(Επαναστάτης στη σίκαλη)
του Danny Strong
Τοποθετημένη η αφήγηση μέσα στο πολύχρωμο τοπίο της Νέας Υόρκης των μέσων του 20ου αιώνα, η ταινία ακολουθεί τον νεαρό Σάλιντζερ (στο ρόλο ο Nicholas Hoult), ενόσω αυτός προσπαθεί να βρει τη «φωνή» του, φλερτάρει με τη διάσημη κοσμική Ούνα Ο’Νιλ (στο ρόλο η Zoey Deutch) και πολεμά στις πρώτες γραμμές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτές είναι οι εμπειρίες που θα διαμορφώσουν τη δημιουργία του αριστουργήματός του, «Ο Φύλακας στη Σίκαλη», θα τον κάνουν διάσημο - αλλά και διαβόητο - εν μία νυκτί και, τελικά, θα οδηγήσουν στην απόσυρση του από τα φώτα της δημοσιότητας για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Ο Τζ. Ντ. Σάλιντζερ/ J.D. Salinger ήταν Αμερικανός συγγραφέας ο οποίος διακρίθηκε σε νεαρή ηλικία. Το 1951, το The Catcher in the Rye / Ο φύλακας στη σίκαλη έγινε αμέσως με την κυκλοφορία του μεγάλη επιτυχία. Σ' αυτό περιέγραφε την αποξένωση που επέρχεται με την ενηλικίωση και την απώλεια της αθωότητας που ακολουθεί. Παρά την επιτυχία και αναγνώριση που γνώρισε, ο Σάλιντζερ πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του σε απομόνωση για παραπάνω από μισό αιώνα.
Η Βικιπαίδεια γράφει στο σχετικό λήμμα: " Πρόκειται για ένα αμφιλεγόμενο μυθιστόρημα που ενώ αρχικά προοριζόταν για τους ενηλίκους, στη συνέχεια έγινε δημοφιλές στους ανήλικους αναγνώστες εξαιτίας των θεμάτων του όπως η ανησυχία και η αποξένωση των εφήβων. Έτσι ο πρωταγωνιστής του μυθιστορήματος Χόλντεν Κώλφηλντ έχει γίνει σύμβολο της εφηβικής επανάστασης. Το μυθιστόρημα επίσης πραγματεύεται τα σύνθετα ζητήματα της ταυτότητας, της ταύτισης, της απώλειας και των σχέσεων."
Η Τζένη Μαστοράκη μεταφράστρια του βιβλίου στα ελληνικά, σημειώνει σχετικά με το μυθιστόρημα και τον ήρωα του (Ελευθεροτυπία, 1 Φεβρουαρίου 2010 ): «...Ο Χόλντεν Κόλφιλντ δεν είναι εύκολη περίπτωση. Δεν σου επιτρέπει να τον συμπονέσεις, δεν θέλει να τον αγαπήσεις, να τον κάνεις φίλο σου, να ταυτιστείς μαζί του έστω: είναι αδιαπέραστη η ερημιά του. Βλέπει τον κόσμο σαν αμείλικτος τριαντάρης, αλλά εκφράζεται με λεξιλόγιο και συντακτικό ενός πιτσιρικά. Δεν πουλάει επανάσταση. Απολύτως τίποτα δεν πουλάει. Απελπίζεται, αλλά δεν το λέει φωναχτά. Παραιτείται, αλλά δεν το κάνει ζήτημα. Εχει απίστευτο μεγαλείο και η απελπισία του και η παραίτησή του. Ισως γι' αυτό να έχει αντισταθεί ώς τώρα στις σχολικές αναλύσεις των αμερικανόπαιδων, στην άρνηση και στη λατρεία, στην παθολογία των φανατικών του και -προπάντων- στον χρόνο: γιατί μιλάει σε ό,τι πιο απελπισμένο έχουμε όλοι μέσα μας.
Ο Χόλντεν, ένας κυνηγός (ελέω καπέλου), έχει καταδικαστεί να παραδέρνει μέσα στον ασφυκτικό χρόνο ενός βιβλίου: δυο μέρες και τρεις νύχτες. Ο Σάλιντζερ, ένας κυνηγημένος, είχε καταδικαστεί να παραδέρνει μισόν αιώνα, μέρα νύχτα, μέσα στους δικούς του τοίχους, που ποτέ δεν τον προστάτεψαν αρκετά. Πάντα τους σκέφτομαι σαν ένα αυτούς τους δυο.
Στη λίστα με τους δημοφιλέστερους φανταστικούς ήρωες από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα, ο Χόλντεν κρατάει σταθερά τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις του κοινού. Εκεί θα τον έβαζα κι εγώ. Και στην πρώτη πρώτη, τον Σάλιντζερ. Γιατί κι αυτός, με τον καιρό, ένας φανταστικός ήρωας έγινε. Και όχι μόνο για μένα».
(δ.τ.)
