της Kate Barker-Froyland
(το σημείωμα της σκηνοθέτιδος)

    Το Song One/ «Ένα Φιλί για το Τέλος» διηγείται την ιστορία του πως η μουσική συνδέει και αλλάζει τους ανθρώπους. Είναι επίσης μια ταινία για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας καλλιτέχνης. Ο τρόπος που έγινε αυτή η ταινία είναι μία ακόμη δήλωση για τη δύναμη της μουσικής. Αντίθετα με τις υπόλοιπες ταινίες, ο ήχος προηγείτο της εικόνας.
    Επί χρόνια προσπαθούσα να  συλλάβω τη μουσική που είναι τόσο σημαντικό κι αναπόσπαστο κομμάτι του Μπρούκλιν. Καθώς έγραφα το σενάριο, είχα στο νου μου τα μέρη που μου αρέσει εμένα να ακούω μουσική. Ήθελα να απεικονίσω πως είναι να πηγαίνεις σε συναυλίες, να σε απορροφά ο ήχος και ο κόσμος γύρω σου. Φυσικά, το περιβάλλον έχει αλλάξει δραματικά από τη στιγμή που ξεκίνησα να γράφω το σενάριο πριν πέντε χρόνια. Αναγκαζόμουν να το προσαρμόζω συνεχώς στα νέα δεδομένα.
    Η μουσική με βοήθησε να βρω σπουδαίους συνεργάτες για την πρώτη μου ταινία. Ο Τζόναθαν Ντεμ/ Jonathan Demme διάβασε το σενάριο πριν χρόνια κι αμέσως συνδέθηκε μαζί του. Είχαμε γνωριστεί με το Ντεμ όταν εργαζόμουν ως βοηθός σκηνοθέτη στο «Ο διάβολος φοράει Prada». Ο ίδιος έστειλε το σενάριο στην Αν Χάθαγουεϊ/ Anne Hathaway και το σύζυγο της Άνταμ Σούλμαν/ Adam Shulman, που τότε ξεκινούσαν τις δικές τους παραγωγές. Τους άρεσε πολύ και η Αν επέμενε να ενσαρκώσει τη Φράνι.
    Κάπως έτσι ξεκίνησε το ταξίδι του «Ένα φιλί για το τέλος». Μαζί με την Αν, δουλέψαμε κι εξελίξαμε το χαρακτήρα της Φράνι. Μαζί συμπεριλάβαμε επίσης στην ταινία καλλιτέχνες που αγαπώ ιδιαίτερα, όπως ο Κετάνο Βελόσο/ Caetano Veloso και η Νίνα Σιμόν/ Nina Simone. Για πολλούς μήνες πριν ξεκινήσουμε τα γυρίσματα, συναντιόμασταν και μιλούσαμε ή ακούγαμε μουσική.
    Η μουσική έπαιξε σημαντικό ρόλο επίσης κι ενώ έγραφα το σενάριο. Άκουγα πολλά διαφορετικά πράγματα που με βοηθούσαν στην αποτύπωση της κάθε σκηνής. Κάθε τραγούδι αποπνέει ένα τελείως διαφορετικό και μοναδικό συναίσθημα, κι έχει επιλεγεί πολύ προσεκτικά για κάθε σκηνή.
    Οι Τζένι Λιούις /Jenny Lewis και Τζόναθαν Ράις/ Johnathan Rice έγραψαν τα κομμάτια για το Χένρι και το Τζέιμς  και το σάουντρακ. Όταν ήρθε στην ομάδα μας ο Τζόνι Φλιν, δεν ήταν απλά ένας ηθοποιός, αλλά ένας μουσικός που εργαζόταν ήδη στον κόσμο της ταινίας.
    Ηχογραφήσαμε όλη τη μουσική ζωντανά- το συνεργείο περιβαλλόταν συνεχώς από μουσικούς.
    Μόλις καταλήξαμε στη μουσική, άρχισα να εστιάζω στο πως θα έδειχνε η ταινία. Ήθελα να τραβήξω με φυσικό φωτισμό- να συλλάβω το βραδινό νυχτερινό τοπίο όσο αυτό ήταν δυνατό- να δώσω μια ιδιαίτερη χροιά στην ταινία. Ευρωπαϊκές ταινίες και πίνακες ζωγραφικής από τη Γαλλική ομάδα LesNabis, ήταν η κύρια έμπνευση μου.
    Η ολοκλήρωση της ταινίας ήταν μια σπάνια διαδικασία- είναι μια ταινία φτιαγμένη από φίλους με μόνο κίνητρο τη μουσική και την αγάπη μας γι’αυτή.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)