του Shawn Levy
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Το “Real Steel” αποτελεί ξεκάθαρα ένα φόρο τιμής σε ταινίες όπως το “Rocky”, το “Οργισμένο Είδωλο”, αλλά και άλλες, λιγότερο γνωστές, εξίσου επιτυχημένες όμως στο να σε κάνουν να νοιαστείς πραγματικά για τον κεντρικό τους ήρωα, ο οποίος, όντας το αουτσάιντερ, αγωνίζεται να επιστρέψει για μια τελευταία φορά στο ρινγκ, με την ελπίδα να πραγματοποιήσει μια θριαμβευτική έξοδο εν μέσω επευφημιών.  
Επιπλέον μου δόθηκε η ευκαιρία να προχωρήσω σε έναν παραλληλισμό αναφορικά με το κατά πόσο έχουν αλλάξει τα πράγματα στο χώρο της πυγμαχίας, σε σχέση με την εποχή που στο ρινγκ κυριαρχούσαν θρυλικές μορφές όπως ο Μοχάμεντ Αλί, ο Σούγκαρ Ρέι Λέοναρντ, ο Μάρβιν Χέγκλερ και ο Μάικ Τάισον. Τους έβλεπες και ένιωθες ότι παρακολουθείς κάτι μαγικό. Υπήρχε μία έντονη ποιητικότητα στον τρόπο με τον οποίο κινούνταν στο χώρο, στην όλη φιλοσοφία τους με την οποία αντιμετώπιζαν τους αντιπάλους τους. Ακόμη και στην περίπτωση του Τάισον, η αναμονή της “αιμοβόρας” έκρηξής του κατά την οποία θα αποτελείωνε τον αντίπαλο, σε γέμιζε ηδονική προσμονή. Στην εποχή μας, ωστόσο, οι – σαφώς πιο βίαιες – Μικτές Πολεμικές Τέχνες (Mixed Martial Arts) κερδίζουν καθημερινά όλο και περισσότερους fans, τη στιγμή που η παραδοσιακή πυγμαχία δείχνει να περνά σε δεύτερη μοίρα. Ως φαίνεται, ο κόσμος πλέον διψά για αίμα και αυτό πάνω-κάτω είναι που βλέπουμε να συμβαίνει και στο ξεκίνημα του “Real Steel”.  
Για μένα προσωπικά το “Real Steel” είναι μια μεγαλόπνοη παραγωγή που συνδυάζει εντυπωσιακά πλάνα από την καρδιά της αμερικανικής υπαίθρου και άφθονες θεαματικές σκηνές δυναμικής δράσης εντός και εκτός των ρινγκ. Ωστόσο, είναι ολοφάνερο πως στο επίκεντρό της βρίσκεται μια ειλικρινής, βαθιά ανθρώπινη ιστορία γύρω από τρεις ψυχές που διψούν για δικαίωση, η μία εκ των οποίων φωλιάζει σε… ατσάλινο περίβλημα.
Το γεγονός πως στα πρώτα λεπτά της ταινίας βλέπουμε πως ο Τσάρλι (τον ρόλο υποδύεται ο Hugh Jackman σ.τ.ε.) είναι αναγκασμένος να βγάζει το χαρτζιλίκι του μοντάροντας ρομπότ για αγώνες μποξ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς κατά κάποιο τρόπο αυτά ευθύνονται που έχει πάψει να ανεβαίνει ο ίδιος στο ρινγκ. Από τη μία, λοιπόν, απεχθάνεται τα ρομπότ, μα από την άλλη τα χρειάζεται, καθώς αποτελούν τη μοναδική του πηγή εσόδων.
Στόχος μας ήταν να δημιουργήσουμε ρομπότ που να μη μοιάζουν βγαλμένα από ταινία επιστημονικής φαντασίας τύπου “Transformers”, αλλά να δίνουν την αίσθηση πως τα κατασκεύασε ανθρώπινο χέρι. Άλλωστε το “Real Steel” διαδραματίζεται στο 2020, όπου θεωρητικά τα ρομπότ θα έχουν μπει για τα καλά στη ζωή μας. Προσπαθήσαμε παράλληλα να προσδώσουμε στον Atom μια αθωότητα ανάλογη με εκείνη του WALL-E στο ομώνυμο animation της Pixar. Στόχος μας ήταν να περάσει από το μυαλό των θεατών η πιθανότητα ο Atom, αν και μηχανή, να διαθέτει μια κάποιου είδους συνείδηση.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)