του Φίλιππου Τσίτου

Ο Σωτήρης είναι προανακριτής της Αστυνομίας. Μια μέρα αποφασίζει να γίνει δίκαιος.Θα αθωώνει όλους αυτούς που έπεσαν στο έγκλημα επειδή δεν είχαν “στον ήλιο μοίρα”. Στην προσπάθειά του να σώσει έναν ακόμα αθώο, σκοτώνει από λάθος έναν άνθρωπο. Η Δώρα είναι η μοναδική μάρτυρας στο έγκλημα. Η Δώρα είναι ο άνθρωπος του οποίου τη βοήθεια χρειάζεται ο Σωτήρης. Και ενώ δεν της περισσεύει η συμπόνια, ο Σωτήρης την νιώθει σαν τον μοναδικό του σύμμαχο. Η "άδικη" Δώρα θα σώσει τον "δίκαιο" Σωτήρη; Και ο έρωτας; Τι κάνουμε τώρα με τον έρωτα;
Ο Αχιλλέας Ντελλής σημειώνει για την ταινία: "Η ιστορική καμπή της ελληνικής ταυτότητας που συμπίπτει με τις κοινωνικές, ηθικές και πολιτισμικές αλλαγές. Το δίκαιο γίνεται άδικο μέσα από τη διερεύνηση αυτής της αλλαγής όχι τόσο εστιάζοντας στην ψυχολογική προσέγγιση του ήρωα όσο πριμοδοτώντας τη φιλοσοφική και κινηματογραφική διάσταση αυτής της μετατροπής. Το σκαμμένο και με τα μεγάλα μάτια πρόσωπο του Καφετζόπουλου διερευνούν ένα κρυμμένο κόσμο που δεν ήθελε να δει, αλλά υπήρχε πίσω από τις μεγάλες πινακίδες της αγοράς."

Ο σκηνοθέτης της ταινίας Φίλιππος Τσίτος σημειώνει: "Με τον ‘Άδικο Κόσμο’ δεν θέλουμε να αναπαραγάγουμε την πραγματικότητα που μας περιβάλει. Θέλουμε να δημιουργήσουμε έναν κόσμο. Έναν κόσμο που θα αντανακλά την πραγματικότητα με τέτοιο τρόπο, ώστε να μεταδίδει στον θεατή την ουσία κάθε στιγμής και κάθε χαρακτήρα. Με δυο λόγια, δεν θέλουμε απλώς να μεταδώσουμε συναισθήματα. Θέλουμε αυτά τα συναισθήματα να είναι όσο πιο ειλικρινή γίνεται. "
Ο Αντώνης Καφετζόπουλος σε μια συνέντευξη του στο Φεστιβάλ της Τεργέστης δηλώνει: "Ο Άδικός Κόσμος περιγράφει μια ηθική κρίση, η οποία δεν έχει καμία σχέση με την οικονομική κρίση που μαστίζει  τώρα την Ελλάδα. Νομίζω ότι η Ελλάδα πάντα βρισκόνταν σε μια παρακμή: από τότε που ήμουν μικρός έμαθα ότι δεν πρέπει να ανακατευόμαστε με την πολιτική και ότι το μόνο πράγμα που μετράει είναι η οικονομική σταθερότητα. Η χώρα είχε παραλύσει εδώ και πάρα πολύ καιρό, και απλώς τώρα δεν έχουμε χρήματα".

(Πηγή δελτίο τύπου)