του Pedro Almodóvar
(οι δηλώσεις του σκηνοθέτη)
Έπρεπε να κάνω το La Mala Educacion. Έπρεπε να τα βγάλω από μέσα μου προτού μου γίνει μια εμμονή. Εργάστηκα πάνω στο σενάριο χωρίς ποτε να σταματήσω για μια δεκαετία και θα μπορούσα να είχα συνεχίσει μ' αυτό το ρυθμό για ακόμη δέκα χρόνια.
Η ταινία είναι μια υπόθεση πολύ προσωπική αλλά όχι ακριβώς αυτοβιογραφική. Θέλω να πω ότι δεν αφηγούμαι τη ζωή μου στο σπουδαστήριο ούτε τα νεανικά μου χρόνια. Aπλώς, οι αναμνήσεις μου έχουν παίξει βασικό ρόλο στη συγγραφή του σεναρίου. Eίναι μια ταινία αυτοβιογραφική αλλά με την βαθύτερη έννοια. Κρύβομαι πίσω από αυτούς τους χαρακτήρες αλλά δεν εξιστορώ την ιστορία της ζωής μου.
(...)Η ταινία La Mala Educacion δεν είναι τακτοποίηση εκκρεμών λογαριασμών με τους παπάδες που με "κακο-εκπαίδευσαν" ή με τους κληρικούς γενικότερα. Αν είχα την ανάγκη να πάρω εκδίκηση δεν θα περίμενα σαράντα χρόνια για να το κάνω. Η εκκλησία δεν με ενδιαφέρει, ούτε με ενδιαφέρει να γίνω αντίπαλο της. Η ταινία δεν είναι κωμωδία αν και υπάρχει χιούμορ, ούτε είναι παιδικό μιούζικαλ αν και υπάρχουν παιδιά που τραγουδούν. Είναι film noir, ή τουλάχιστον ως τέτοιο μου αρέσει να το βλέπω. Μαύρα είναι τα ράσα των παπάδων, μαύρες είναι οι νύχτες στους κοιτώνες των μαθητών, μαύρη είναι η μοίρα των χαρακτήρων και "noir" είναι το είδος στο οποίο ανήκει η ιστορία που το La Mala Educacion διηγείται. Στο film noir μπορεί να μην υπάρχουν αστυνόμοι ή όπλα ή φυσική βία, αλλά πρέπει να υπάρχουν ψέματα και η αίσθηση του μοιραίου, ιδιότητες που συνήθως συγκεντρώνονται στο πρόσωπο μιας γυναίκας της "femme Fatale"
Στην La Mala Educacion, η "femme fatale" είναι ένα "enfant terrible", ο χαρακτήρας που υποδύεται ο Γκαέλ Γκρασία Μπερνάλ που αυστηρά ακολουθεί τα παραδείγματα των Μπάρμπαρα Στάνγκουικ, Τζέιν Γκριρ
Και τόσων άλλων κατάρων στο σχήμα γυναίκας.
(...)Στην ταινία το πάθος μεταφέρεται ως κάτι που είναι απαγορευμένο ή οδηγεί στην αυτοκτονία. Kαι οι ήρωες το ζουν ώς το τέλος. Eίναι χαρακτήρες που διαθέτουν πολύ θάρρος ώστε να μπορούν να αντιμετωπίζουν την πιο σκοτεινή πλευρά του εαυτού τους. Δεν ήθελα να προσθέσω χιούμορ στο σενάριο, γιατί επιθυμούσα να γυρίσω ένα φιλμ νουάρ. Nομίζω ότι τα βασικά θέματα που διατρέχουν την La Mala Educacion είναι τρία: ο κίνδυνος "οι ήρωες ζουν στα όριά τους", η απαγορευμένη αγάπη, η εκδίκηση. Iσως, όμως, πάνω απ' όλα να είναι μια ιστορία αγάπης.
(...)Το La Mala Educacion είναι το αντίθετο μιας ταινίας με καλούς και κακούς
ποτέ δεν κρίνω χαρακτήρες ότι και να κάνουν. Η δουλειά μου είναι να τους "αντιπροσωπεύω", να τους "εξηγώ παρά την πολυπλοκότητα τους" και να προσφέρω διασκεδαστικό θέαμα με όλα αυτά. Ο Χουάν, ο χαρακτήρας -βάση που υποδύεται ο Γκαέλ, είναι ένας τύπος που δεν σταματά σε τίποτα αρκεί να εκπληρώνει τις φιλοδοξίες του. Είναι ικανός να σκοτώνει, αν η περίσταση το ζητά, να αποπλανεί και να κάνει σεξ με άντρες και γυναίκες ανάλογα με το τι συμφέρει. Η απόλυτη έλλειψη ηθικών φραγμών του δίνει απίστευτη δύναμη, τον καθιστά κινούμενη απειλή.
Μου αρέσει να τον συγκρίνω με αυτούς τους αμοραλιστικούς χαρακτήρες της Πατρίσια Χάισμιθ, τον Ρίπλει, για παράδειγμα, τον οποίο το έγκλημα δεν επηρεάζει ηθικά, έτσι αυτός το εξευγενίζει, το καλλιεργεί, το κάνει πια γοητευτικό. Η συνεργασία με το Γκαέλ ήταν μια πρόκληση τόσο γι' αυτόν όσο και για 'μένα.
Δεν είναι εύκολο να υποδύεσαι χαρακτήρα που είναι ουσιαστικό τρεις χαρακτήρες, όταν οι δύο από αυτούς είναι πολύ διαφορετικοί σωματικά. Υποθέτω πως είναι η πιο δύσκολη δουλεία που έκανε μέχρι τώρα ο Γκαέλ. Εκτός από την δυσκολία του να αλλάζεις φύλα και να μην φαίνεται αποκρουστικός, υπήρχε και το θέμα της προφοράς. Ήθελα να μιλάει στα Ισπανικά και όχι στα Μεξικάνικα που είναι πολύ διαφορετικά.
(...)Οι λίγοι άνθρωποι που βλέπω εκτός των γυρισμάτων με ρωτούν αν είμαι ευτυχισμένος. Ποτέ δεν ξέρω τι να απαντήσω στην ερώτηση αυτή, ούτε τώρα ούτε σε σχέση με τις δεκατέσσερις προηγούμενες ταινίες. Δεν είναι θέμα αυτοπεποίθησης ή αβεβαιότητας αλλά μάλλον παντελής έλλειψη συνολικής των πραγμάτων.
(αποσπάσματα απο συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στο Press Book της ταινίας)
