του Νίκου Νταγιαντά

Μια ταινία ντοκιμαντέρ για την οικογένεια και την ταυτότητα.
Υιοθετημένη από τον παππού της σε πολύ μικρή ηλικία, η Σαγιόμι/Sayome μεγάλωσε σ’ ένα απομακρυσμένο χωριό της Ιαπωνίας, χωρίς να γνωρίζει τους γονείς της. Στα εικοσιδύο της έφυγε από την Ιαπωνία, ακολουθώντας έναν Έλληνα ναυτικό ώς την Κρήτη. 35 χρόνια αργότερα, ο θάνατος της μητέρας της την οδηγεί και πάλι στην Ιαπωνία. Η ταινία καταγράφει το ταξίδι της καθώς επισκέπτεται τη χώρα των παιδικών της χρόνων.
Ο Νίκος Νταγιαντάς, σε συνέντευξη τύπου κατά τη διάρκεια του 14ου Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, αναφερόμενος στην ηρωίδα της ταινίας του εξηγεί: «Η Σαγιόμι είναι μέλος της οικογένειάς μου, καθώς έχει παντρευτεί έναν πρώτο ξάδερφο της μητέρας μου. Η όλη ιδέα για το ντοκιμαντέρ άρχισε ως πλάκα, όπου της έλεγα “να σε κάνω ταινία, να πάμε και στην Ιαπωνία”. Στην αρχή δεν είχε καταλάβει τι σημαίνει όλο αυτό και όταν άρχισε να σοβαρεύει το πράγμα, προσπάθησα να τη βάλω στο κλίμα. Πολλές φορές μάλιστα με ρωτούσε “κι άλλο θα τραβήξουμε; κι άλλο;”». Στην ταινία είναι εμφανείς οι διαφορές ανάμεσα στην κρητική και την ιαπωνική κουλτούρα. Ο σκηνοθέτης διευκρινίζει σχετικά με το πόσο εύκολο ήταν για την ηρωίδα να αφομοιώσει τους δυο πολιτισμούς: «Νομίζω πως η απάντηση είναι η ίδια η Σαγιόμι και η ταινία. Το γεγονός πάντως ότι δεν έμαθε γιαπωνέζικα στα παιδιά της και δεν είχε καμία επαφή με τη χώρα της, δείχνει πόσο δύσκολο είναι να διατηρήσει κανείς και τις δύο παραδόσεις. Από τη μεριά μου, πάντως, προσπάθησα να εντάξω τα πολιτισμικά στοιχεία στην ταινία χωρίς ωστόσο να καταλαμβάνουν πρωταγωνιστικό ρόλο». Όσο για τον αντίκτυπο που είχε η εμπειρία της ταινίας στην ίδια τη Σαγιόμι, ο Νίκος Νταγιαντάς δήλωνει: «Ακόμη και τώρα δε μπορώ να πω ότι ξέρω με ποιον τρόπο την επηρέασε. Γενικότερα πάντως, αντίθετα με τις ταινίες μυθοπλασίας, ο ήρωας ενός ντοκιμαντέρ εξακολουθεί να ζει μετά το φιλμ, όμως δε μπορώ να ξέρω κατά πόσο αυτή η εμπειρία τον μετασχηματίζει».

(πηγή δελτία τύπου)