του Theo Anthony

“As the Eye — such the Object.”
William Blake

Η φυσιολογία της όρασης, οι περιπέτειες του βλέμματος, η σχέση του με την ένοπλη και θεσμισμένη βία, την βία από τα κρατικά όργανα, την αστυνομία, οι καταγραφές τις πραγματικότητας και ο επηρεασμός της όρασης, οι τεχνολογίες, τα όργανα και οι οπτικές αντιλήψεις, οι παραποιήσεις, τα “τυφλά” σημεία: αυτά βρίσκονται στο κέντρο σ’ αυτό το δοκιμιακού χαρακτήρα ντοκιμαντέρ.
Κεντρική αφηγηματική γραμμή σ’ αυτό το ντοκιμαντέρ γύρω από την οποία περιπλέκονται οι εικόνες του και από την οποία αποκλίνουν οι παρεκβάσεις του είναι μια ξενάγηση του σκηνοθέτη σε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας, εξειδικευμένη στην καταγραφή της εικόνας για λόγους αστυνομικούς. Αυτή είναι η εταιρεία Axon η οποία μεταξύ άλλων παράγει και τις κάμερες σώματος (body camera), που χρησιμοποιούνται από τις αστυνομικές δυνάμεις των ΗΠΑ για την καταγραφή της καθημερινής δράσης τους. Παράλληλη, αυτής της γραμμής είναι η καταγραφή ενός σεμιναρίου αστυνομικών όπου εξηγούνται τα της χρήσης της κάμερας.
Ό,τι αναπτύσσεται στον ενδιάμεσο αυτών των γραμμών χώρο έχει πρωτίστως έναν διερευνητικό χαρακτήρα και οργανώνεται σε 3 μέρη και επιπλέον έναν επίλογο. Το τελικό αποτέλεσμα αυτής της περιπλάνησης στις περιπέτειες του βλέμματος είναι πλούσιο, πολυποίκιλο και οπτικά ερεθιστικό:  Η διαμεσολαβημένη όραση, το αντικειμενικό (;) βλέμμα, οι τεχνολογίες και οι επιστήμες καταγραφής, η (τεχνολογική) μίμηση του ανθρώπινου βλέμματος, η επιρροή του βλέμματος στην συμπεριφορά όσων παρακολουθούνται, οι συσχετισμοί ανάμεσα στα όπλα και τις κάμερες, το εντός και το εκτός κάδρου, οι νομικές περιπλοκές και τα ηθικά ζητήματα της παρακολούθησης και της καταγραφής.
Ένα ερώτημα μοιάζει μετέωρο μετά τη θέαση αυτού συναρπαστικού και στοχαστικού ντοκιμαντέρ: “Όταν μια εικόνα μιλά τι λέει;”  Οι απαντήσεις που δίνονται από τον σκηνοθέτη κατά τη διάρκεια  του ντοκιμαντέρ ανοίγουν ένα ευρύ πεδίο συζητήσεων....

Δημήτρης Μπάμπας