλά και ηθοποιός σ' αυτήν]

(…) Μου άρεσε η πρόκληση στο project αυτό, το ρίσκο. Έχω φτάσει σε ένα σημείο όπου πρέπει να βρίσκω δουλειά που να μου κινεί το ενδιαφέρον, που να διατηρεί τον ενθουσιασμό μου για την υποκριτική. Γνωρίζω τον Χάρβεϊ (Καϊτέλ) (Harvey Keitel) και τον βρήκα εξαιρετικό στην πρώτη “Διαφθορά” (Bad Lieutenant), ενώ θεωρώ πως ο Έιμπελ Φεράρα (Abel Ferrara) σκηνοθέτησε μια εκπληκτική ταινία. Με τον Βέρνερ και το σενάριο αυτό όμως, θεώρησα πως μπορούμε να πάρουμε την πρωτότυπη “Διαφθορά” και να την μετατρέψουμε σε ένα πολύ πιο αφηρημένο φιλμ.
Η Νέα Ορλεάνη ήταν επίσης ένα κίνητρο – έχω μια πολύ στενή σχέση με την πόλη αυτή. Κατά κάποιο τρόπο ξαναγεννήθηκα εδώ, έγινα φιλόσοφος εδώ. Ήταν η πόλη που μου άνοιξε τα μάτια στην πιθανότητα αρχαίας ενέργειας… κάτι το οποίο είναι ευλογία και κατάρα μαζί. Υπήρχε πολύ φόβος σχετικά με το γύρισμα άλλης μιας ταινίας στην Νέα Ορλεάνη. Έχω γυρίσει τέσσερις ταινίες εδώ και αυτή είναι η πέμπτη. Φοβόμουν να επιστρέψω και να γυρίσω άλλη μια ταινία. Όταν όμως φοβάμαι να κάνω κάτι, τότε ξέρω πως πρέπει οπωσδήποτε να το κάνω. Πρέπει να αντιμετωπίσω το φόβο, να τον ξεπεράσω και να το δουλέψω. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι.

(…) Επέλεξα την Νέα Ορλεάνη για τους λόγους τους οποίους ανέφερα πριν. Είναι επίσης μια πόλη που δεν μοιάζει με καμιά άλλη στον κόσμο. Υπήρχε ήδη η “Διαφθορά” στην Νέα Υόρκη, οπότε σκέφτηκα πως, μιας και έχουμε μια ολοκαίνουρια ταινία, ας της δώσουμε ένα πολιτιστικό ύφος το οποίο δεν έχουμε ξαναδεί.

(…) Ο Βέρνερ (Werner Herzog) είχε έρθει σε επαφή μαζί μου το 1995, μόλις είχα τελειώσει το “Αφήνοντας το Λας Βέγκας”, για να συνεργαστούμε στην ταινία “Cortez”. Ήμουν ιδιαίτερα επιλεκτικός σχετικά με το ποιο θα ήταν το επόμενό μου βήμα και, όταν έπεσε στα χέρια μου το σενάριο του “Cortez”, ένιωσα πως δε θα ήταν σοφό να υποδυθώ έναν απαίσιο δικτάτορα. Δεν ήθελα να συμβεί σε μένα αυτό που συμβαίνει με πολλούς ηθοποιούς, οι οποίοι υποδύονται τον Μάνσον ή τον Χίτλερ και μετά δεν τους ξαναβλέπεις. Ήμουν επίσης πολύ πιο νέος τότε. Για να επιστρέψω όμως στο θέμα του Βέρνερ – μεγάλωσα βλέποντας τις ταινίες του και ο πατέρας μου είναι φίλος με τον Βέρνερ. Ο πατέρας μου είναι φανατικός θαυμαστής της δουλειάς του Βέρνερ, όπως και αρκετοί συνάδελφοι μου, και όλοι μου συνέστησαν να το κάνω. Μου αρέσουν επίσης πολύ οι ταινίες “Νοσφεράτου, ο Δράκουλας της Νύχτας”, “Αγκίρε, η Μάστιγα του Θεού” και “Στρότσεκ”. Αυτές είναι ταινίες που ξεχωρίζουν. Θεώρησα πως θα ήταν καλό να δουλέψω μαζί του.
Ψάχνω πάντα νέους τρόπους για να εκφραστώ.

(…) Όταν κάνεις αυτή τη δουλειά για 30 χρόνια, πρέπει να βρίσκεις νέους τρόπους για να επανεφευρίσκεις τον εαυτό σου. Όταν δεν μπορείς να τους βρεις από μόνος σου, τότε πρέπει να ταξιδέψεις σε παράξενα μέρη για να δεις αν θα τους βρουν αυτά για σένα. Τώρα δουλεύω με έναν Γερμανό, ο οποίος είναι και εξαιρετικός καλλιτέχνης, για να ανακαλύψω ποια είναι η νοοτροπία του. Τι μπορεί να δει σε μένα; Τι μπορεί να μου βγάλει;
Η “Διαφθορά στην Νέα Ορλεάνη” είναι ένα όχημα που προχωρά στον αυτόματο. Ο Βέρνερ το γνωρίζει και γι’ αυτό έχουμε μια πολύ καλή συνεργασία. Με αφήνει να κάνω αυτό που πρέπει να κάνω κι εγώ τον αφήνω να κάνει αυτό που χρειάζεται.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή).