του David Robert Mitchell
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)
 it-follows.jpg

Υποθέτω ότι δεν ήταν ένα μεγάλο άλμα για μένα στο μυαλό μου. Αγαπώ τις ταινίες τρόμου. Θέλω να κάνω πολλές διαφορετικές ταινίες και μου αρέσει η ιδέα τού να παίζεις με τα είδη. Θεώρησα ότι θα ήταν ενδιαφέρον να πάρω το ύφος του “Myth” (σ.τ.ε. The Myth of the American Sleepover, η προηγούμενη ταινία του σκηνοθέτη) και να φανταστώ χαρακτήρες με μια παρόμοια αίσθηση, και να τους βάλω σε μια τρομακτική κατάσταση και να δω πώς θα αντιδρούσαν.
Προσπάθησα να σκιαγραφήσω τα πορτρέτα τους με αυθεντικά χαρακτηριστικά σαν αυτά που προσπάθησα να δώσω στους χαρακτήρες του “Myth” – δεν σκέφτηκα ότι επειδή πρόκειται για ταινία τρόμου αυτό δεν είναι απαραίτητο. Ήθελα να είναι άνθρωποι για τους οποίους νοιαζόμουν.
(...) Θυμάμαι να έχω εφιάλτες όπου κάτι σε ακολουθεί, και στον εφιάλτη είναι κάπως αργό αλλά επίμονο. Στο όνειρο, βρισκόμουν στον παιδότοπο του σχολείου. Με κάποιο τρόπο ήξερα ότι πρόκειται για ένα τέρας. Τότε άρχιζα να τρέχω μακριά. Θα έτρεχα για ένα ολόκληρο τετράγωνο και θα περίμενα για μια στιγμή, και τότε θα εμφανιζόταν και θα συνέχιζε να περπατά προς το μέρος μου. Είναι η ιδέα ότι κάτι σε καταδιώκει αδιάκοπα και ξέρει πάντοτε που είσαι. Ο εφιάλτης αυτός παρέμεινε πάντα στο μυαλό μου. Κάποια στιγμή ως ενήλικας είχα την ιδέα να χτίσω γύρω του μια ταινία. Έγραψα το σενάριο πραγματικά γρήγορα – πήρε περίπου μια εβδομάδα.
(...) Έβλεπα το “Μωρό της Ρόζμαρι”, τη “Λάμψη”, κάποιες ταινίες του Κρόνενμπεργκ. Τη “Νύχτα με τις Μάσκες”, τον “Τρόμο της Μαύρης Λίμνης”, το “Μπλε Βελούδο”, το “Μάτια Χωρίς Πρόσωπο”, την “Απειλή”, τη “Μακάβρια Εισβολή”. Αυτές είναι ταινίες που μελετούσα. Υπάρχει επίσης μια μικρή επιρροή από τον Χίτσκοκ σε σχέση με το πώς χρησιμοποιήσαμε την υποκειμενική οπτική. Υπήρξαν επίσης μερικοί φωτογράφοι στο έργο των οποίων ανατρέξαμε, όπως ο Γκρέγκορι Κρούντσον και ο Τοντ Χίντο.
(...)Η Μάικα (Maika Monroe) πρόβαρε το ρόλο και ήταν φανταστική. Υπήρχε μια ευαισθησία σ’ αυτήν. Υπήρχε μια σκηνή όπου η αντίδρασή μου ήταν “Θεέ μου, το φτωχό κορίτσι”. Πήγε πέρα απ’ ό,τι είχα βάλει στο χαρτί. Υπήρχε μια ένταση σ’ εκείνη.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)