(Ο Ιρλανδός)
του Martin Scorsese

Μια επική ιστορία για το οργανωμένο έγκλημα στη μεταπολεμική Αμερική, όπως την αφηγείται ο βετεράνος του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου Φρανκ Σίραν, απατεώνας και εγκληματίας ο οποίος συνεργάστηκε με μερικές από τις πιο διαβόητες προσωπικότητες του 20ού αιώνα. Η ταινία εξιστορεί ένα από τα μεγαλύτερα άλυτα μυστήρια της αμερικανικής ιστορίας για δεκαετίες, την εξαφάνιση του θρυλικού προέδρου της Ένωσης Τζίμι Χόφα, και προσφέρει ένα μνημειώδες ταξίδι στις κρυφές πτυχές του οργανωμένου εγκλήματος: τις εσωτερικές του λειτουργίες, τις αντιπαλότητες και τις συνδέσεις με την κυρίαρχη πολιτική.
O Θωμάς Λιναράς σημειώνει για την ταινία: "Μόνον ένας πολύ μεγάλος κινηματογραφικός δημιουργός μπορεί να ρισκάρει με τον τρόπο του 77χρονου Μάρτιν Σκορσέζε: να ανακεφαλαιώσει, συμπυκνώνοντας την βασική προβληματική του έργου του (50 χρόνια τώρα), σε μόλις τρισήμισυ (3,50) ώρες και με την αυτοαναφορικότητα-«μία από τα ίδια», να κρέμεται σαν δαμόκλεια σπάθη πάνω από το κεφάλι του. Διαπερνώντας σαν σφαίρα την μεταπολεμική αμερικανική ιστορία μέσα από την γκανγκστερική οπτική γωνία (που την κατέχει όσο κανείς), σηκώνει έναν από τους θεμελιώδεις λίθους πάνω στον οποίο κτίστηκε το αμερικανικό όνειρο,  φανερώνοντας (ακόμα μια φορά) τη μολυσμένη ρίζα: την άρρηκτη σχέση ανάμεσα στο οργανωμένο έγκλημα και την πολιτική εξουσία. «Μα τι άνθρωπος  είναι αυτός που μπορεί να κάνει ένα τέτοιο τηλεφώνημα;», αναρωτιέται ο Ιρλανδός, μιλώντας για τον ίδιο του τον εαυτό, στο τέλος της ταινίας. Το ερώτημα μένει μετέωρο και η πόρτα μισάνοιχτο..."
O Αχιλλέας Ντελλής σημειώνει:  "Εν μέρει φλύαρος για δύο ώρες, εν μέρει υπέρμετρα φιλόδοξος για την απεικόνιση μιας τοιχογραφίας του 20ου αιώνα, ο Σκορσέζε διασώζει μια αποτυχία στα τελευταία ογδόντα λεπτά, όταν εισέρχεται στο βασίλειο της προσωπικής αναζήτησης• τότε το έπος αποκτά σύνθεση και νόημα. "