του Robert Zemeckis
(οι δηλωσεις του σκηνοθέτη)

Όταν πρωτοδιάβασα την ιστορία, σκέφτηκα “Θεέ μου, αυτή η ταινία πρώτον πρέπει να γίνει πάση θυσία και δεύτερον πρέπει να γίνει τρισδιάστατη”. Όταν βλέπεις έναν σχοινοβάτη, τον κοιτάς από χαμηλά προς τα πάνω. Ποτέ δεν έχεις την προοπτική του πώς είναι να είσαι στο σχοινί. Η ταινία μας ακολουθεί την ιστορία του Petit, αλλά σε ανεβάζει στο σχοινί, περπατάς μαζί του. Η τρισδιάστατη εικόνα είναι τρομερά εντυπωσιακή.
Μου αρέσει η ιδέα ενός καλλιτέχνη που κάνει πραγματικότητα το πιο τρελό του όνειρο. Η τρελή ιδέα που έχει είναι παράνομη, επικίνδυνη, αλλά δεν βλάπτει κανέναν. Μοιάζει με κάτι από άλλη εποχή. Είναι σαν παραμύθι.
Ο Philippe Petit είδε τους Πύργους και κυριολεκτικά τράβηξε μια γραμμή με ένα μολύβι ανάμεσα τους - είπε ότι πρέπει να βάλει ένα σχοινί ανάμεσα τους και να το περπατήσει. Στο μυαλό του, αυτοί οι πύργοι χτίστηκαν για να δώσει αυτή την παράσταση.
Το φοβερό με τον Philippe, αυτό που κάνει την ιστορία μοναδική και παγκόσμια, είναι ότι αυτό συμβαίνει σε όλους τους καλλιτέχνες. Ρωτάς έναν καλλιτέχνη γιατί ζωγράφισε κάτι ή γιατί έγραψε ένα τραγούδι ή γιατί έκανε μια ταινία και δεν παίρνεις καμία απάντηση. Όποιος έχει κυνηγήσει ένα απίθανο όνειρο θα ταυτιστεί με αυτό που ένιωθε ο Philippe, ό,τι δηλαδή έπρεπε να το κάνει με κάθε κόστος.
[Η ιστορία] Είναι εντελώς αληθινή, αλλά έχει και μια παραμυθένια αίσθηση, μια ιστορία χαμένη στον χρόνο και τον χώρο – κι εγώ ήθελα να συνδυάσω το κυριολεκτικό με το μεταφορικό.
Οι Πύργοι είναι παρόντες στην ταινία σαν χαρακτήρες.
(...) Τι είναι η σχοινοβασία; Μπορείς να πεις ότι είναι ένα ακροβατικό, γιατί είναι πολύ ριψοκίνδυνη. Αλλά είναι και χορός. Είναι άθλημα. Είναι μπαλέτο. Είναι μια ολοκληρωμένη σωματική παράσταση, είναι ένα είδος τέχνης.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)