του Quentin Tarantino
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Το μικρόβιο για την ταινία προέκυψε από την ιδέα ενός σκλάβου που γίνεται κυνηγός επικηρυγμένων και μετά τα βάζει με επιτηρητές φυτειών. Ήθελα απλά να ξεκινήσω να γράφω και ο Django εμφανίστηκε. Στην αρχή, ήταν απλά ο έκτος από επτά παραταγμένους, αλυσοδεμένους σκλάβους. Αλλά συνέχισε να μου αποκαλύπτεται ολοένα και περισσότερο, καθώς έγραφα.
(...) Πάντα ήθελα να κάνω ένα γουέστερν. Μου αρέσουν όλα τα είδη των γουέστερν, αλλά καθώς τα σπαγγέτι γουέστερν είναι τα αγαπημένα μου, σκέφτηκα ότι αν κάποτε κάνω το δικό μου, τότε θα ανήκει στο σύμπαν του Sergio Corbucci.
[Η ιστορία] Δεν μπορεί να είναι πιο εφιαλτική από ότι στην πραγματικότητα. Ούτε πιο σουρεαλιστική. Ούτε πιο εξωφρενική. Είναι αδιανόητος ο πόνος και τα βάσανα που περνούσε κάποιος σ’ αυτή τη χώρα. Κι αυτό καθιστά την ιστορία τέλεια για μια διαφορετική ερμηνεία στα σπαγγέτι γουέστερν.
(...) Μου αρέσει που επαναφέρω το όνομα Django, για όλα αυτά που σημαίνει για το σπαγγέτι γουέστερν και την μυθολογία τους. Εντωμεταξύ, υπάρχει μια σειρά από 40 ταινίες που συνεχίζουν την παράδοση του Django που έχουν αφήσει το δικό τους σημάδι στην ιστορία των σπαγγέτι γουέστερν. Είμαι περήφανος που είμαστε μια νέα έκδοση αυτής της συνέχειας.
(...) [Σχετικά με τον χαρακτήρα του Calvin Candie που υποδύεται ο Leonardo DiCaprio] Σκέφτηκα ότι ο τύπος είναι σαν τον Καλιγούλα, ένας αυτοκράτορας που είναι παιδί. Ο πατέρας του πατέρα του πατέρα του ξεκίνησε μια επιχείρηση με βαμβάκι και αυτός την έχει βαρεθεί. Είναι ο τέταρτος στη σειρά που αναλαμβάνει την επιχείρηση και πλήττει. Το βαμβάκι δεν τον αφορά κι ασχολείται με τους αγώνες μεταξύ των σκλάβων. Αλλά είναι ένας οξύθυμος νεαρός βασιλιάς. Είναι ο Λουδοβίκος ο 14ος στις Βερσαλλίες. Ήθελα να παίξω με την ιδέα του Λουδοβίκου στον αμερικάνικο Νότο. Το Candyland είναι μια περίκλειστη κοινότητα. Είναι ένα φέουδο. Έχει την ισχύ ενός βασιλιά. Μπορεί να εκτελέσει ανθρώπους, ή να κάνει ό,τι άλλο θέλει.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)