του Pete Docter
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Pete Docter (σκηνοθέτης)
Κάναμε μια κοινή προσπάθεια να παρουσιάσουμε τους χαρακτήρες και το περιβάλλον τους σε μορφή καρικατούρας. Για παράδειγμα, ο Καρλ έχει το μισό ύψος από έναν τυπικό ήρωα animation. Κι ενώ ξέραμε ότι με τη βοήθεια των υπολογιστών μπορούσαμε να αποτυπώσουμε και την πιο ακραία λεπτομέρεια, επιλέξαμε να κάνουμε απλοποιήσεις που δεν ισχύουν στην πραγματική ζωή. Ταυτόχρονα θέλαμε να συνδεθούμε με κλασικές ταινίες της Disney όπως οι ‘Πίτερ Παν’ και ‘Σταχτοπούτα’.
(…) Στην αρχή του έργου, ο Καρλ είναι εγκλωβισμένος στη ζωή του. Θέλαμε να αποδώσουμε μια κλειστοφοβική αίσθηση και γι’αυτό περιορίσαμε το βάθος. Όταν όμως φτάνει στη Νότια Αμερική θέλαμε να εκφράσουμε την απεραντοσύνη, οι θεατές σχεδόν να νιώθουν τον αέρα στο πρόσωπό τους, κι έτσι διευρύναμε τα όρια του βάθους. Χρησιμοποιήσαμε το 3D σαν ένα διαφορετικό μολύβι στην κασετίνα μας.
(…) Η Έλι αποτελεί κατά βάθος το κίνητρο για τον Καρλ σε ολόκληρη την ταινία. Σε οπτικό επίπεδο υπενθυμίζουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την ύπαρξή της και ο Μάικλ (Michael Giacchino, μουσική) κατάφερε να συνθέσει το κατάλληλο μουσικό θέμα που τη θυμίζει και προσαρμόζεται ανάλογα στο συναίσθημα, στις κωμικές σκηνές αλλά και στις σκηνές δράσης.

Ricky Nierva (σχεδίαση παραγωγής)
[Για το σχεδιασμό των κεντρικών χαρακτήρων, του Καρλ και του Ράσελ, επιλέχθηκαν δύο βασικά μοτίβα: το τετράγωνο και ο κύκλος]. Είναι κι αυτό μια έκφανση του simplexity, να απομονώσουμε τα καθαρά στοιχεία: το τετράγωνο συμβολίζει το παρελθόν και ο κύκλος το μέλλον. Τα τετράγωνα είναι στατικά, ακίνητα σαν τα τούβλα ενός τοίχου, σαν τον Καρλ που έχει «κολλήσει» στις συνήθειές του μετά το θάνατο της Έλι. Όταν τον βλέπουμε όμως στο παρελθόν είναι πιο σφαιρικός, όπως και η Έλι, με περισσότερες καμπύλες. Ο Ράσελ έχει ωοειδή μορφή και οι καμπύλες του συμβολίζουν τη δυναμική του.

Thomas Jordan (υπεύθυνος σχεδιασμού χαρακτήρων)
Ο Καρλ είναι ό,τι πιο πολύπλοκο έχει σχεδιαστεί στην Pixar με ανθρώπινη μορφή. Η φιγούρα του ήταν γεμάτη τεχνικές προκλήσεις. Γιατί, όπως συμβαίνει πάντα, όταν οι σχεδιαστές καταλήγουν σε ένα χαρακτήρα, δεν έχουν επίγνωση των περιορισμών που μπορεί να επιβάλλει σε επίπεδο animation.
Ο Πιτ (Pete Docter) ήθελε να εξασφαλίσει την απλότητα και στο animation. Η πρόκληση ήταν να βρεθεί μια ισορροπία ανάμεσα στο απλό και το ρεαλιστικό και χρειάστηκαν πολλοί πειραματισμοί μέχρι να καταλήξουμε σε μια πιστευτή εικόνα.

Jean-Claude Kalache (διεύθυνση φωτογραφίας/ φωτισμός)
Ο Πιτ (Pete Docter) ήθελε μια πολύ θεατρική και απόλυτα ελεγχόμενη προσέγγιση στο φωτισμό. Με άλλα λόγια ήθελε ο φωτισμός να εστιάζει στη δράση και στους χαρακτήρες, αφήνοντας πιο σκοτεινές τις περιοχές που δεν έπρεπε να προσέξουν οι θεατές, οπότε έπρεπε κάθε σκηνή ανάλογα με τη γωνία λήψης να φωτίζεται διαφορετικά.

Michael Giacchino (μουσική)
Στην αρχή το θέμα της Έλι εμφανίζεται σαν λυρικό βαλς και καθώς το έργο εξελίσσεται, καταλήγει σε μουσικό θέμα περιπέτειας.Ταινίες όπως ‘Ο Γύρος του Κόσμου σε 80 Μέρες’, ‘Πίτερ Παν’ με έμαθαν ότι δεν πρέπει να φοβάμαι το συναίσθημα στη μουσική.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή).