της Sara Summa
(κριτική: Δημήτρης Μπάμπας)

Αυτοβιογραφικής υφής ταινία δρόμου, η ταινία έχει στο κέντρο της τόσο την ίδια την σκηνοθέτιδα –ηθοποιό Sara Summa, όσο και τον αδελφό της Robin.
Βερολίνο καλοκαίρι. Ένα αυτοκίνητο, ένα παλιό Renault κολλημένο στο μποτιλιάρισμα. Ένας άντρας, ο Arthur και μία νεαρή γυναίκα, η Diana. Και στο πίσω κάθισμα και ένας τρίχρονος ο Lupo. Ο άντρας στα 25, η γυναίκα λίγο μεγαλύτερη στα 30. Είναι αδέλφια. Ένα ταξίδι από το Βερολίνο στο Παρίσι. Συζητήσεις μέσα στο αυτοκίνητο, στάσεις στα βενζινάδικα και στα πλυντήρια αυτοκινήτων, σε εστιατόρια στις άκρες των δρόμων. Συναντήσεις με απρόοπτους συνταξιδιώτες. Η Diana ασχολείται με τον γιο της, ενώ ο Arthur φλερτάρει. Συζητήσεις στα γαλλικά, αλλά και στα γερμανικά. Κατασκήνωση μέσα στο δάσος το βράδυ. Μία τροχονόμος που τους λυπάται και δεν τους «γράφει». Μία στάση σε λίμνη για ένα μικρό διάλειμμα. Ένα πιστόλι που βρίσκεται στο πορτμπαγκάζ. Επίσκεψη στο πατρικό σπίτι στη Γαλλία. Οι νεανικοί έρωτες που ζωντανεύουν ξανά. Μία παράκαμψη στην Ιταλία για μία κηδεία….
Η ταινία ξεκινάει με έναν αποχαιρετισμό και τελειώνει με ένα καλωσόρισμα. Στο ενδιάμεσο υπάρχει το ταξίδι στον δρόμο, μια χαλαρή περιπλάνηση στην ύπαιθρο, τα συναισθήματα των αδελφικών σχέσεων και οι οικογενειακοί δεσμοί. Οικειότητες που αναπτύσσονται στη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά και εντάσεις. Οι θερμοκρασίες των σχέσεων, άλλοτε ψυχρές και άλλοτε θερμές. Η σκηνοθέτις κινηματογραφεί, άλλοτε σε MiniDV, άλλοτε Betacam, και άλλοτε σε φιλμ των 16mm, τα τοπία στη διάρκεια του ταξιδιού, αλλά και τις λεπτομέρειες ενός οικογενειακού τοπίου. Χαλαρή στην αφηγηματική της δομή και στο ύφος του κινηματογράφου του ισπανού Jonás Trueba, η ταινία, προσανατολισμένη στον κόσμο των συναισθημάτων, μοιάζει σαν μία συλλογή από σκίτσα μιας οικογενειακής ζωής.

Φεστιβάλ Τορόντο 2023