(Κάποιες γυναίκες)
της Kelly Reichard
(το σχόλιο της Μαρίας Γαβαλά)
b_505X0_505X0_16777215_00_images_1617_certain-women.jpg

ΚΑΠΟΙΑ ΣΠΟΥΔΑΙΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ, τα οποία δεν είδαμε στις αίθουσες. «Certain Women», 2016, της Kelly Reichardt.
Ένα κινηματογραφικό τρίπτυχο πάνω στη ζωή τεσσάρων γυναικών που ζουν στη μικρή πόλη Livingston της Μοντάνα, από την Αμερικανίδα Kelly Reichardt (γνωστή στην Ελλάδα κυρίως με την ταινία της «Wendy and Lucy», 2008), βασισμένο σε τρεις νουβέλες της συγγραφέως Maile Meloy. Μια ταινία όπου ο μινιμαλισμός, η απλότητα, η διαύγεια των ιδεών, η αισθαντικότητα, η συμπύκνωση των πλούσιων σημασιών, έρχονται να συναντήσουν μια πολύ υψηλής στάθμης αισθητική των εικόνων. Τέσσερις ηρωίδες αντιμέτωπες με τη ρευστή και απλησίαστη πλευρά της πραγματικότητας, σε ένα περιβάλλον εντελώς απομονωμένο, αποκομμένο από τον υπόλοιπο κόσμο, εκεί όπου τα όρια της μοναχικότητας διευρύνονται τόσο, ώστε γίνονται ένα και το αυτό με τις επίπεδες αραιοκατοικημένες εκτάσεις-ερήμους, την ασφυξία των μικρών πόλεων, την άγρια φύση και τον ατελείωτο ουρανό των βορειοδυτικών αμερικανικών επαρχιών. Ένα συνεχές πλησίασμα και η αντίστοιχη απομάκρυνση από το αντικείμενο της επιθυμίας, που μπορεί να είναι είτε ένας σκοπός (μια δικαίωση προσδοκιών) είτε ένας σωρός από πέτρες, κατάλληλες για το κτίσιμο ενός εξοχικού σπιτιού είτε ένα πρόσωπο (μια δικηγόρος-δασκάλα του δικαίου της εκπαίδευσης, την οποία εντελώς τυχαία η νύχτα θα φέρει στον δρόμο μιας απόκοσμης Ινδιάνας που φροντίζει άλογα σε ένα ράντσο της περιοχής). Με τις πραγματικά υπέροχες σταρ (σε μια εντελώς ανεπιτήδευτη ερμηνεία) Λώρα Ντερν, Μισέλ Γουίλιαμς, Κρίστεν Στιούαρτ, και την αποκάλυψη Λίλι Γκλάντστοουν (στον ρόλο της Ινδιάνας).

(Πρώτη δημοσίευση ανάρτηση στο facebook)