της Milica Tomović

Μια γυναίκα στο κρεβάτι της αυνανίζεται. Ξαφνικά η πόρτα ανοίγει και ένας άνδρας διασχίζει το δωμάτιο, προσπαθώντας να μην γίνει αντιληπτός από την παραδομένη στις κατά μόνας ηδονές γυναίκα.
Όψεις μιας «παγωμένης» συζυγικής ζωής, με κέντρο ένα παιδικό πάρτι, η ταινία της Milica Tomović, επιχειρεί την «εσωτερική» αναπαράσταση μιας κρίσιμης στιγμής στην πρόσφατη βαλκανική ιστορία.
1993. Σ’ ένα προάστιο του Βελιγραδίου ένα παιδικό πάρτι γενεθλίων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Ως είθισται, στην κουζίνα του σπιτιού οι ενήλικες κάνουν το δικό τους πάρτι. Εκεί συζητήσεις για την πολιτική κατάσταση –βρισκόμαστε λίγο πριν την έκρηξη του εμφυλίου και τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας- αλλά και για τη σεξουαλική ζωή των οικοδεσποτών αλλά και των καλεσμένων εξελίσσονται. Όταν το αλκοόλ αρχίσει να ρέει, τότε παρεκτροπές θα συμβούν...
Η δραματική πλοκή της ταινίας είναι μοιρασμένη σε δύο διακριτούς χώρους-σύμπαντα. Από την μια πλευρά υπάρχει ο κόσμος των παιδιών με τις μυθολογίες τους -είναι η εποχή που κυριαρχούν τα χελωνονιντζάκια- και από την άλλη ο κόσμος των ενηλίκων με τις περιπλοκές των (σεξουαλικών) σχέσεων. Στον πρώτο σύμπαν πρόσωπο που συγκεντρώνει τη προσοχή δεν είναι μόνο η εορτάζουσα 8χρονη, αλλά ο μικρός της αδελφός, μια περιθωριακή φιγούρα, που προσπαθεί να επιβιώσει μέσα σ’ ένα κόσμο που του φαίνεται ξένος. Στο σύμπαν των ενηλίκων κεντρικό πρόσωπο είναι η μητέρα της εορτάζουσας που βιώνει το συναισθηματικό και σεξουαλικό τέλμα της συζυγικής της ζωής.
Η αφήγηση, συχνά σε κωμικούς τόνους, εστιάζει λοιπόν σ’ αυτό το μικρόκοσμο της οικογενειακής (και όχι μόνο), προσωπικής ζωής, στην εσωτερική ζωή, στις μικροεντάσεις, στα πάθη. Εδώ δεν υπάρχει κάποιου είδους δραματική κορύφωση, τουλάχιστον όχι με το συνήθη τρόπο.  Ό,τι συνιστά την κορύφωση δεν είναι παρά η παροδική ερωτική έκρηξη της ηρωίδας. Μετά από αυτήν τα πάντα θα επανέλθουν στους συνήθεις ρυθμούς τους. Ή όχι;

Δημήτρης Μπάμπας