της Debra Granik
(οι δηλώσεις της σκηνοθέτιδας)

Διάβασα το βιβλίο σε μία ανάγνωση. Είχα χρόνια να το κάνω αυτό με οποιοδήποτε βιβλίο. Είχα μεγάλη αγωνία να δω πως θα επιβίωνε τελικά η Ρι. Είχε την αίσθηση ενός παλιομοδίτικου παραμυθιού, και μία ατμόσφαιρα που το μυαλό μου προσπαθούσε να εξορκίσει. Επίσης, δεν μου δίνεται συχνά η ευκαιρία να φανταστώ τη ζωή μου σε συνθήκες όπως της Ρι.
Για να ξεκινήσουμε, εγώ, η παραγωγός Aν Ροσελίνι και ο Ντάνιελ Γούντρελ συναντηθήκαμε στη βάση του τελευταίου, το Μιζούρι για να συζητήσουμε. Κοιτάξαμε σπηλιές, σπίτια, φωτογραφίσαμε αυλές, δρόμους, δάση και μιλήσαμε με τραγουδιστές, λαογράφους και ντόπιους για να πιάσουμε το νόημα της κουλτούρας του Όζαρκ. Μετά από αυτή τη συνάντηση ήμασταν πολύ ενθουσιασμένοι. Μάθαμε επίσης, ότι θα έπρεπε να έχουμε μαζί μας ένα ντόπιο για οδηγό και για να πείσει την κοινότητα να δουλέψει μαζί μας.
Η Τζεν έβαλε το ρόλο αυτό στην καρδιά της και δούλεψε πολύ σκληρά για να μπει στον κόσμο της Ρι. Χρησιμοποίησε τις γνώσεις της, από τις ρίζες που έχει από το Κεντάκι για το κυνήγι, την ξυλοκοπία κι άλλες τέτοιες δεξιοτεχνίες. Η προφορά της ήταν ήδη πολύ καλή για τη Ρι. Αν και το σενάριο είχε εκφράσεις που σ' εμένα φάνταζαν πολύ ξένες, η Τζένιφερ ήξερε ήδη κάποιες από αυτές, καθώς τις είχε ακούσει μεγαλώνοντας. Όταν έφτασε στο Μιζούρι για τα γυρίσματα, δούλεψε πολύ κοντά με την οικογένεια στην οποία ανήκε το σπίτι. Έμαθε να χειρίζεται τον εξοπλισμό, όλα τα ονόματα των σκύλων και δέθηκε με τα παιδιά. Συχνά αυτοσχεδίαζε κι έκανες πρόβες μαζί τους για να τα διευκολύνει. Μάθαινε συνέχεια, απορροφούσε γνώσεις κι εμπειρίες και προκαλούσε τον εαυτό της. Νοιώθω πολύ τυχερή που είχαμε την ευκαιρία να δουλέψουμε μαζί.
Η Ρι είναι αφοσιωμένη να αναθρέψει τα αδέρφια της. Τη βλέπω σα μια λέαινα που προσπαθεί να προστατέψει την περηφάνια της. Είναι επίσης μια έφηβη που νοιώθει αβοήθητη όταν όλοι οι ενήλικες γύρω της φαίνεται να παίρνουν λάθος αποφάσεις. Το μόνο που της μένει είναι να προσπαθεί να μένει διαφορετική. Σε θέματα δικαιοσύνης δεν δέχεται το «όχι» ως απάντηση. Θαυμάζω την επιμονή της και το γεγονός ότι δεν τα παρατά.
Ξεκινήσαμε κάνοντας έρευνα σε μια οικογένεια που ζούσε σε μια τοποθεσία που έμοιαζε με αυτή του βιβλίου. Έπρεπε να βρούμε μια οικογένεια που θα μας άφηνε να δούμε το σπίτι της, τα ρούχα τους, τα αντικείμενα τους, το δείπνο τους, που θα μας άφηνε να τους βλέπουμε να κυνηγούν, να φροντίζουν τα ζώα τους και πως αντιμετωπίζουν τα προβλήματα τους. Ήμασταν αρκετά τυχεροί ώστε να τους βρούμε. Για να δημιουργήσουμε ένα φυσικό περιβάλλον, γυρίσαμε στην πραγματική ιδιοκτησία μιας ντόπιας οικογένειας. Βρήκαμε ρούχα, καθώς οι ντόπιοι ήταν πρόθυμοι να ανταλλάξουν τα παλιά τους ρούχα με καινούρια. Επίσης, συμμετείχαν και πολλοί ντόπιοι στην ταινία, οι οποίο συχνά διορθώνανε την προφορά των ηθοποιών, και μας δίνανε οδηγίες γενικότερα.
Με ελκύουν οι ιστορίες για χαρακτήρες που έχουν να λύσουν το γρίφο, πως θα κάνουν τη ζωή τους να δουλέψει. Συχνά αυτό έχει να κάνει με πολύ δύσκολες αποφάσεις. Με ελκύει και η κωμωδία επίσης πολύ, ειδικά το είδος που ασχολείται με τους παραλογισμούς της ζωής. Κάποιος κάποτε μου είπε ότι μερικοί άνθρωποι κάνουν τεράστια βήματα, φτάνουν ψηλά, ενώ για άλλους η ίδια προσπάθεια τους μετακινεί ένα εκατοστό. Αυτούς τους ανθρώπους θέλω να απεικονίσω.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)