του Manoel de Oliveira

Κατά τη διάρκεια ενός κοντσέρτου, ο Ανρί Ισόν αναγνωρίζει μια κομψή ακροάτρια. Πρόκειται για τη Σεβερίν Σεριζί, που έχει να τη δει 38 χρόνια. Επιχειρεί να την πλησιάσει αλλά εκείνη εξαφανίζεται. Ενώ περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού, την ξαναβλέπει να βγαίνει από ένα μπαρ και να χάνεται πάλι από τα μάτια του. Ο Ισόν πληροφορείται από τον μπάρμαν το ξενοδοχείο όπου μένει η Σεβερίν. Πηγαίνει εκεί αλλά η Σεβερίν διαφεύγει ακόμη μια φορά. Ο Ισόν επιστρέφει στο μπαρ και διηγείται στον μπάρμαν και σε δύο πόρνες, την ιστορία της. Μια όμορφη παντρεμένη και εύπορη κυρία, που τα μεσημέρια έκανε την πόρνη σ’ ένα «αξιοπρεπές» μυστικό μπορντέλο…..
Ο Μανοέλ ντε Ολιβέιρα (Manoel de Oliveira), 102 χρονών σήμερα και πάντα ενεργός κινηματογραφιστής (!) γύρισε αυτή την ταινία το 2006, μακρινή συνέχεια και φόρο τιμής στον Μπουνιουέλ και την κλασική του «Ωραία της ημέρας», 38 χρόνια αργότερα. Παρήχηση του παλιού τίτλου (Belle de jour – Belle toujours) αλλά και παιχνίδι με τη χίμαιρα της αναλλοίωτης ομορφιάς, που εκπροσωπούσε η απαστράπτουσα τότε Κατρίν Ντενέβ. Ο Πορτογάλος δημιουργός, φιλόσοφος και είρων χιουμορίστας, φέρνει στο προσκήνιο τον μεφιστοφελικό κ. Ισόν, πάντα με τα χαρακτηριστικά του Μισέλ Πικολί και τον κάνει να ανακαλύπτει πάλι την άλλοτε αμαρτωλή Σεβερίν, τη «σοβαρή» παντρεμένη, που περνούσε τα μεσημέρια της στο πορνείο και να στήνει τώρα μαζί της ένα διάλογο, λίγο πονηρό, λίγο κυνικό, σ’ ένα ιδιαίτερο τραπέζι. Ο Ολιβέιρα παίζει με τα θέματα του Μπουνιουέλ, με τα αινίγματα της προσωπικότητας και με τα ανθρώπινα μυστικά, που άλλωστε ποτέ δεν αποκαλύπτονται.
Μια απόλυτη πρεμιέρα της Κινηματογραφικής Λέσχης και της ΕΤ 1.

(πηγή δελτίο τύπου Κινηματογραφική Λέσχη ΕΤ1)