της Ελίνα Ψύκου
(οι σημειώσεις της σκηνοθέτιδος)

Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ο ήρωας της εποχής μας. Ένας  ήρωας που δεν του αντιστοιχεί καμία ηρωική πράξη. Δεν σκότωσε δράκους, δεν πολέμησε εθνικούς εχθρούς και δεν μπορεί να πετάξει. Είναι απλά ένας άντρας που τον λάτρεψαν και θέλησαν να του μοιάσουν. Μια κατασκευή της σύγχρονης βιομηχανίας ηρώων.
Η χώρα μου είναι γεμάτη ηρώα. Κάθε πλατεία κάθε μικρού χωριού έχει το δικό της ηρώο. Όσο πιο παρηκμασμένη είναι μία κοινωνία, τόσο περισσότερη ανάγκη έχει από ήρωες. Και όσο πιο πολύ ανάγκη έχει από ήρωες, τόσο πιο εύκολα τους εφευρίσκει.
Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι ένας τραγικός ήρωας. Η μοίρα του είναι προκαθορισμένη, το τέλος του αναπόφευκτο. Δεν μπορεί να τα αλλάξει.
Η χώρα μου έχει τη στόφα των τραγικών ηρώων.
Ο Αντώνης Παρασκευάς σήμερα καταρρέει. Σαν ήρωας που είναι πρέπει να επιβιώσει και να διεκδικήσει μια θέση στην αθανασία. Η «αιώνια επιστροφή» έχει ακριβώς αυτή την έννοια, της αθανασίας.  Ο Αντώνης μπορεί σαν ύλη να μην επιστρέψει ποτέ, σαν ιδέα όμως οφείλει να επιστρέφει για πάντα, δηλαδή αιώνια. Το οφείλει στον εαυτό του και σ’ αυτούς που τον ανέδειξαν ως ήρωα.
Η χώρα μου σήμερα καταρρέει. Σαν μια χώρα που - προκειμένου να υπάρξει - γέννησε και συνεχίζει να γεννάει ήρωες διεκδικεί κι αυτή το μερίδιο της στην αθανασία. Με όποιο τίμημα. Το οφείλει στους ήρωες της. 
Ο Αντώνης Παρασκευάς είναι μόνος του. Οι φωνές της τηλεόρασης είναι η μόνη του συντροφιά, τα ιντερμέδια του. Σαν ο χορός μιας αρχαίας τραγωδίας σχολιάζουν, τραγουδούν και χορεύουν. 
Η χώρα μου είναι μόνη της. Οι φωνές της τηλεόρασης είναι η μόνη της συντροφιά, τα ιντερμέδια της. Σαν ο χορός μιας αρχαίας τραγωδίας σχολιάζουν, τραγουδούν και χορεύουν. 
Ο Αντώνης Παρασκευάς δεν έχει ταυτότητα. Είναι αυτό που του αποδίδουν οι άλλοι. Κάθε φορά κάτι άλλο. Τη μια αειφανής αστέρας, ρυθμιστής των εξελίξεων, ίνδαλμα και άντρας της χρονιάς. Την άλλη χρεοκοπημένος, ξεπερασμένος από την εποχή του, ένας άντρας σε κρίση, ένας εξαφανισμένος. Ο ίδιος δεν ξέρει τι είναι.
Η χώρα μου δεν έχει ταυτότητα. Είναι αυτό που της αποδίδουν οι άλλοι. Τη μία γενέτειρα της δημοκρατίας και της φιλοσοφίας. Την άλλη το βασίλειο της διαφθοράς και της τεμπελιάς. Η ίδια η χώρα μου δεν έχει αποφασίσει τι θέλει να είναι, ψάχνει ακόμη να το βρει.
Ο Αντώνης Παρασκευάς έχει για όνομα το όνομα του υπηρέτη ενός ναυαγού.
Η χώρα μου είναι ο υπηρέτης ενός ναυαγού.

(πηγή σημειώσεις για την παραγωγή)