των Lana Wachowski, Tom Tykwer, Andy Wachowski
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Lana Wachowski,  σκηνοθέτις
Αυτό που μας τράβηξε αμέσως σ’ αυτή την ιστορία, είναι η κλίμακα των ιδεών της, η συμπόνια για τα ανθρώπινα πλάσματα, η τόλμη και το θάρρος της, και η αίσθηση ότι είναι ταυτόχρονα κλασική και εντελώς καινούργια. Το θέμα της υπερβαίνει τα όρια της φυλής και του γένους, του τόπου και του χρόνου, και εννοεί ότι η ανθρώπινη φύση είναι πέρα από όλα αυτά τα σύνορα».
(…) Μέρος της ταινίας είναι η μεγάλη ιστορία αγάπης που κινείται μέσα από διαφορετικές ζωές, αλλά τη βλέπεις ανά στιγμές και όχι όλη μαζί.  Αυτό είναι άλλο ένα από τα θέματα της ταινίας: πως η αγάπη μπορεί να αλλάξει την κατεύθυνση της ζωής σου ανά πάσα στιγμή.
(…) Ξέραμε πως δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε την ίδια δομή στην ταινία, γι’ αυτό σκεφτήκαμε την πιθανότητα να διευρύνουμε τα όρια της κινηματογραφικής αφήγησης.
(…) Αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε αν ο κακός μιας εποχής μπορούσε να είναι ο ήρωας μιας άλλης. Και από τη στιγμή που κάναμε αυτή τη σύνδεση, το ερώτημα ήταν, ‘Πώς ένας εγκληματίας καταφέρνει μια τέτοια μεταμόρφωση;’ Το σημάδι-κομήτης έγινε το φαινομενολογικό γεγονός. Η εμφάνισή του συμβολίζει την ευκαιρία που δίνεται στο άτομο να αλλάξει κάτι στον κόσμο.

Andy Wachowski, σκηνοθέτης
Το κλειδί είναι να εγκαταλείψεις την εντύπωση ότι πρόκειται για 6 ιστορίες. Είναι μόνο μία. Κάθε κομμάτι της ιστορίας και κάθε χρονική στιγμή επηρεάζει τις υπόλοιπες στη διάρκεια της ταινίας. Όλες αυτές οι ψυχές εξελίσσονται, βλέπεις τη σύνδεση μεταξύ τους και ακολουθείς την τους πρόοδό τους χρονολογικά.

David Mitchell, συγγραφέας (του βιβλίου στο οποίο βασίζεται το σενάριο)
Οι σχέσεις των χαρακτήρων και η φύση των σχέσεων αυτών επίσης εξελίσσονται. Σε ένα σύμπαν όπου η μετενσάρκωση είναι δυνατή και σε μία ταινία όπου το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον συνυπάρχουν, ο θάνατος δεν είναι παρά μια πόρτα που κλείνει για ν’ ανοίξει μια άλλη.
[Ήθελα] να δώσω στο κάθε κομμάτι διαφορετικό ‘χρώμα’ και να μην μπερδεύεται το ένα με το άλλο. Κατά κάποιο τρόπο το σκέφτηκα σαν ένα μενού με πιάτα από διαφορετικές κουζίνες.
(…) [Στην ιστορία] Το σημάδι υπαινίσσεται ότι πρόκειται για τον ίδιο χαρακτήρα που ξαναγεννιέται μέσα στο χρόνο, ότι πρόκειται για μια ψυχή που διασχίζει το άπειρο μεταλλάσσοντας τη μορφή της.

Tom Tykwer, σκηνοθέτης
Καθώς συζητούσαμε για τους δεσμούς που δένουν τους χαρακτήρες μέσα στο χρόνο, και τον τρόπο με τον οποίο ένα πρόσωπο μοιάζει να ολοκληρώνει αυτό που κάποιος άλλος ξεκίνησε αιώνες πριν, σκεφτήκαμε ‘Και γιατί δεν μπορεί να είναι ο ίδιος ηθοποιός που υποδύεται αυτή τη διαδοχή;’ Γιατί να μην κάνουμε τη διανομή των ρόλων βασισμένοι στην ιδέα ότι κάθε ηθοποιός δεν παίζει έναν συγκεκριμένο ρόλο, αλλά πολλούς, που αντιπροσωπεύουν την εξέλιξη ενός και μόνου πλάσματος;
(…) Το σημάδι έγινε ένα είδος μηνύματος ανάμεσα σε έναν άνθρωπο μιας συγκεκριμένης εποχής, που κάνει ή δημιουργεί κάτι το οποίο εμπνέει έναν άλλον άνθρωπο μιας μεταγενέστερης εποχής που φέρει το ίδιο σημάδι.
(…) [Όσον αφορά το μουσικό κομμάτι The Cloud Atlas Sextet] H πρόκληση ήταν να έχεις ένα κομμάτι μουσικής που να συνδέεται με την περίοδο στην οποία υποτίθεται ότι γράφτηκε, και ταυτόχρονα είναι το κεντρικό μουσικό θέμα για ολόκληρη την ταινία, στην οποία επανεμφανίζεται και υπογραμμίζει πολλές σκηνές. Ένα μουσικό κομμάτι, το οποίο κάποιος που το ακούει πολλά χρόνια αργότερα, μπορεί να αναγνωρίσει ως κομμάτι της μνήμης του.

Tom Hanks, ηθοποιός
Οι χαρακτήρες συχνά είναι μάρτυρες ενός γεγονότος που θα μπορούσε να αλλάξει τη ζωή τους, και πρέπει να δράσουν. Μπορούν να γίνουν ήρωες ή δειλοί. Το ερώτημα είναι, ‘Τι είναι η ιστορία, αν όχι αμέτρητες στιγμές όπως αυτές, υφασμένες μαζί; Ποια είναι η ανθρώπινη υπόσταση αν όχι μια σειρά αποφάσεων που πρέπει να πάρουμε;

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)