του Robert Altman

Μια περιπλάνηση, σε τόνους κωμικούς και σατυρικούς, στα παρασκήνια των παρισινών επιδείξεων μόδας και στο μικρόκοσμό τους
Ο τόπος: το Παρίσι, η πρωτεύουσα της μόδας.
Ο χρόνος: η περίοδος των επιδείξεων μόδας. Τα πρόσωπα: δημοσιογράφοι, μανεκέν, μόδιστροι, φωτογράφοι.
Ο μύθος: οι μικρές ιστορίας που κρύβονται πίσω από τον λαμπερό κόσμο της μόδας
Σαρκαστικός και κυνικός, ο σκηνοθέτης της ταινίας Robert Altman, δεν ενδιαφέρεται τόσο να μυθοποιήσει τη μόδα και τις τελετουργίες του – δηλαδή τα ντεφιλέ, τις επιδείξεις, τις φωτογραφίσεις. Εστιάζοντας την προσοχή του στους δημοσιογράφους και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, κάνει ένα πικρό σχόλιο για τον κυνισμό και την έλλειψη ηθικής που κυριαρχεί στην οπτική τους. Η απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας αυτού του κλειστού σύμπαντος αναδύεται μέσα από τη σκηνοθετική διαχείριση ενός πλήθους χαρακτήρων και καταστάσεων. Παράλληλα η ταινία προσφέρει την ευκαιρία στο να συλλάβει την ατμόσφαιρα ναρκισσισμού, την προσήλωση στην εμφάνιση και την εικόνα, που κυριαρχεί στη βιομηχανία της μόδας. Η τελευταία σκηνή, αποκαλύπτει το ρόλο των μηχανισμών της μόδας και τη θέση του ενδύματος στο δυτικό πολιτισμό.
Κάποιοι οι πρωταγωνιστές της ταινίας μεταφέρουν το μύθο και τη λάμψη μιας σημαντικής πορείας στον κινηματογράφο: Σοφία Λώρεν/ Sophia Loren, Μαρτσέλο Μαστρογιάννι/ Marcello Mastroianni, Ανουκ Εμέ/ Anouk Aimée, Λορίν Μπακώλ/ Lauren Bacall. Ενώ τους υπόλοιπούς ρόλους υποστηρίζουν οι Julia Roberts, Jean-Pierre Cassel, Kim Basinger, Chiara Mastroianni, Stephen Rea, Rupert Everett, Rossy de Palma, Forest Whitaker, Richard E. Grant, Tim RobbinsLyle Lovett, Tracey Ullman κ.α.
Η ταινία χαρακτηρίζεται από τις εμφανίσεις διαφόρων προσωπικοτήτων της μόδας: Sonia Rykiel, Jean-Paul Gaultier, Christian Lacroix, Issey Miyake, Gianfranco Ferré, Carla Bruni, Naomi Campbell, Linda Evangelista.

Απ’ όλα τα πρόσωπα, που σχηματίζουν την παρισινή τοιχoγραφία του Robert Altman/ Ρόμπερτ Αλτμαν, αξίζουν μιας ιδιαίτερης επισήμανσης ο Tim Robbins/  Τιμ Ρόμπινς και η Julia Roberts / Τζούλια Ρόμπερτς. Δημοσιογράφοι και οι δύο, αδιαφορούν επιδεικτικά τόσο για τον τόπο (Παρίσι) όσο και για τον χρόνο (περίοδος επιδείξεων μόδας). Αναζητώντας ένα πρόσχημα για να αποφύγουν τον εσμό των βυθισμένων στα αβαθή της μόδας (δημοσιογράφοι, σχεδιαστές, μανεκέν, φωτογράφοι) θα βρεθούν, εξ’ ανάγκης, συγκάτοικοι στο δωμάτιο ενός παρισινού ξενοδοχείου. Αρνούμενοι, ότι ορίζει τον μύθο και το θέμα της ταινίας –δηλαδή τη μόδα- θα παραμείνουν έγκλειστοι στο δωμάτιο του ξενοδοχείου τους: Μόνη τους ενδυμασία μέσα στον κλειστό χώρο, η γύμνια του ερωτικού πόθου, μόνη τους συντροφιά, οι τηλεοπτικές εικόνες, μόνη τους ενασχόληση ο έρωτας. Όταν οι επιδείξεις τελειώσουν, όταν το ερωτικό πάθος καταλαγιάσει και ο πόθος έχει κορεσθεί, τότε θα φορέσουν τα ρούχα τους και θα αποκαλύψουν ένα διαφορετικό πρόσωπο από αυτό που η ερωτική τους επιθυμία προσδιόρισε (και ο θεατής προσέλαβε καθ’ όλη την διάρκεια της ταινίας): Είναι τελικά το ένδυμα που καλύπτει τον άνθρωπο, αποκρύπτοντας την επιθυμία και τον πόθο, περιορίζοντας τις διαστάσεις ενός προσώπου, σε μια σειρά “έτοιμα να φορεθούν” (πρετ-α-πορτέ) αισθημάτων και συμπεριφορών.

Δ.Μ.