(Μικρά Ψέμματα, Μεγάλες Απιστίες)
του Andreas Dresen

Δύο παντρεμένα ζευγάρια στο κατώφλι των σαράντα: Η Ellen και ο Uwe, η Katrin και ο Chris. Ζουν στη Frankfurt/Oder και κάτι φαίνεται να λείπει από τη ζωή τους. Είναι φίλοι εδώ και χρόνια, αλλά το πέρασμα το χρόνου έχει ρίξει βαριά την σκιά του στις μεταξύ τους σχέσεις: η ανία έχει εισβάλλει. Ο Uwe περνάει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου του στο snack bar με το όνομα Halbe Treppe, η γυναίκα του Ellen ασχολείται με τα παιδιά, ο Chris διατηρεί μια εκπομπή στο ραδιόφωνο, ενώ με την σύζυγό του Katrin δεν έχει και πολλά να πει: και οι δύο είναι αδιάφοροι για τον έτερον ήμισυ τους. Μια τυπική βραδιά παρακολουθώντας slides από τις διακοπές τους καθιστά σαφές το ότι οι γάμοι τους έχουν εξελιχθεί σε μια ανιαρή ρουτίνα. Είναι θέμα χρόνου, οι δυσαρεστημένοι σύζυγοι, να πέσουν ο ένας στην αγκαλιά του άλλου, ξεκινώντας μια σχέση, η οποία δεν αργεί φυσικά να μαθευτεί από τους έννομους συντρόφους τους. Ένα  τέλος έχει φθάσει και ένας νέος κύκλος στο παιχνίδι της ζωής ανοίγει, μια νέα κατάσταση πραγμάτων φαίνεται να διαμορφώνεται στο ορίζοντα, αλλαγές και ανακατατάξεις προμηνύονται….
Η ταινία εντυπωσίασε στο Φεστιβάλ του Βερολίνου 2002, αποσπώντας την Αργυρή Αρκτο.
Το Halbe Treppe είναι μια περιπέτεια στην οποία συνυπάρχουν τα κωμικά στοιχεία με την πικρή και μελαγχολική  αίσθηση ενός δράματος. Η ταινία στηρίζεται σχεδόν εξ ολοκλήρου πάνω στους αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών της. Ο σκηνοθέτης ενθάρρυνε, αφήνοντας ελεύθερους τους πρωταγωνιστές του, να αυτοσχεδιάσουν. Κατά αυτό τον τρόπο υπερέβησαν τα συναισθηματικά τους όρια, εξέφρασαν βαθύτερα συναισθήματα -όπως τους φόβους και τον πόνο τους- και έδωσαν ζωή στα πρόσωπα που υποδυόταν. Στόχος του σκηνοθέτη είναι να δείξει ότι πέρα από το μουντό τοπίο της Γερμανίας, όπου διαδραματίζεται η ταινία, υπάρχει το όραμα μιας άλλης ζωής.
Το περιοδικό Screen International επισημαίνει σε μια κριτική του: "Μετά από τις βραβευμένες ταινίες του The Policewoman και Night Shapes ο σκηνοθέτης Andreas Dresen υιοθετεί την οπτική του ντοκιμαντέρ, αλλά αυτήν τη φορά δίνει μία αισιόδοξη χροιά στη αφήγηση του. Αν προσθέσουμε το soundtrack της ταινίας και τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών του έχουμε μια από τις πιο συναρπαστικές κινηματογραφικές αποκαλύψεις του 2002. Στους τίτλους της αρχής ο σκηνοθέτης προσθέτει στον υπεύθυνο του σεναρίου και τα ονόματα των τεσσάρων πρωταγωνιστών του. Οι ηθοποιοί όχι μόνο καθόρισαν το περιεχόμενο του σεναρίου, αλλά επιπλέον επηρέασαν το ρυθμό και τη δραματουργία αυτής της κωμικοτραγικής ιστορίας καθημερινότητας, δίνοντας στον όρο actor's film (ταινία ερμηνειών) μια εντελώς νέα διάσταση. Με αυτοσχεδιασμούς από τους ηθοποιούς, ένα ζεστό, θλιμμένο και κωμικό πορτρέτο συνηθισμένων ανθρώπων, με μια μικρή δόση από το στυλ του Mike Leigh".
Ο Αndreas Dresen γεννήθηκε στην Γκέρα το 1963. Ξεκίνησε την καριέρα του ως ηχολήπτης στο θέατρο και βοηθός σκηνοθέτης του Γκίντερ Ράις. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Κολέγιο Κινηματογράφου και Τηλεόρασης "Konrad Wolf" στο Πότσνταμ-Μπάμπελσμπεργκ. Εργάζεται ως σεναριογράφος και σκηνοθέτης από το 1992. Έγινε μέλος της Ακαδημίας Τεχνών του Βερολίνου το 1998.
Σκηνοθεσία: Αndreas Dresen
Σενάριο: Andreas Dresen, Cooky Ziesche
Φωτογραφία: Michael Hammon
Μοντάζ: Jorg Hauschild
Ήχος: Peter Schmidt
Σκηνικά: Susanne Hopf
Κοστούμια: Sabine Greunig
Μουσική: 17 Hippies
Ηθοποιοί: Steffi Kuhnhert, Gabriela Maria Schmeide, Thorsten Merten, Axel Prahl
35mm, Έγχρωμη 105', Γερμανία 2001