του Ευθύμη Χατζή

Το πάθος για μια γυναίκα και κάποιες απελπισμένες σκέψεις σπρώχνουν έναν νέο άνδρα να πάρει κρυφά μια ξένη βάρκα και να φύγει στη θάλασσα. Η αύρα τον παρασύρει και ναυαγεί. Συνέρχεται σε μια σπηλιά, κοντά στα έρημα ακρογιάλια, ανάμεσα σε τρεις ιδιόρρυθμους ανθρώπους που, ο καθένας τους για άλλο λόγο ζει στο περιθώριο της κοινωνίας. Τους ακούει να διηγούνται, με χιούμορ και αυτοσαρκασμό, τις παράξενες ιστορίες τους για άτυχους έρωτες, φαντάσματα και μάγια. Πίσω όμως από τους φαινομενικά άτυχους έρωτες, διακρίνει την αληθινή αγάπη.
Διασκευή του ομότιτλου διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη.
Παίζουν: Στέφανος Ιατρίδης, Άννα-Μαρία Παπαχαραλάμπους, Δημήτρης Πουλικάκος, Δημήτρης Θέρμος, Γιάννης Πετεινούδης, Μυρτώ Αλικάκη, Πέγκυ Τρικαλιώτη, Τάσος Παλαντζίδης, Βασίλης Τσάγκλος, Μαρία Σκουλά, Ευαγγελία Ανδρεαδάκη, Δέσποινα Κούρτη, Καλλιόπη Ταχτσόγλου, Μαριάννα Τόλη, Χριστίνα Γκόλια, Μόρφω Βερβέρη, Βούλα Κρεατσούλη, Δημήτρης Κωστόπουλος, Κωνσταντίνος Μπισάλας, Σταύρος Τσιμπιαράκης.
Αφήγηση: Αλέξης Δαμιανός.
Βραβεία-Διακρίσεις: Κρατικά Βραβεία Ποιότητας Υπουργείου Πολιτισμού (Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης 1998): Βραβείο Β΄ Ανδρικού Ρόλου για τον Δημήτρη Θέρμο.

Ο Ευθύμης Χατζής σκηνοθέτης της ταινίας δηλώνει σε μια συνέντευξή του στην  Σοφία Χατζή που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα, ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ, 24.12.2019: "Στα Ρόδινα ακρογιάλια το σκοτάδι ήταν ένας νεαρός ο οποίος δεν έβλεπε καλά, γιατί είχε μπερδευτεί λίγο. Είχε ερωτευθεί μια κοπέλα κι επειδή ήταν τόσο ερωτευμένος έβλεπε μόνο τον ερωτά του. Την ίδια την κοπέλα δεν την έβλεπε. Ήταν τυφλός. Άρα είχε σκοτάδι. Δεν μπορούσε πραγματικά να την αγαπήσει. Μέσα στον χώρο που δημιούργησε η αισθητική της ταινίας, το φως, που ήταν όλο φυσικό φως, τα θερμά χρώματα, αλλά και οι ιστορίες που άκουγε από ανθρώπους που έρχονταν σε μια σπηλιά και έλεγαν ιστορίες αγάπης, σιγά σιγά ο νέος αυτός κατάλαβε ότι ο νέος την κοπέλα αυτή δεν την αγάπησε στ΄ αλήθεια. Ήθελε να δει το πρόσωπο της κοπέλας, το οποίο είναι βέβαια κάτι καλό, όπως και κάποιος άλλος θέλει να δει το πρόσωπο του Θεού, είναι κάτι καλό αυτό. Και μέσα στον χρόνο της ταινίας έκανε ένα πέρασμα και συνειδητοποίησε ότι για να δει μια κοπέλα, πρέπει να τη δει μέσα από το πρίσμα της θυσίας. Της συγκατάβασης, της ταπείνωσης. Και μόνο έτσι μπορείς να δεις αληθινά ένα πρόσωπο. "
(δ.τ.)