του Jeff Nichols
(οι σημειώσεις του σκηνοθέτη)

Όταν άρχισα να γράφω το σενάριο για “Το Καταφύγιο”/ Take Shelter, το καλοκαίρι του 2008, ήμουν στα μισά του πρώτου χρόνου του γάμου μου. Αν και η καριέρα μου, αλλά και η προσωπική μου ζωή, ήταν σε καλό δρόμο, είχα ένα κακό προαίσθημα πως ο κόσμος γενικά κατευθύνεται προς δύσκολους καιρούς. Η γενική αυτή αίσθηση άγχους αφορούσε εν μέρει τα οικονομικά, αφορούσε το γεγονός πως μεγαλώνω, αλλά προερχόταν κυρίως από το γεγονός πώς είχα επιτέλους πράγματα στη ζωή μου που δεν ήθελα να χάσω. Όλα αυτά τα συναισθήματα ενσωματώθηκαν άμεσα στους χαρακτήρες της ταινίας.
“Το Καταφύγιο” περιγράφει την ιστορία του Κέρτις ΛαΦόρς, ενός εργαζόμενου συζύγου και πατέρα, καθώς αντιμετωπίζει τον πανικό που απορρέει από μια σειρά τρομακτικών ονείρων. Για τον Κέρτις, τα όνειρα αυτά είναι είτε προάγγελοι μιας υπερφυσικής καταιγίδας, είτε τα πρώτα συμπτώματα αυτού που φοβόταν όλη του τη ζωή. Η δυνατότερη και πιο άμεση αντίδραση του Κέρτις είναι το να προστατέψει την οικογένειά του, την σύζυγό του Σαμάνθα και την εξάχρονη κόρη του Χάνα. Από τι όμως τις προστατεύει ο Κέρτις; Από την καταιγίδα ή από τον εαυτό του;
Έγραψα το “Καταφύγιο” διότι πίστευα πως υπάρχει ένα συναίσθημα έξω στον κόσμο, που είναι χειροπιαστό. Ήταν μια ανησυχία που ήταν πολύ αληθινή στη δική μου ζωή και είχα την αίσθηση πως ήταν πολύ αληθινή και στις ζωές άλλων Αμερικανών, καθώς και άλλων ανθρώπων σε όλο τον κόσμο. Η ταινία αυτή ήταν ένας τρόπος για να μιλήσω για το φόβο και το άγχος. Ελπίζω πως υπάρχει μια απάντηση στο συναίσθημα αυτό όταν τελειώνει η ταινία. Πιστεύω πως υπάρχει και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο συγκεντρώθηκε η υπέροχη αυτή ομάδα ανθρώπων και με βοήθησαν να γυρίσω “Το Καταφύγιο”.

(Πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)