του Ramin Bahrani
99-homes.jpg

Όλοι το γνωρίζουν: με τη σκληρή δουλειά δεν πας πουθενά. Στο ηλιόλουστο Ορλάντο της Φλόριντα, ο οικοδόμος Dennis Nash εκδιώκεται με έξωση από το σπίτι του από έναν χαρισματικό μεσίτης ακινήτων, τον Mike Carver. Αναγκάζεται να μετακομίσει μαζί με την μητέρα του και το γιο του σε ένα άθλιο μοτέλ. Όμως μια απρόσμενη ευκαιρία επιτρέπει στον Nash να κάνει μια συμφωνία με το διάβολο: αρχίζει να εργάζεται για τον Carver σε μια απελπισμένη προσπάθεια να πάρει το σπίτι του πίσω. Όμως ο Carver παρασέρνει τον Nash σε έναν επικίνδυνο κόσμο …
Με τους Andrew Garfield, Michael Shannon, Laura Dern, Noah Lomax…
Ο Ramin Bahrani, σκηνοθέτης της ταινίας, δηλώνει: «Ο απλός άνθρωπος παντού σε όλο τον κόσμο δεν μπορεί πλέον να κάνει κάτι με την σκληρή, τίμια δουλειά, δεν μπορεί να υπερνικήσει τη συστηματική απληστία και τη διαφθορά. Όταν βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το εκτελεστικό απόσπασμα, τότε δίνες τα χέρια στον δήμιο σου; Υπάρχει, τότε, κάποια άλλη επιλογή εκτός από μια συμφωνία με το διάβολο;»

(πηγή κατάλογος Φεστιβάλ Βενετίας)

Οι δηλώσεις του σκηνοθέτη

Η έννοια του ‘σπιτιού’ έχει τεράστιες συναισθηματικές προεκτάσεις για τους περισσότερους καθώς στο επίκεντρό της βρίσκεται η οικογένεια. Γι’ αυτό και το σπίτι γίνεται κάτι τόσο σημαντικό για τον μέσο άνθρωπο, όταν βλέπει να του το παίρνουν μέσα από τα χέρια του.
(...) Ξεκίνησα την έρευνά μου διαβάζοντας βιβλία και άρθρα για την οικονομική κρίση. Επειδή όμως, ήθελα να παραμείνω προσγειωμένος, πήγα στην Φλόριντα. Εκεί πήγα στα δικαστήρια όπου δικάζονται οι κατασχέσεις, και κρίνεται η μοίρα σου σε 60 δευτερόλεπτα. Πέρασα αρκετό χρόνο με πραγματικούς κτηματομεσίτες. Έμεινα στα μοτέλ που ζουν οι οικογένειες που τους έχει γίνει έξωση και δεν έχουν πού να πάνε. Γνώρισα ένα σωρό κόσμο και έμαθα όλες τις μεθόδους για να εξαπατάς τις τράπεζες, το κράτος και τους ιδιοκτήτες.
(...) [Η έξωση] Είναι ένα τρομακτικό γεγονός. Όλοι ξέρουμε τα στατιστικά που αφορούν στα στεγαστικά δάνεια, αλλά αν δεν το ζήσεις, δεν ξέρεις τι βιώνει η κάθε οικογένεια. Εγώ το έζησα από κοντά. Είναι τραγικό και τρομακτικό και για τις δύο πλευρές. Και για τις οικογένειες και για τους ανθρώπους που αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν τις εξώσεις, γιατί έρχονται αντιμέτωποι με εξαγριωμένους ιδιοκτήτες που προτίθενται να φτάσουν στα άκρα.
(...) Όταν ο Ντένις Νας ξεκινά να δουλεύει για τον Ρικ Κάρβερ, το κάνει μόνο για τα χρήματα και πιστεύει ότι κάνει μια τίμια δουλειά. Όταν όμως, ξεκινά να κρύβει από την οικογένειά του ότι δουλεύει για τον Κάρβερ και να κάνει εξώσεις σε άλλες οικογένειες, το βάρος είναι πολύ μεγάλο για να το αντέξει. Όπως του λέει και ο Ρικ ‘όλη σου τη ζωή έκανες την τίμια και δύσκολη δουλειά να φτιάχνεις σπίτια. Και τι κέρδισες; Έχασες το σπίτι σου από μένα'.
(...) Δεν έχει σημασία πού βρίσκεσαι πολιτικά, οικονομικά ή κοινωνικά. Όλοι βλέπουμε και ξέρουμε ότι κάτι δεν πάει καλά με το σύστημα. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε κάποιον που έχει χάσει το σπίτι του ή παραλίγο να χάσει το σπίτι του ή που ζει με τον φόβο ότι θα χάσει το σπίτι του.
(...) Αυτή η ταινία έχει πολύ γρήγορο και επιθετικό ρυθμό σε αντίθεση με τις προηγούμενες. Υπάρχει ένας συνδυασμός πλάνων από διαφορετικού τύπου κάμερες και μια διαρκής κίνηση. Αυτό αποτυπώνεται και στη μουσική. Αυτό λοιπόν που ήθελα ήταν να εκμεταλλευτώ αυτό το momentum και να καθηλώσω το κοινό. Το κοινό θα απολαύσει ένα θρίλερ που όμως θέτει σοβαρά κοινωνικά, ηθικά, προσωπικά και πολιτικά διλήμματα. Είναι μια συζήτηση στην οποία θέλουν να συμμετέχουν όλοι, ανεξαρτήτως της προσωπικής πορείας που έχει διαγράψει ο καθένας. Ίσως τελικά, το μόνο που χρειάζεται είναι να επαναπροσδιορίσουμε κάποια πράγματα...

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)