(Στην άβυσσο του πάθους)
του Jean Renoir

Ο Σαμ Μπερνέτ, αξιωματικός της αμερικανικής ακτοφυλακής, υποφέρει από έναν τρομερό επαναλαμβανόμενο εφιάλτη. Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου υπηρετούσε σε υποβρύχιο και σώθηκε σαν από θαύμα, όταν αυτό χτυπήθηκε. Στην ακτή συναντά την Πέγκι, που είναι παντρεμένη με ένα ονομαστό ζωγράφο, τον Τοντ Μπάτλερ.
Όμως ο Μπάτλερ έχει τυφλωθεί και η Πέγκι αισθάνεται ένοχη γι’ αυτό. Όταν το ζεύγος καλεί τον Σκοτ στο σπίτι τους, εκείνος διαπιστώνει την ένταση που κυριαρχεί ανάμεσα τους. Ο Τόντ, αρνείται να πουλήσει τους πίνακες του, γεγονός που θα τους επέτρεπε να ζήσουν άνετα. Λέει πως είναι τα μόνα πράγματα που τον κρατούν στην ζωή. Ο Σκότ έχει αμφιβολίες αν ο Τόντ είναι πραγματικά τυφλός, ή ότι εν μέρει υποκρίνεται για να δεσμεύσει την Πέγκι κοντά του. Ο Σκοτ ερωτεύεται τρελά την Πέγκι….
Μια εμπνευσμένη δημιουργία του Ζαν Ρενουάρ, όπου επικρατεί η υψηλή εικαστική και ατμοσφαιρική του αίσθηση. Δυστυχώς το μόλις 71 λεπτών φιλμ που βλέπουμε είναι μια συντομευμένη και απλοποιημένη μορφή του που αποδέχθηκε ο Ρενουάρ κατόπιν πιέσεων του παραγωγού, μετά από μια δυσμενή δοκιμαστική προβολή. Η αρχική μορφή κατά την δήλωση του Ρενουάρ, είχε μια πολύ έντονη σχεδόν υστερική ατμόσφαιρα ερωτισμού που δεν την αποδεχόταν το συντηρητικό κοινό των ΗΠΑ και μάλιστα αμέσως μετά το τέλος του μεγάλου πολέμου. Παρόλα αυτά, η πιο πρωτοποριακή μερίδα της κριτικής, όπως ο τότε ακόμα κριτικός Ζακ Ριβέτ, ύμνησε το έργο ως ένα «αφαιρετικό αριστούργημα». Ο Ρενουάρ απογοητευμένος από την αμερικάνικη καριέρα του, εγκατέλειψε την χώρα και γύρισε στην Ινδία το υπέροχο «Ποτάμι».
Ένα ερωτικό τρίγωνο, μια σχεδόν μοιραία γυναίκα ανάμεσα σε δυο άντρες, μνήμες που βασανίζουν και τους τρεις κι από τις οποίες οφείλουν να απαγκιστρωθούν, μια αφήγηση λιτή και αυστηρή, όπου το όνειρο υποτάσσει σχεδόν το πραγματικό, ποίηση και αυστηρή γοητεία, σαν μουσική φούγκα.
(1946)

(πηγή δελτίο τύπου Κινηματογραφική Λέσχη ΕΤ1)