του Alexander Nanau

2015. Ρουμανία. Η πυρκαγιά στο ροκ κλαμπ Colectiv έχει σαν αποτέλεσμα σαν τραγικό απολογισμό τον θάνατο 27 και το σοβαρό τραυματισμό με εγκαύματα 180 θαμώνων. Κάποιοι από τους τραυματίες νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία του εξωτερικού, ωστόσο όσοι από αυτούς νοσηλεύτηκαν σε νοσοκομεία της Ρουμανίας γρήγορα βρέθηκαν αντιμέτωποι με σοβαρές επιπλοκές. Μια ομάδα δημοσιογράφων από την αθλητική εφημερίδα Gazeta Sporturilor με επικεφαλής τον Catalin Tolontan αποφασίζει να διερευνήσει τα της νοσηλείας και γρήγορα έρχεται αντιμέτωπη με σκάνδαλα διαφθοράς...
Ο σκηνοθέτης παρακολουθεί εκ τους σύνεγγυς τα συμβάντα της δημοσιογραφικής έρευνας, και εστιάζει, κυρίως, στα γεγονότα και τα συναισθήματα που αυτά προκαλούν: την αγωνία, τις ανατροπές, τις δυσκολίες και τους δισταγμούς, τα εμπόδια και τις αμφιβολίες.
Ό,τι αποκαλύπτεται κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ είναι το σκοτεινό και ερεβώδες τοπίο της πολιτικής διαφθοράς σε μια βαλκανική χώρα. Σ’ αυτό τοπίο ο θεατής, εξαιτίας της σκηνοθετικής στρατηγικής, εισέρχεται σιγά –σιγά. Όταν θα βρεθεί στα ενδότερα του τότε η αποστροφή κυριαρχεί. Απέναντι σ’ αυτό το δυσώδες τοπίο ο σκηνοθέτης τοποθετεί το πάθος για την αλήθεια των δημοσιογράφων ερευνητών, αλλά και τη δύναμη και το θάρρος για επιβίωση των θυμάτων. Εδώ η φιγούρα της Tedy Ursuleanu, με το σώμα και το πρόσωπο της διάστικτο από τα σημάδια της φωτιάς, είναι εμβληματική: μια διαρκή υπόμνηση της ανθρώπινης τραγωδίας, αλλά και της ανθρώπινης δύναμης να υπερβαίνει το τραγικό.
Αν και η πολιτική είναι συχνά στο κέντρο του ντοκιμαντέρ –εξάλλου ένα από τα πρόσωπα που ακολουθεί η αφήγηση είναι ένας νεαρός υπουργός υγείας που προσπαθεί να καθαρίσει την «κόπρο του Αυγεία»- ωστόσο κανένα πολιτικό προβληματισμό δεν θα βρούμε στις εικόνες του. Είναι ένα ηθικό βλέμμα που κυριαρχεί και αναδεικνύεται στο τέλος.

Δημήτρης Μπάμπας