του Alexander Payne

Ο Ματ Κινγκ, ένας αδιάφορος σύζυγος και πατέρας δύο κοριτσιών, αναγκάζεται να επανεξετάσει το παρελθόν και να δει το μέλλον με διαφορετική ματιά, όταν η σύζυγός του τραυματίζεται σοβαρά σ’ ένα ατύχημα με σκάφος. Το γεγονός αυτό, οδηγεί στη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης του Ματ με τις κόρες του, ενώ ταυτόχρονα τον φέρνει αντιμέτωπο με μεγάλα διλήμματα.
Ο Alexander Payne δηλώνει : "Επί τρία χρόνια δούλευα το σενάριο μιας άλλης ταινίας, την οποία προφανώς δεν έχω κάνει ακόμη. Όταν όμως είδα ότι δε μπορούσα να βρω χρηματοδότηση, αποφάσισα να κάνω τους Απόγονους. Οι άνθρωποι αφηγούνται ιστορίες για δυσλειτουργικές οικογένειες εδώ και αιώνες. Επομένως, πρέπει να δείτε την ταινία για να καταλάβετε το νόημα".
Και συνεχίζει: "Το μυθιστόρημα με τράβηξε γιατί είναι μια ιστορία συναισθημάτων που εκτυλίσσεται σ' ένα εξωτικό μέρος. Είναι μια ιστορία που θα μπορούσε να συμβεί οπουδήποτε, αλλά με ιντριγκάρισε περισσότερο το γεγονός ότι συμβαίνει ανάμεσα στα μέλη της χαβανέζικης μεγαλοαστικής τάξης. Μου αρέσουν πολύ οι ταινίες που έχουν την αίσθηση ενός πολύ συγκεκριμένου τόπου.
(...)[O George Clooney] Είναι ένας πολύ καλός σταρ, πολύ καλός επαγγελματίας ενώ είναι ταυτόχρονα και εξαιρετικά συνεργάσιμος. Αυτή είναι η δεύτερη εμπειρία μου με ηθοποιό - σταρ μετά τον Τζακ Νίκολσον. Το θετικό του να δουλεύεις με ηθοποιούς που έχουν ιδέες, καθώς έχουν κάνει τόσο περισσότερες ταινίες από μένα, είναι ότι μου δίνει ώθηση να γίνομαι καλύτερος σκηνοθέτης. Δουλεύοντας με έναν σταρ είναι σα να οδηγώ Μαζεράτι, ενώ προηγουμένως καθόμουν πίσω από το τιμόνι ενός Φίατ! Και φυσικά, είναι πάντα καλύτερο να σκηνοθετείς έναν ηθοποιό σαν τον Κλούνι, ο οποίος προηγουμένως έχει σκηνοθετήσει ο ίδιος τις δικές του ταινίες. [Τα δύο κορίτσια που στην ταινία υποδύονται τις κόρες του Κλούνι] Η μεγάλη είναι ήδη επαγγελματίας ηθοποιός, γνωστή από τηλεοπτικό σίριαλ, σε αντίθεση με τη μικρή, η οποία ωστόσο αποδείχθηκε πολύ άνετη. Την εντόπισα τυχαία μέσω φίλων και γνωστών, ύστερα από 300 αποτυχημένες οντισιόν με κορίτσια τα οποία οι μητέρες τους τα είχαν δασκαλέψει πώς να παίξουν και αποδείχθηκαν απαίσιες!
(...) Αισθάνομαι τυχερός που μπορώ να κάνω αυτό το σινεμά, αλλά παράλληλα καταλαβαίνω πόσο σπάνιο είναι αυτό, βλέποντας πλέον όλο και λιγότερους Αμερικανούς σκηνοθέτες να το επιχειρούν. Μέρος του μυστικού μου για να τα καταφέρνω, είναι να κρατώ το κόστος όσο πιο χαμηλά γίνεται, προκειμένου να συνεχίσω να το κάνω. "
Ο διευθυντής φωτογραφίας της ταινίας Φαίδων Παπαμιχαήλ δηλώνει : "Πάντα εστιάζαμε στο ρεαλισμό, ούτως ώστε η εικόνα να μην είναι τόσο χειριστική απέναντι στον θεατή, παρόλο που η ομορφιά του τόπου είναι από μόνη της ικανή να επηρεάζει ψυχολογικά το κοινό. Ωστόσο, για εμάς το ζητούμενο ήταν ο ρεαλισμός.
(...) [Σχετικά με την αντίθεση πόλης της Χονολουλού με την παραλία Χαναλάι Μπέι] Θέλαμε να δείξουμε τί διακυβεύεται σε περίπτωση που όλα αυτά χαθούν, γι' αυτό αποφασίσαμε να γυρίσουμε με wide-screen. Σκεφτήκαμε ότι θα ήταν διασκεδαστικό να βλέπεις μέσα σ' αυτο το τεραστίων διαστάσεων φόντο τις μικρές, ανθρώπινες φιγούρες των πρωταγωνιστών να αντιμετωπίζουν το μεγαλείο της φύσης".

(πηγή δ.τ. )