του Αλέξανδρου Αβρανά
(σχετικά με την ταινία)

Η εντεκάχρονη Αγγελική πηδά από το μπαλκόνι την ημέρα των γενεθλίων της, με ένα χαμόγελο χαραγμένο στο πρόσωπό της. Και ενώ η αστυνομία και οι κοινωνικές υπηρεσίες προσπαθούν να ανακαλύψουν τα αίτια της αυτοκτονίας, η οικογένεια της Αγγελικής επιμένει πως ήταν ατύχημα. Ποιό είναι το μυστικό που η μικρή Αγγελική πήρε μαζί της; Γιατί η οικογένειά της επιμένει στην προσπάθεια να την “ξεχάσει” και να συνεχίσει τη ζωή της; Αυτές τις απαντήσεις αναζητούν οι άνθρωποι από τις κοινωνικές υπηρεσίες όταν επισκέπτονται το τακτοποιημένο σπίτι της οικογένειας. Φαίνεται ότι τίποτα δεν μπορεί να τους προδώσει, μέχρις ότου ο μικρότερος αδερφός της Αγγελικής φέρνει στο φως κατά λάθος ενδείξεις που θα συντρίψουν τον καλογυαλισμένο κόσμο της οικογένειας, αναγκάζοντάς τα μέλη της να έρθουν πρόσωπο με πρόσωπο με όσα τόσα χρόνια, έκρυβαν. Ένας-ένας θα λυγίσουν, έως ότου τελικά η βία και πάλι θα προσφέρει τη λύση, διατηρώντας την οικογένεια ενωμένη και το μυστικό ασφαλές.
Ο σκηνοθέτης εξηγεί στην Μαρία Κατσουνάκη, στην εφ. Καθημερινή (18-8-2013),  σχετικά με την ηρωίδα της ταινίας: "(...)ένα παιδί σε αυτήν την ηλικία, που δίνει τέλος στη ζωή του, πρέπει να είναι ή πολύ απελπισμένο ή να μην έχει συνειδητοποιήσει καθόλου αυτό που πάει να κάνει. Του λείπει η αγάπη, ένα πλαίσιο να κινείται. Η εφηβεία είναι πολύ ιδιαίτερη περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου. Συμβαίνουν πολλές διεργασίες τις οποίες είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς. Ο έφηβος αισθάνεται μοναξιά, αδυναμία επικοινωνίας. Υπάρχει κάτι ακραίο ούτως ή άλλως. "