των Byron Howard, Rich Moore, Jared Bush
(οι δηλώσεις των σκηνοθετών)

Rich Moore, σκηνοθέτης
Στον πυρήνα της, η Zootopia/ Ζωούπολη είναι μια ταινία για τη φιλία. Η Τζούντι και ο Νικ, ένα κουνέλι και μια αλεπού, είναι αιώνιοι εχθροί εξ ορισμού. Οπότε αυτοί οι χαρακτήρες δεν τα πάνε και πολύ καλά στην αρχή. Ξεκινούν με πολύ σαφές απόψεις ο ένας για τον άλλο, πεποιθήσεις που δεν είναι ακριβείς ή καλά εξακριβωμένες.
(...) Δουλέψαμε πολύ σκληρά για να βρούμε τη χρυσή τομή. Ο σκοπός από την αρχή ήταν να πούμε μια γεμάτη ιστορία που να είναι διασκεδαστική, να έχει συναίσθημα και νόημα.

Jared Bush, σκηνοθέτης
Νομίζω ότι όλοι μας αλλάξαμε από το ταξίδι μας στην Αφρική. Είναι μια απίστευτη εμπειρία, να είσαι ανάμεσα σε εκατοντάδες ζώα. Γυρίσαμε με μια έντονη ανάγκη να το κάνουμε σωστά.

Byron Howard, σκηνοθέτης
Όλοι έχουμε μεγαλώσει με σπουδαίες ταινίες της Disney, κι έχουμε βυθιστεί στους κόσμους τους. Η αγαπημένη μου παιδική ταινία ήταν ο Ρομπέν των Δασών - και θελήσαμε να τιμήσουμε αυτή την κληρονομιά με έναν νέο και διαφορετικό τρόπο. Αναρωτηθήκαμε πώς θα έμοιαζε μια μητρόπολη με ζώα, ειδικά αν ήταν σχεδιασμένη από ζώα. Η ιδέα μας ενθουσίασε.
(...) Η Τζούντι είναι φανατικά αισιόδοξη και πιστεύει ότι ο καθένας μπορεί να γίνει αυτό που θέλει, όπως είναι και το μότο της πόλης. Ο Νικ είναι το ακριβώς αντίθετο. Είναι κυνικός. Πιστεύει ότι είμαστε αυτό που είμαστε. Οπότε βάλαμε ένα ζώο αγροτικό και γεμάτο ζωντάνια σε μια πόλη και δίπλα στον Νικ, που είναι ρεαλιστής και αρχίζει να την πειράζει. Αλλά η Τζούντι έχει τον τρόπο της.
(...) Πώς αλληλοεπιδρούν στην άγρια φύση, πώς κοινωνικοποιούνται και πώς οι κοινότητες χτίζονται στον φυσικό κόσμο. Βρήκαμε ότι η πλειοψηφία των ζώων, 90 τοις εκατό, είναι θηράματα. Μόνο το 10 τοις εκατό είναι κυνηγοί. Οπότε θεωρούσαμε ότι οι κυνηγοί είναι οι αρχηγοί στον κόσμο των ζώων, αλλά στην πραγματικότητα είναι μειοψηφία. Μιλήσαμε με ανθρωπολόγους και κοινωνιολόγους και ανατρέξαμε στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κάθε φορά που υπάρχει μειοψηφία και πλειοψηφία, προκύπτουν κοινωνικά θέματα. Μάθαμε ότι τα ζώα κάθε είδους τείνουν να μένουν με ζώα που τους μοιάζουν. Βρίσκουν καταφύγιο και προστασία μέσα στις μεμονωμένες ομάδες και τείνουν να αποφεύγουν τα ζώα που είναι διαφορετικά.
Είχαμε σκοπό να κάνουμε μια αστεία ιστορία με ζώα. Αλλά όσο πιο πολύ σκάβαμε, βρίσκαμε μια ευκαιρία να μιλήσουμε για κάτι σημαντικό.
(...) Η Τζούντι προέρχεται από μια οικογένεια καλλιεργητών καρότου. Στη Λαγούπολη, τα κουνέλια είναι μικρά, χαριτωμένα, παραγωγικά – και στη δουλειά, αλλά και στην οικογένεια: η ηρωίδα μας έχει 275 αδέλφια! Όλοι περιμένουν να ακολουθήσει αυτό το μονοπάτι. Αλλά η ίδια θεωρεί τον εαυτό της προοδευτικό με κάθε έννοια. Δεν φοβάται να φτάσει στα όρια. Από μικρή, θεωρούσε τους αστυνομικούς ήρωες.
(...) [Ο Νικ Γουάιλντ] Είναι εντελώς κυνικός. Είναι το αντίθετο της Τζούντι. Εκείνη μεγάλωσε στην εξοχή, εκείνος στην πόλη. Είναι πολύ πραγματιστής. Δεν τον νοιάζει ποιο είναι το σύνθημα της πόλης, δεν πιστεύει ότι ο καθένας μπορεί να γίνει αυτό που θέλει. Ο Νικ πιστεύει ότι είμαστε αυτό που είμαστε και τίποτα παραπάνω. Θεωρεί ότι κανείς δεν θα τον εμπιστευτεί ποτέ γιατί είναι αλεπού.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)