της Dina Duma

Δυο κορίτσια στην εφηβεία.  Αχώριστες στο σχολείο, στις βόλτες, στις βουτιές στο ποτάμι. Όμοιες αλλά και πολύ διαφορετικές. Πιο ζωηρή η Jana, λόγω και της σεξουαλικής της απελευθέρωσης, φαίνεται να έχει το πάνω χέρι. Η εσωστρεφής Maya την ακολουθεί  με εμφανή διστακτικότητα αλλά και έναν ενδόμυχο θαυμασμό, κυρίως όμως ως καταφύγιο, αφού βιώνει την τραυματική εμπειρία του χωρισμού των γονιών της. Τα κορίτσια δοξάζουν τη φιλία τους κάθε μέρα. Ωστόσο μέσα σε έναν ινσταγκραμικό κόσμο, που ξεχειλίζει από νεανική πόζα, αντιζηλίες και επιτηδευμένη ευθυμία, οι όρκοι πίστης που ανταλλάσσονται ηχούν παράταιρα, σαν λόγια αίολα που θα σκορπίσουν βίαια στην πρώτη δοκιμασία.
Χρονικό της ταραχώδους πορείας μιας χειριστικής σχέσης ανάμεσα σε δύο κορίτσια, από την ταύτιση στη συγκατάβαση κι από εκεί στην οριστική κατάρρευση της φιλίας, η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία της Dina Duma συνιστά μια τυπική ιστορία ενηλικίωσης με φόντο το νεανικό, άγριο τοπίο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Γιατί η συμπόρευση των δύο κοριτσιών θα διακοπεί αμετάκλητα, όταν οι δυο τους θα έρθουν αντιμέτωπες με τις τραγικές  συνέπειες μιας απερισκεψίας, ενός μοιραίου «κλικ», μιας πράξης εντέλει αποτρόπαιας. Η σκηνοθέτιδα προετοιμάζει τον θεατή τόσο για την πράξη όσο και για τους κλυδωνισμούς που θα επιφέρει στη σχέση των ηρωίδων. Λέξεις, φράσεις, σεξιστικές ταμπέλες οριοθετούν από την αρχή το πλαίσιο δράσης , ενώ συμπεριφορές και στάσεις γνώριμες- ιδιαίτερα σε  πατριαρχικές κοινωνίες-  για ακόμη μια φορά αναπαράγονται και  διαδίδονται γρηγορότερα χάρη στα διαδικτυακά μέσα, εκφοβίζοντας, διασύροντας, προκαλώντας ενοχές.
H Duma εστιάζει εξαρχής σε δύο κόσμους: στον ανεύθυνο κόσμο της κοριτσίστικης παρορμητικότητας και σ’ αυτόν της επιθετικής  αρρενωπότητας που υπερισχύει, για να μιλήσει στην ουσία  για την τοξική σχέση δύο κοριτσιών και τις συνθήκες που τη διαμορφώνουν, χαρίζοντας στην εσωστρεφή, συγκρατημένη Maya μεγαλύτερη βαρύτητα (αφηγηματική και υπαρξιακή). Κι ενώ στην πραγματικότητα το θέμα της στερείται πρωτοτυπίας (τι πιο πολυσυζητημένο σήμερα από το cyberbullying), είναι αναμφίβολα  χαρισματικός ο τρόπος με τον οποίο προσεγγίζει τις κεντρικές της ηρωίδες, με μια εγγύτητα αλλά και μια ευαισθησία μοναδική. Με τη βοήθεια του Naum Doksevski στη διεύθυνση φωτογραφίας και τις εξαιρετικές ερμηνείες των κοριτσιών, το Sisterhood  κουβαλάει  μια φρεσκάδα και μια αύρα αυθεντικότητας αλλά και μια αίσθηση απειλητική που κλιμακώνεται, όσο εξελίσσεται η ιστορία. Ατμόσφαιρα που μετατρέπεται σε ονειρική στις υπέροχα κινηματογραφημένες υποβρύχιες σκηνές. Το νερό εξάλλου, που ανοίγει και κλείνει την ταινία, λειτουργεί εδώ πολλαπλά.  Είτε πρόκειται για το ποτάμι στις παρυφές της πόλης των Σκοπίων, είτε για τις κολυμβητικές διαδρομές των κοριτσιών  στην πισίνα , το νερό επανέρχεται σταθερά, αλλάζοντας πρόσωπα και διαθέσεις. Άλλοτε αγκαλιάζοντας, άλλοτε εγκλωβίζοντας κι άλλοτε απελευθερώνοντας δίνει και την τελική  λύση στην ταινία.

της Καλλιόπης Πουτούρογλου