(Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει)
του Barry Jenkins
(το σημείωμα του σκηνοθέτη)

Ασχολήθηκα με τη διασκευή του Αν η οδός Μπιλ μπορούσε να μιλήσει του James Baldwin το καλοκαίρι του 2013 –βρισκόμουν στην Ευρώπη-, με την ελπίδα ότι μια μέρα θα είχα το προνόμιο και την άδεια να το κάνω ταινία. Κάθε απόφαση που πήρα για να πραγματοποιήσω αυτό το έργο έχει τις ρίζες της σε μία πίστη στο αρχικό υλικό, μία πίστη στο όραμα του Baldwin. Οι χαρακτήρες του έργου του είναι σχεδιασμένοι με έναν συγκεκριμένο τρόπο, από την Tish μέχρι τον Fonny  και τις οικογένειες τους. Όντας ο πρώτος στον οποίο εμπιστεύτηκαν τη μεταφορά βιβλίου του Baldwin στη μεγάλη οθόνη, είναι στόχος μου να χτίσω αυτούς του χαρακτήρες όσο πιο κοντά γίνεται στη φαντασία του Baldwin.
Ανάμεσα στις σχέσεις που βρίσκονται στον πυρήνα της ταινίας υπάρχει μία τρυφερή ομοιοκαταληξία που κάνει, για τους μαύρους, τον κόσμο πιο ανεκτό και το αμερικάνικο όνειρο μια υπόσχεση για την οποία αξίζει κάποιος να παλέψει.
Το να μεταδώσω αυτές τις ιδέες –θεματικές, διανοητικές και συναισθηματικές ιδέες- μέσα από τους ηθοποιούς και τους συνεργάτες μου πίσω από την κάμερα, αυτή την οικογένεια, είναι ο καλύτερος τρόπος για να τιμήσω τον αγαπημένο μου συγγραφέα, James Baldwin.
«Η αγάπη σε έφερε εδώ». Η αγαπημένη μου ατάκα από το καταπληκτικό μυθιστόρημα του Baldwin. Και το πνεύμα με το οποίο κάναμε την ταινία.


(πηγή σημείωσεις για την παράγωγή)