του Richard Linklater

Υπακούοντας στη φόρμα μιας κολεγιακής κωμωδίας, η ταινία είναι παράλληλα και ένα πορτραίτο σε τόνους νοσταλγικούς της ανδρικής νεανικότητας.
Ο ρυθμός του My Sharona των The Knack, ενός τόσου εμβληματικού τραγουδιού, δονεί την εικόνα. Αρχές δεκαετίας του '80. Αύγουστος. Λίγο πριν ξεκινήσουν τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο. Ο κεντρικός χαρακτήρας της ταινίας, είναι ο Jake (στο ρόλο ο Blake Jenner), ένας πρωτοετής που καταφθάνει στη φοιτητική εστία. Είναι παίκτης της πανεπιστημιακής ομάδας μπέιζμπολ και το σύντομο διάστημα μέχρι την έναρξη των μαθημάτων είναι ο χρόνος προσαρμογής του στο περιβάλλον και τον χώρο. Ο Jake γνωρίζεται με τους συμπαίκτες και συμφοιτητές του και ζει, για πρώτη φορά, την ανεμελιά της φοιτητικής ζωής. Ντίσκο -είναι η εποχή της ακμής της-, casual sex, συγκατοίκηση, φλίπερ, ποδοσφαιράκι και τα πρώτα βιντεο-παιχνίδια (Space Invaders), ξέφρενα φοιτητικά πάρτι, η μουσική πάνκ, τιμητικές αναφορές στα εμβλήματα της εποχής (Saturday Night Fever), βόλτες, φλερτ, ο πρώτος έρωτας...
Ό,τι βλέπουμε είναι ένας ανδρικός κόσμος, και ο όρος “πρωταγωνιστής” δεν περιγράφει με ακρίβεια τη θέση που έχει ο Jake στη δραματική πλοκή. Ο σκηνοθέτης συνεχίζοντας ό,τι ξεκίνησε με το Dazed and Confused (1993), εστιάζει κυρίως σ' αυτήν την ομάδα των νεαρών ανδρών που βρίσκονται σε φάση μετάβαση: εδώ είναι ένα σύμπαν τεστοστερόνης, ο κόσμος της ανδρικής νεανικότητας. Είναι η παιδικότητα που μοιάζει να καθορίζει όλα αυτά τα νεανικά πρόσωπα: στο κατώφλι της εισόδου στο σύμπαν των ενηλίκων, όλοι οι ήρωες απολαμβάνουν το παράδεισο που σύντομα θα απολέσουν. Απεικονίζοντας, με χιούμορ και έναν αναπόφευκτο τόνο νοσταλγίας, αυτήν την πινακοθήκη των ανδρικών χαρακτήρων, ο σκηνοθέτης εντάσσει την ταινία στο είδος της κολεγιακής κωμωδίας. Η αφηγηματική δομή μοιάζει να αντικατοπτρίζει το συνολικό κλίμα της ταινίας: επεισόδια που συνδέονται χαλαρά μεταξύ τους, μικρά σκίτσα της ανέμελης φοιτητικής ζωής, μια παιγνιώδης διάθεση.
Όπως είναι προφανές, μέσα στο πλήθος των προσώπων -την ανδρική “αγέλη”- που ο σκηνοθέτης σκιτσάρει, ο πρωταγωνιστής είναι αυτός που δημιουργεί το συναισθηματικό δεσμό με τον θεατή. Επιπλέον, όμως, είναι αυτός που θα υποδείξει και τη συναισθηματική εξέλιξη γι' αυτήν την ομάδα των ανώριμων νεαρών ανδρών: είναι ο έρωτας και η φοίτηση το τέρμα αυτής της περιόδου φοιτητικής ανεμελιάς και χαλαρότητας...

Δημήτρης Μπάμπας