(Ραγδαίος αφανισμός)
του Louie Psihoyos
«Το να γυρίσεις μια ταινία είναι ό,τι χειρότερο μπορείς να κάνεις για το περιβάλλον, εξαιτίας του ανθρακικού αποτυπώματος που αφήνει πίσω της μια κινηματογραφική παραγωγή. Ωστόσο είναι από τους καλύτερους τρόπους να κάνεις ξεκάθαρο το μέγεθος ενός προβλήματος.» L.P.
Ρέκβιεμ για έναν κόσμο που χάνεται με καταστροφικές για τον άνθρωπο συνέπειες, αλλά κυρίως αγωνιστική παρότρυνση για δράση ,το Racing Extinction ακολουθεί τα χνάρια του προηγούμενου ντοκιμαντέρ του Louie Psihoyos, του βραβευμένου με Όσκαρ «The Cove» (2009). Μόνο που τώρα ο ελληνοαμερικανός φωτογράφος και ακτιβιστής-σκηνοθέτης επιχειρεί κάτι πιο φιλόδοξο, αφού το οπτικό του πεδίο διευρύνεται από τη σφαγή των δελφινιών στο μικρό γιαπωνέζικο όρμο του Taiji στις δραματικές αλλαγές που επιφέρει ο άνθρωπος σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η ταινία από την αρχή κάνει φανερό το μήνυμά της: η εξαφάνιση των ειδών αποτελεί μεγαλύτερο κίνδυνο για την ανθρωπότητα ακόμα κι από την υπερθέρμανση του πλανήτη και δεν είναι καθόλου μα καθόλου μακρινό σενάριο. Ο αστεροειδής που κάποτε κατέστρεψε τους δεινόσαυρους θα είναι τώρα ο ίδιος ο άνθρωπος , μόνο που η διαδικασία θα είναι απίστευτα γρηγορότερη.
Ο Psihoyos -εστιάζοντας κυρίως στο θαλάσσιο κόσμο- προσπαθεί αρχικά να συνδέσει συναισθηματικά το θεατή με τα πλάσματα που χάνονται, προβάλλοντας την ομορφιά τους. Δυνατές φωτογραφίες, έντονα χρώματα, ο μαγικός κόσμος της φύσης. Βρισκόμαστε καθαρά στην επικράτεια του National Geographic. Εδώ το πιο ενδιαφέρον είναι το ότι ο σκηνοθέτης επιδιώκει να δώσει και μια ψυχεδελική χροιά στις εικόνες του, κινηματογραφώντας το θαλάσσιο βυθό ως ένα μυστικό κόσμο με ασύλληπτους για τον άνθρωπο ήχους. Παράλληλα δεν εγκαταλείπει ποτέ και το ακτιβιστικό κομμάτι, αφού στόχος του είναι εξ αρχής να τονίσει ότι η ατομική δράση αποτελεί τη μοναδική λύση του προβλήματος και ότι η κατάσταση δεν είναι μη αναστρέψιμη. Παρακολουθούμε έτσι από την αρχή της ταινίας την ομάδα του αλλά και τον ίδιο να εκτελούν επικίνδυνες μυστικές αποστολές για την αφύπνιση της κοινής γνώμης. Εδώ είναι που βρισκόμαστε στην επικράτεια του περιπετειώδους «The Cove». Ενδιάμεσα παρεμβάλλονται αρκετές συνεντεύξεις ειδικών αλλά και του ίδιου του σκηνοθέτη, που αναλύουν σημαντικές διαστάσεις του προβλήματος, όπως την υπεραλίευση και την οξύτητα των ωκεανών. Μια αρκετά συμβατική προσέγγιση που προσεγγίζει την τεχνική των talking heads ντοκιμαντέρ. Για το τέλος ο Psihoyos επιφυλάσσει κάτι πιο θεαματικό. Επιστρατεύει μια ραλίστρια και μια σειρά ειδικών στις οπτικο-ακουστικές εγκαταστάσεις για να δώσει σχήμα και φως στην εξαφάνιση των ειδών με τον πιο εντυπωσιακό τρόπο. Αυτό είναι ίσως και το πιο ενδιαφέρον μέρος της διαδρομής.
Απέχοντας αρκετά από το γεμάτο σασπένς «The Cove», το Racing Extinction φαντάζει ίσως διδακτικό και λιγότερο πρωτότυπο, ένα άρτια κατασκευασμένο ντοκιμαντέρ εκπαιδευτικού χαρακτήρα. Παραμένει ωστόσο το ίδιο παθιασμένο και καταγγελτικό, μια γοητευτική εξερεύνηση της πιο συστηματικής γενοκτονίας στον πλανήτη.
της Καλλιόπης Πουτούρογλου [Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.]
