(Ο τοίχος)
του Doug Liman
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Ο τοίχος για μένα είναι ένα τεταμένο θρίλερ, αλλά ταυτόχρονα και μια ενδιαφέρουσα εξερεύνηση του τρόπου που λειτουργεί πραγματικά ο πόλεμος- άγνωστοι σκοτώνουν αγνώστους, στην περίπτωση μας ένας Αμερικανός στρατιώτης βρίσκεται στο στόχαστρο ενός Ιρακινού ελεύθερου σκοπευτή. Αυτοί οι άνθρωποι δε γνωρίζονται μεταξύ τους, βρέθηκαν σ’ αυτή τη θέση και θέλουν απλά να επιβιώσουν. Είναι η εκδοχή μου μιας πολεμικής ταινίας. Δεν υπάρχει πολιτική στην ταινία γιατί δε λειτουργεί έτσι ο πόλεμος. Μπορεί να έχεις τις απόψεις σου όταν κάθεσαι άνετα στη Νέα Υόρκη, αλλά όταν βρίσκεσαι στο Ιράκ και κάποιος προσπαθεί να σε σκοτώσει, είναι αυτόματα ο εχθρός και θα κάνεις τα πάντα για να επιβιώσεις. Έχει πολύ απλά και καθαρά στοιχεία που μου θυμίζουν τις αγαπημένες μου πολεμικές ταινίες. Το να φέρω κάποιον στο χείλος της επιβίωσης με ιντρίγκαρε πάντα, από την εποχή του «Χωρίς ταυτότητα» ακόμη. Πάντα έβαζα τον Τζέισον Μπορν σε μια κατάσταση όπου τα πάντα έδειχναν εναντίον του και η πρόκληση έπειτα ήταν να βρούμε τρόπο να τον βγάλουμε από αυτή την κατάσταση. Είναι καθοριστικές στιγμές για τους χαρακτήρες.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)