του Ben Affleck
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Είναι ενδιαφέρον, γιατί από το ένα μέρος έχεις το εξωτερικό περίβλημα μιας heist ταινίας (σ.τ.ε. ταινία με ληστεία), αλλά στην καρδιά της, η ιστορία μιλάει για έναν τύπο που είναι στάσιμος σε μια ζωή που θέλει να αλλάξει. Ως ένα βαθμό, η ζωή του είναι απόρροια του μέρους όπου μεγάλωσε, του γεγονότος ότι αρκετές φορές τα παιδιά πληρώνουν τις αμαρτίες των γονέων τους. Νομίζω πως είναι κάτι, με το οποίο αρκετός κόσμος μπορεί να ταυτιστεί, ακόμα και όλοι εμείς που δεν συνδέουμε απαραίτητα την καταγωγή μας με παράνομες δραστηριότητες.

(...) Ήταν κάτι σαν φαύλος κύκλος. Οι άνθρωποι φυλακίζονταν, οι οικογένειες τους μετακόμιζαν εκεί και όταν αποφυλακίζονταν και επέστρεφαν στις οικογένειες τους, δημιουργούνταν μια κοινότητα γύρω από την φυλακή. Είναι κάτι που το βιβλίο αφήνει να εννοηθεί—και το συμπεριλάβαμε και στην ταινία—ότι οι ληστείες τραπεζών ήταν μια παράδοση που περνούσε από τους πατεράδες στους γιους.

(...) Κάναμε αρκετή έρευνα. Πήγαμε σε φυλακές και μιλήσαμε με πρώην ληστές τραπεζών. Συναντήσαμε επίσης πράκτορες του FBI, αντίστοιχης δικαιοδοσίας με τον Πράκτορα Φόλεϊ, τον χαρακτήρα που υποδύεται ο Τζον Χαμ. Αρχίσαμε να βάζουμε όλα όσα μάθαμε στο σχέδιο της ιστορίας μας. Θέλαμε να έχουμε όσες περισσότερες λεπτομέρειες και συνισταμένες μπορούσαμε.

Ο Νταγκ ακροβατεί με την ζωή και τις επιλογές του, κάνοντας πράγματα που ξέρει πως είναι λάθος, αλλά που δεν μπορεί να αλλάξει. Είχε την ευκαιρία για ένα διαφορετικό μέλλον—να γίνει επαγγελματίας παίκτης στο χόκεϋ—αλλά την κατέστρεψε μόνος του. Έπεσε στα ναρκωτικά και αποκλείστηκε. Έτσι, αντί να ξεφύγει από το παρελθόν του, επέστρεψε και χώθηκε ακόμη βαθύτερα στην παρανομία. Εκεί τον γνωρίζουμε. Έχει καθαρίσει όσον αφορά τα ναρκωτικά. Δεν μπορεί, όμως, να ξεφύγει από την υπόλοιπη ζωή του.
Η ζωή που κάνει οφείλεται εν μέρει στο μέρος που μεγάλωσε. Η μητέρα του, τους εγκατέλειψε. Ο πατέρας του ήταν ληστής. Και ο Νταγκ κατέληξε να κάνει τα ίδια πράγματα που έμαθε από εκείνον και την γειτονιά που μεγάλωσε. Δεν δικαιολογεί τις πράξεις του, αλλά σε αφήνει να δεις τις γκρίζες γραμμές που τον οδήγησαν να κάνει αυτά που κάνει. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα.
Ο Νταγκ και ο Τζεμ έχουν περίπλοκη ιστορία. Είναι κολλητοί φίλοι από παιδιά, αλλά έχουν γίνει δυο εντελώς άλλοι άνθρωποι... άτομα που αν γνωρίζονταν σήμερα, δεν θα ήταν φίλοι. Παρόλα αυτά, εξαιτίας της κοινής τους ιστορίας, της αφοσίωσης και αγάπης, είναι δεμένοι μεταξύ τους. Ο Τζεμ είναι σχεδόν πάντα στο όριο να χάσει τον έλεγχο και ο Νταγκ είναι ο μόνος που κατάφερνε να τον συγκρατεί μέχρι σήμερα.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)