του Ang Lee
(οι δηλώσεις των συντελεστών)

Ang Lee, σκηνοθέτης
Ήθελα η εμπειρία αυτής της ταινίας να είναι τόσο μοναδική, όσο το βιβλίο του Γιαν Μαρτέλ/ Yann Martel. Κι αυτό σήμαινε  τη δημιουργία μιας επιπλέον διάστασης. Το 3D είναι μια καινούργια κινηματογραφική γλώσσα που στο “Life of Pi” ήταν πολύ σημαντική, προκειμένου να επιτρέψουμε στο κοινό να νιώσει το συναισθηματικό πεδίο των ηρώων, αλλά και την κλίμακα του έπους και της περιπέτειας.
(...) Όσο δουλεύαμε το σενάριο ταυτόχρονα ψάχναμε και τοποθεσίες, και πραγματικά δεν υπάρχει μέρος που να συγκρίνεται με τις Γαλλικές αποικίες στην Ινδία. Είναι μοναδικό και διαφορετικό από τον υπόλοιπο κόσμο. Όπου και να τοποθετήσεις την κάμερα και την ανάψεις, η εικόνα θα είναι πανέμορφη.

Yann Martel, συγγραφέας
Ο Ανγκ ήταν ο τέλειος σκηνοθέτης για αυτή την ιστορία γιατί κάνει ταινίες με πολύ δυνατές συγκινήσεις. Οι ταινίες του πιάνουν μια ευρεία κλίμακα, από το μικρό και το ενδόμυχο μέχρι το θεαματικό. Η δουλειά του είναι απίστευτα ποικίλη: από το “Sense and Sensibility”,  και το “Brokeback Mountain”, στο  “Ice Storm” και το “Crouching Tiger, Hidden Dragon”. Και είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται στο “Life of Pi”, γιατί πρόκειται για το ενδόμυχο δράμα ενός νέου άντρα που χάνει την οικογένειά του και χρειάζεται να αντιμετωπίσει αφάνταστες δυσκολίες σε ένα θεαματικό περιβάλλον. Για να καταφέρει κανείς να το μεταφέρει στη μεγάλη οθόνη διατηρώντας ταυτόχρονα το συναισθηματικό κομμάτι είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, αλλά η αποφασιστικότητα, η δημιουργικότητα και οι γνώσεις του Ανγκ και της ομάδας του το κατόρθωσαν.
(...) Το “Life of Pi” έχει μεταφραστεί σε 42 γλώσσες, αλλά το να το δω γυρισμένο σε ταινία, είναι σαν να μεταφράζεται στην 43η. Μόνο που η γλώσσα του κινηματογράφου είναι παγκόσμια, και το να βλέπω την ταινία είναι μια μεγάλη συγκίνηση.
(...) Η Ινδία είναι ένα μέρος, όπου τόσα πράγματα είναι πιθανά. Είναι ένα μέρος ατελείωτων ιστοριών, μαγικών και ρεαλιστικών. Η Ινδία είναι μια ανεξάντλητη πηγή ιστοριών.

David Gropman, σκηνογράφος
Το πρώτο πράγμα που έψαξε ο Ανγκ φτάνοντας στην πόλη ήταν ο ζωολογικός κήπος, έτσι όπως τον περιέγραφε ο Γιαν Μαρτέλ στο βιβλίο. Στην πραγματικότητα όμως ο ζωολογικός δεν υπήρχε – κι ούτε είχε υπάρξει ποτέ. Υπήρχε όμως αυτός ο βοτανικός κήπος που τον είχαν χτίσει οι Γάλλοι στις αρχές του 20ου αιώνα, κι έτσι ο Ανγκ σκέφτηκε ότι η ιστορία του ζωολογικού ήταν η ιστορία του βοτανικού κήπου, που ανακάλυψε ο πατέρας του Πι και θέλησε να μετατρέψει σε ιδιωτικό ζωολογικό. Και η υπέροχη αυτή ιδέα μας έκανε να προσθέσουμε την επιρροή της γαλλικής αρχιτεκτονικής και τους γαλλικούς βοτανικούς και να ανακατέψουμε τα στοιχεία αυτά με την ινδική αισθητική. Κι έτσι, με τις σημειώσεις του Ανγκ ανά χείρας, δημιουργήσαμε το ζωολογικό κήπο.
(...) Ήμουν πεπεισμένος ότι δε θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε το νησί αρκετά πειστικά, αν δεν παίρναμε λίγη έμπνευση από τη Μητέρα Φύση. Ο Ανγκ ήξερε ότι υπήρχε μια κρυμμένη περιοχή με δέντρα μπάνιαν στο Εθνικό Δάσος Κέντινγκ της Ταϊβάν και μας πήγε εκεί να ρίξουμε μια ματιά. Η προστατευόμενη περιοχή λοιπόν μας ενέπνευσε για το πώς έπρεπε να μοιάζει το μυστηριώδες νησί, καθώς το μέρος αυτό και τα συγκεκριμένα δέντρα αποτελούν μαζί έναν τεράστιο ολιστικό οργανισμό – τα οποία μπάνιαν, εντελώς συμπτωματικά, είναι τα τυπικά δέντρα της Ινδίας. Γι’ αυτό, το γεγονός ότι ο Πι θα αντίκριζε κάτι που μπορούσε να αναγνωρίσει αμέσως, ήταν τέλειο.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)