της Robin Wright
(το σχόλιο του Σωτήρη Ζήκου)

Ταινία μικρής διάρκειας (όσο χρειάζεται), low budget παραγωγή και με ένα low profile κεντρικό χαρακτήρα, βασισμένη σε μια απλή σεναριακή ιδέα. Η Ρόμπιν Ράιτ σκηνοθετεί τον εαυτό της με την ίδια να εμφανίζεται σε όλα τα πλάνα της ταινίας,  εκτός από ελάχιστα νεκρής φύσης και από αυτά στα περισσότερα να είναι μόνη σε διάφορες στιγμές της μέρας και της νύχτας και σε διάφορες φάσεις και εποχές του χρόνου με φόντο φυσικά τοπία, με πολλές σιωπές και βουβές εκφράσεις του προσώπου που λένε περισσότερα από χίλια λόγια. Εξιστορώντας μια απόφαση "αναχωρητισμού" πάνω σε μια καλύβα στην ερημιά ενός βουνού μιας γυναίκας που βιώνει μια αβάσταχτη απώλεια: ό,τι αγαπούσε και έδινε νόημα στη ζωή της.
Η φύση μπορεί να σκοτώσει αλλά μπορεί και να σε θεραπεύσει, αρκεί να έχεις την τύχη να βρεθεί κάπου εκεί κοντά σου κάποια άλλη ψυχή που θρηνεί τη δική της απώλεια, αλλά ξέρει να επιβιώνει στα δύσκολα και μακριά από τους ανθρώπους και μπορεί να σε διδάξει με τον τρόπο της, με πράξεις και λίγα λόγια, πώς να ακούς ένα τραγούδι και μετά πώς να ξαναρχίσεις να τραγουδάς...   
Αλλά θα μπορούσαμε να το πάρουμε και ανάποδα.
Όπως, ας πούμε, να επισημάνουμε ότι ενώ η αφήγηση έχει στην αρχή ένα ζωηρό  δραματουργικό ενδιαφέρον που δημιουργεί απορίες τι ακριβώς συνέβη πριν και τι επιδιώκει η ηρωίδα ξεμοναχιασμένη εκεί στην καλύβα, που σε κάνει να σκέφτεσαι «μα είναι ηλίθια!» Όπως και έχει από την άλλη, ακόμη μεγαλύτερο ενδιαφέρον στο τελευταίο μέρος που είναι και το πιο συγκινητικό... Στο ενδιάμεσο έχουμε ένα καρποσταλικό ιντερλούδιο που μοιάζει φυσιολατρικό και νοηματικά ρηχό. Με την Ρόμπιν Ράτ σαν κεντρικό θέμα των εικόνων να είναι το μοντέλο της ανθρώπινης παρουσίας (αλλάζοντας ρούχα και χρώματα σε κάθε σκηνή) σε μια διαδικασία εκπαίδευσης προσαρμογής στη φύση!   
Όπως το πάρει κανείς!

Σωτήρης Ζήκος

Land (2021)
Σκηνοθεσία: Robin Wright
Σενάριο:  Jesse Chatham,  Erin Dignam
Φωτογραφία: Bobby Bukowski
Ηθοποιοί: Robin Wright, Demián Bichir, Sarah Dawn Pledge, Kim Dickens