του Thomas McCarthy
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)

Η ιστορία ξεκίνησε από μια δική μου σκέψη. Σκεφτόμουν τη φράση «μπες στη θέση μου, φόρα τα παπούτσια μου» και το τι σημαίνει. Δεν ήξερα την προέλευσή της, οπότε ξεκίνησα να το ψάχνω. Λίγο αργότερα μίλησα με τον Πολ Σάντο που συνυπογράφει το σενάριο. Κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα. Περάσαμε πολλές νύχτες συζητώντας μέχρι να «στήσουμε» την ιστορία.
(...) Πρωταγωνιστής είναι ένας τσαγκάρης τέταρτης γενιάς (πέμτπης για την ακρίβεια), ο οποίος ζει στο Μπρούκλιν και διατηρεί ένα τσαγκαράδικο στο Λόουερ Ίστ Σάιντ της Νέας Υόρκης. Νιώθει ότι έχει πέσει σε τέλμα και ότι δεν είναι προορισμένος να ζήσει τη ζωή που ζει. Νιώθει ότι δεν έχει κανέναν έλεγχο πάνω στη ζωή του. Κάποια στιγμή, ανακαλύπτει μια παλιά ραπτομηχανή – παλιό οικογενειακό κειμήλιο – την οποία αναγκάζεται να χρησιμοποιήσει. Τότε, συνειδητοποιεί ότι διαθέτει μια μαγική δύναμη που του επιτρέπει να γίνει κάποιος άλλος και να κάνει διαφορετικά πράγματα στη ζωή του. Ουσιαστικά, ο πυρήνας της ιστορίας είναι περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο η αυτογνωσία.
(...) Στην αρχή της ιστορίας, ο Μαξ νιώθει ότι η ζωή του έχει τελματώσει. Όπως πολύς κόσμος, περνάει την κρίση της μέσης ηλικίας. Κοιτάει γύρω του κι αναρωτιέται «αυτό είναι η ζωή μου; Αυτό έχω καταφέρει;» Στην πορεία όμως, ανακαλύπτει ότι η ζωή είναι κάτι περισσότερο. Επίσης, στην αρχή της ιστορίας νιώθει ένα τεράστιο συναισθηματικό κενό επειδή ο πατέρας του εξαφανίστηκε όταν εκείνος ήταν πολύ μικρός. Στην πορεία, το μυστήριο λύνεται κι έχει την ευκαιρία να κλείσει τους ανοιχτούς λογαριασμούς του.
(...) Η αρχή μοιάζει αρκετά με τις υπόλοιπες ταινίες που έχω κάνει, αλλά στην πορεία μεταβάλλεται δραματικά. Έχουμε πολλές σκηνές με μαγεία και δράση, μπαίνουμε σε πολλούς και διαφορετικούς κόσμους. Η ταινία σαν ταινία έχει πολλές υφές και οπτικές και μας έδωσε υπέροχες ευκαιρίες να πειραματιστούμε. Η πλοκή είναι πυκνή και «παντρεύει» χαρακτηριστικά από πολλά genre. Ήταν μια σπουδαία ευκαιρία για εμάς να πειραματιστούμε και να εξερευνήσουμε πολλές δυνατότητες. Ναι, ήταν απαιτητικό σαν έργο, αλλά και πολύ διασκεδαστικό.
(...)  Το Λόουερ Ίστ Σάιντ είναι ένας από τους χαρακτήρες της ταινίας. Εκεί διαδραματίζεται ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της ιστορίας, εκεί έχει ζήσει την παιδική και ενήλικη του ζωή του ο Μαξ. Η ποικιλομορφία της Νέας Υόρκης και η ιστορία του Λόουερ Ίστ Σάιντ παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην ιστορία. Η ταινία ξεκινά το 1903 σε ένα παλιό κτίριο, συνεπώς εξαρτώνται πολλά από την ιστορία της συγκεκριμένης συνοικίας. Σε όλη την ταινία συναντάς αναφορές σε αυτή, από την αρχή μέχρι και την τελευταία σκηνή. Εγώ είμαι λάτρης της ιστορίας. Το γραφείο μου βρίσκεται στο Λόουερ Ίστ Σάιντ αλλά το γεγονός ότι μπόρεσα να το εξερευνήσω, να το γνωρίσω και να το καταλάβω στο πλαίσιο της έρευνας που έκανα για την ταινία, ήταν κάτι που απόλαυσα πολύ.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)