του Darren Aronofsky
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Darren Aronofsky, σκηνοθέτης
Το μπαλέτο είναι κάτι για το οποίο οι περισσότεροι άνθρωποι αρχίζουν να προπονούνται όταν είναι τεσσάρων ή πέντε ετών και, καθώς το ζουν, τα σώματά τους αλλάζουν, τους μεταμορφώνει. Το να έχεις μια ηθοποιό, που δεν έχει περάσει όλα αυτά, να υποδυθεί πειστικά μια επαγγελματία μπαλαρίνα είναι τεράστια πρόκληση. Με κάποιο τρόπο όμως, με εξαιρετική θέληση και πειθαρχία, η Νάταλι έγινε χορεύτρια. Χρειάστηκαν δέκα μήνες έντονης δουλειάς, αλλά το σώμα της μεταμορφώθηκε και ακόμα κι οι πιο σοβαροί χορευτές είχαν εντυπωσιαστεί. Είμαι πεπεισμένος πως η φυσική της δουλειά την συνέδεσε επίσης με την συναισθηματική δουλειά.
(...) Μερικοί θεωρούν την πάλη ως τον πάτο των μορφών τέχνης, ενώ κάποιοι αποκαλούν το μπαλέτο ως το απόγειο των μορφών τέχνης, αλλά υπάρχει κάτι που είναι ουσιαστικά κοινό. Ο Μίκι Ρουρκ ως παλαιστής (στην ταινία The Wrestler) περνούσε κάτι παρόμοιο με αυτό που περνάει η Νάταλι Πόρτμαν ως μπαλαρίνα. Είναι και οι δύο καλλιτέχνες που χρησιμοποιούν τα σώματά τους για να εκφραστούν και απειλούνται κι οι δύο από φυσικούς τραυματισμούς, επειδή τα σώματά τους είναι το μοναδικό εργαλείο έκφρασης που έχουν.

Natalie Portman, ηθοποιός
Μου άρεσε πολύ η αυθεντικότητα όλων αυτών των πολύ αληθινών λεπτομερειών για τον κόσμο του μπαλέτου στο σενάριο και λάτρεψα τους παραλληλισμούς ανάμεσα στην ιστορία της Νίνα και στην "Λίμνη των Κύκνων". Την είδα ως κάποια που προσπαθεί στην πραγματικότητα να απελευθερωθεί από ένα ξόρκι – προσπαθεί να απελευθερωθεί από όλους αυτούς που ορίζουν το ποια είναι και προσπαθεί να δει μέσα από όλα αυτά ποια πραγματικά είναι ως άνθρωπος και ως καλλιτέχνιδα.
Η Νίνα είναι αφοσιωμένη, εργατική αλλά και εμμονική. Δεν έχει ακόμα τη δική της φωνή ως χορεύτρια, ως κοπέλα, αλλά σταδιακά αλλάζει καθώς ψάχνει να βρει τον αισθησιασμό της και την αίσθηση ελευθερίας. Αυτό που θέλει η Νίνα είναι η τελειότητα, κάτι το οποίο μπορεί να υπάρξει μόνο για μια στιγμή, μια σύντομη φευγαλέα στιγμή – αλλά, όπως όλοι οι καλλιτέχνες, ίσως θα πρέπει να καταστρέψει τον εαυτό της για να το βρει. Όταν προσπαθεί να γίνει ο Μαύρος Κύκνος, κάτι σκοτεινό αρχίζει να αναβλύζει μέσα της.
(...) Αντιλήφθηκα πως η Νίνα είναι παγιδευμένη σε έναν κύκλο εμμονής και καταναγκασμού. Η θετική του πλευρά για καλλιτέχνες και χορευτές είναι πως όταν είσαι τόσο αφοσιωμένος μπορείς να γίνεις βιρτουόζος, αλλά υπάρχει και μια πολύ πιο σκοτεινή πλευρά, μια νοσηρή πλευρά, στην οποία μπορεί να χαθείς ολοκληρωτικά. Εκεί έπρεπε να πάω την Νίνα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή της ταινίας)