του Άδωνι Κύρου

Μια «μαύρη σελίδα» της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας που γράφτηκε στα τραγικά χρόνια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, μέσα από την οπτική του σκηνοθέτη και θεωρητικού του κινηματογράφου Άδωνι Κύρου. Μια αληθινή ιστορία, για μια μεγάλη τραγωδία, στην οποία κύλησε το αίμα 315 πατριωτών! Ο Κύρου θέλησε με τον τρόπο αυτόν, να αποτίσει ένα φόρο τιμής στο έπος της Εθνικής Αντίστασης και του λαϊκού κινήματος στα χρόνια 1941-1945.
Η υπόθεση της ταινίας, που εξιστορεί με δύναμη τα αληθινά γεγονότα του Μπλόκου της Κοκκινιάς και των γύρω περιοχών, αναδεικνύει τον ηρωισμό του λαϊκού αγωνιστή που στέκεται μπροστά στα βασανιστήρια και στο απόσπασμα, έναν ηρωισμό που μόνο το σχολείο της ανυποχώρητης αντίστασης ενάντια στην καταπίεση μπορεί να καλλιεργήσει. Η αντίσταση αυτή για τον Κύρου είναι καθήκον, είναι μια διαχρονική ανάγκη ηθική και πολιτική. Γι’ αυτό άλλωστε και οι δήμιοι των Κοκκινιωτών παρουσιάζονται εντελώς αφαιρετικά και απρόσωπα, παραπέμποντας μέσω της γενίκευσης σ’ ένα διαχρονικό σύμβολο καταπίεσης, ένα θανάσιμο κίνδυνο που πάντα ελλοχεύει και απειλεί την ανθρώπινη ελευθερία. Με σαφείς επιρροές από την μαρξιστική φιλοσοφία, ο Κύρου με έναν ιδιαίτερο τρόπο προσπαθεί να δείξει την δυνατότητα ακόμα και του πιο ασήμαντου καθημερινού ανθρώπου, να φτάσει στην ηθική στιγμή της επιλογής, χωρίς κατ' ανάγκη να χρειαστεί να προηγηθούν ιδίατερα περίπλοκες και μεγάλες πολιτικές αναλύσεις. Το μήνυμα είναι σαφές: Κανείς δε δικαιούται να πιστεύει πως μπορεί να μείνει αμέτοχος, όσο κι αν προσπαθήσει.

Η λιτή ερμηνεία των ηθοποιών που παρουσιάζονται στην ταινία, οι σοκαριστικές σκηνές της συγκέντρωσης του πλήθους, των βασανιστηρίων και των εκτελέσεων, η σωστή “αναλογία” ανάμεσα στον ήρωα – προσωπικότητα και τον ήρωα – λαό, σε συνδυασμό με την αποστασιοποιημένη ντοκιμαντερίστικη ματιά του σκηνοθέτη που συνειδητά απομακρύνεται από τον γραφικό μελοδραματισμό και την πατριωτική μεγαλοστομία συνθέτουν το μωσαϊκό μιας από τις καλύτερες νεοελληνικές ταινίες για την εποποιία της Εθνικής Αντίστασης, η οποία έδωσε μια τιμητική διάκριση στον Άδωνη Κύρου στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης 1965 ενώ προβλήθηκε και στην «Εβδομάδα Κριτικής» του Φεστιβάλ Καννών το 1966.
Η μουσική της ταινίας είναι του Μίκη Θεοδωράκη ενώ αξίζει να αναφέρουμε ότι ανάμεσα στους συντελεστές της ταινίας βρίσκονταν και οι Γιώργος Πανουσόπουλος και Σταύρος Τορνές, που στη συνέχεια έγιναν γνωστοί και αξιόλογοι σκηνοθέτες.
Ο Άδωνις Κύρου - γνωστός παγκοσμίως με το ψευδώνυμο Ado Kyrou - σκηνοθέτης συγγραφέας, και θεωρητικός του κινηματογράφου, γεννήθηκε στις 18/10/1923 στην Αθήνα, και πέθανε στις 4/11/1985 στο Παρίσι. Στα χρόνια της νεότητάς του έλαβε ενεργά μέρος στο λαϊκό κίνημα της εποχής, και ιδιαίτερα στην περίοδο της Κατοχής κατά τη διάρκεια της οποίας έλαβε ενεργά μέρος στην Αντίσταση μέσα από τις γραμμές του ΕΑΜ. Μετά την απελευθέρωση έφυγε για τη Γαλλία όπου έμεινε μόνιμα με μικρά διαλλείματα. Έπειτα από σαράντα και πλέον χρόνια δημιουργικής δράσης  ο Άδωνις Κύρου άφησε μια πλούσια πολιτιστική κληρονομιά που αποτελείται από εννέα  βιβλία –ανάμεσα στα οποία και το κλασσικό έργο “Ο σουρεαλισμός στον κινηματογράφο”-, πολλά άρθρα κριτικής κινηματογράφου, δύο ταινίες μεγάλου μήκους, δεκατρείς μικρού μήκους, τέσσερις τηλεταινίες, και τουλάχιστον τριάντα ώρες τηλεοπτικών προγραμμάτων μουσικού, πολιτιστικού και κοινωνικού ενδιαφέροντος. Ακόμα διετέλεσε συνεργάτης στο γαλικό περιοδικό κινηματογράφου “Positif”, ενώ είναι χαρακτηριστικό πως μέχρι σήμερα δεν έχει ακόμα καταγραφεί με πληρότητα το σύνολο του έργου του.
(πηγή δελτίο τύπου)